All Chapters of รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Chapter 61 - Chapter 70

[พี่ ถ้าพี่จะลำเอียงขนาดนี้นะ งั้นฉันก็จะไม่ยอมรับพี่สะใภ้อย่างเซี่ยอวิ๋นซูแล้ว][ฉันคงต้องบอกเรื่องสกปรกของพวกพี่สองคนให้ปู่ฟังซะแล้ว ถึงตอนนั้นนะ เกรงว่าพี่คงจะต้องไปนั่งคุกเข่าอยู่ที่ศาลบรรพชนแน่นอน ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ พี่ชายสุดที่รักของน้อง พี่กลัวบ้างแล้วหรือยัง?]เจียงเฉินหานคลึงคิ้วเล็กน้อยเซี่ยอวิ๋นซูเห็นแบบนั้นเข้าเลยถาม “เป็นอะไรไป?”“อวี่เสียนน่ะ”“เธอนี่เอง มิน่าล่ะถึงทำให้นายโมโหจนเป็นแบบนี้ อายุขนาดเธอก็ชอบงอแงอย่างนี้แหละ นายก็ง้อเธอสักหน่อยไป” เซี่ยอวิ๋นซูปลอบด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเจียงเฉินหานถึงได้พอจะมีน้ำอดน้ำทนเพิ่มขึ้นมาบ้าง เขารัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ [เลิกโวยวายได้แล้ว ไปทำเรื่องที่มันเป็นชิ้นเป็นอันซะ อย่าเอาแต่รู้จักเที่ยวเล่นทั้งวัน นิสัยก็ต้องเปลี่ยนด้วย ลืมเรื่องที่ปู่สอนเธอเร็วขนาดนี้เชียว]เจียงอวี่เสียนโมโหจนปากกระตุกยิก ๆ [พี่นี่จะทำตัวเป็นพ่อเกินไปแล้วนะ ขอถามหน่อยเหอะว่าผู้ชายที่มีอายุแล้วส่วนใหญ่นี่ชอบสั่งชอบสอนขนาดนี้ทุกคนเลยเหรอ?][วันนั้นที่ฉันใส่ร้ายเซ่าเยว่ที่บ้านเดิมนั่นน่ะ ทั้งโต๊ะก็มีแค่พี่คนเดียวที่รู้ดีที่สุด แต่พี่ก็ยังปกป้องฉันไม่ใช่หรือไง? ฉันย

ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เซี่ยจ้านพลันเห็นเงาร่างคุ้นตาเข้า ซึ่งคนคนนั้นกำลังเดินมุ่งหน้ามาทางเขา เขาขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจในทันทีเซ่าเยว่กดสั่งกาแฟในมินิโปรแกรมไว้ล่วงหน้าสองแก้ว พอเธอมาถึง กาแฟอีกแก้วกลับกำลังทำอยู่เธอรออยู่ข้าง ๆ ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมาเซ่าเยว่เพิ่งจะมองไป เซี่ยจ้านก็พูดออกมาแล้ว “ไม่จำเป็นต้องขอโทษ”เซ่าเยว่ “?”ขอโทษอะไร?ใครต้องขอโทษใครเหรอ?จากความหมายของเขา คือต้องพูดขอโทษเขาเหรอ?เซี่ยจ้านเห็นว่าเซ่าเยว่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร ก็ละสายตาจากไป แล้วไม่พูดอะไรอีกเมื่อวานเขาอึดอัดใจไม่น้อยที่ไม่รู้ว่าทำไมเซ่าเยว่ถึงได้จิกกัดอย่างกับหมาบ้าแบบนั้น เพราะปกติแล้ว เซ่าเยว่จะเข้ามาเอาใจเขาด้วยนึกถึงฐานะของเขา ไม่มีทางกล้าต่อปากต่อคำกับเขาแน่และท่าทางของเธอในวันนี้ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เจียงเฉินหานน่าจะเตือนไปแล้วละมั้ง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางตั้งใจเช็กกำหนดการเดินทางแล้วมาหาเขาหรอกก็ต้องพูดล่ะนะ ว่าเซ่าเยว่ฟังคำพูดของเจียงเฉินหานจริง ๆถ้าเป็นสามีภรรยาที่รักกันหวานชื่น การที่เซ่าเยว่ใส่ใจกับคำพูดของสามีแบบนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร อาจจะกลาย

คนรู้จักเก่านี่นาแต่คำว่า ‘รู้จัก’ เป็นแบบฝ่ายเดียว เธอรู้จักเซี่ยอวิ๋นซู แต่เซี่ยอวิ๋นซูไม่รู้จักเธอจางเจียนเปิดประตู เฉิงเหยียนโย่วเดินเข้าไปเซี่ยอวิ๋นซูได้ยินเสียงก็เหลือบตามองมา พอเห็นเฉิงเหยียนโย่วก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา เพียงแค่พยักหน้าให้เธอ ถือว่าทักทายกันแล้วเฉิงเหยียนโย่วนั่งลงตรงข้ามเซี่ยอวิ๋นซู แล้วใช้สายตาบ่งบอกให้จางเจียนแนะนำให้รู้จัก“ประธานเฉิง คนนี้คือเซี่ยอวิ๋นซู บัณฑิตเกียรตินิยมของคณะวิทยาการคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยเอ นักศึกษาปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยไอวีลีกที่ประเทศเอ็ม ช่วงปริญญาตรีเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของผม พอดีว่าเรียนก่อนประธานเฉิงห้ารุ่น นับว่าเป็นรุ่นพี่ของคุณเหมือนกัน”ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เซี่ยอวิ๋นซูมีผลการเรียนระดับกลางค่อนไปทางดี ตอนเรียนจบก็เขียนวิทยานิพนธ์ได้ยอดเยี่ยม แถมยังได้ข้อเสนอจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในต่างประเทศ กลายเป็นตัวแทนบัณฑิตดีเด่นเซี่ยอวิ๋นซูหน้าตาสะสวย เป็นเทพธิดาประจำคณะพวกเขาตอนแรกจางเจียนเคยแอบชอบเธอ ต่อมาพอรู้ความแตกต่างของฐานะก็เลิกล้มความคิดไปดังนั้นเซี่ยอวิ๋นซูจึงกลายเป็นรักแรกในใจของเขาจู่ ๆ รักแรกในใจก็มาขอความช่วยเหลือจ

โทรศัพท์ยังคงสั่นอยู่เซี่ยอวิ๋นซูสงบสติอารมณ์แล้วก็รับสาย“ศาสตราจารย์ไต้ มีอะไรเหรอคะ?”น้ำเสียงของเธอฟังไม่ออกถึงความแตกต่างใด ๆ เธอถนัดปกปิดความรู้สึกของตัวเอง เพราะแบบนี้ถึงเป็นผู้แข็งแกร่ง“อวิ๋นซู เธอเป็นผู้มีความดีความชอบของบริษัทเลยนะ เธอเพิ่งไปเจอประธานเฉิง อีกฝ่ายก็ส่งอีเมลมาหาฉันบอกว่าให้ความร่วมมือได้ และขอเวลาแค่ครึ่งเดือนด้วย เร็วกว่าที่ฉันคาดไว้ตั้งครึ่งเดือนเลย”เซี่ยอวิ๋นซูชะงักไปทันทีหนึ่งวินาทีต่อมา เธอก็พูดว่า “นี่เป็นงานที่ฉันควรทำอยู่แล้วค่ะ ฉันเองก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าโปรเจกต์จะดำเนินไปได้อย่างราบรื่นเหมือนกัน”“ขอบคุณเธอแล้ว เมื่อวานฉันคุยกับประธานเฉิงอยู่ตั้งนาน เธอเอาแต่ปฏิเสธลูกเดียว ไม่มีช่องให้ต่อรองเลยสักนิด แต่พอเธอไปก็เปลี่ยนไปแล้ว เธอสมควรได้เป็นผู้มีความดีความชอบใหญ่หลวงของโปรเจกต์เลย”ไต้อวิ๋นหานพูดว่า “ฉันบอกเรื่องนี้กับทั้งทีมโปรเจกต์แล้ว ทุกคนตื่นเต้นกันมาก เธอก็ไม่ต้องวิ่งวุ่นไปมาหรอกนะ ไปกินข้าวเที่ยงก่อน ตอนบ่ายกลับมาที่บริษัท เราค่อยฉลองด้วยกัน”เซี่ยอวิ๋นซู “ได้ค่ะ ศาสตราจารย์ไต้”พอวางสายแล้ว เซี่ยอวิ๋นซูก็ถอนหายใจยาวถึงแม้จะมีค

เฉิงเหยียนโย่วฟังจบแล้ว ทั้งพูดไม่ออกทั้งอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เซ่าเยว่ เวลาที่เธอรักใครสักคน ไม่มีงานหรือคนอื่นอยู่ในสายตาเลยจริง ๆ มิตรภาพของเรายังไม่ขาดจนถึงวันนี้ น่าจะเป็นเพราะฉันยอมเป็นหมาของเธอมาตั้งแต่แรก รักผูกพันลึกซึ้ง ไม่ยอมจากไปไหน”ครอบครัวของเฉิงเหยียนโย่วเต็มไปด้วยเรื่องดราม่าวุ่นวาย จนทำให้เธอไม่มีความเพ้อฝันเกี่ยวกับความรักอะไรเลยด้วยเหตุนี้ เธอเลยไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของเซ่าเยว่ที่มีต่อเจียงเฉินหานมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่เสียใจ เพราะเธอไม่ต้องการความรักเลย เธอรักแค่เงิน รักแค่เพื่อนอย่างเซ่าเยว่คนนี้เท่านั้นส่วนเรื่องการยอมเป็นหมาของเซ่าเยว่นั้น ย่อมเป็นเพราะเซ่าเยว่ดึงดูดใจเธอมากพอ จนทำให้เธอยินยอมด้วยความเต็มใจเซ่าเยว่ “อีกไม่กี่วันฉันจะกลับไปเอา”เฉิงเหยียนโย่ว “ต้องไปเอาอยู่แล้วสิ เงินเยอะขนาดนั้น!”เซ่าเยว่มองเฉิงเหยียนโย่วด้วยสีหน้าจริงจัง “ขอบคุณที่เธอไม่ทอดทิ้งฉันนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเพราะมีเธออยู่ ฉันถึงได้เดินออกมาได้เร็วขนาดนี้” เมื่อมีบทเรียนครั้งนี้ เซ่าเยว่ก็ได้หมดความหลงใหลต่อความรักและการแต่งงาน ไม่มีความคิดเพ้อฝันอะไรอีกต่อไปแล้วเฉิงเหยียน