ถึงแม้ว่าเซ่าเยว่จะคาดเดาไว้แล้ว แต่การได้ยินกับหูตัวเองก็เป็นความรู้สึกอีกแบบหนึ่งเหมือนมีคนที่ไม่ชอบในชีวิต ถ้าไม่เจอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่พอเจอขึ้นมา ต่อให้เกิดความรู้สึกรังเกียจเพียงวินาทีเดียวก็ได้รับผลกระทบอยู่ดีดังนั้นพอเจอเจียงเฉินหาน เซ่าเยว่ก็จะได้รับบาดเจ็บอีกครั้งแต่ ‘การได้รับบาดเจ็บ’ ครั้งนี้ เซ่าเยว่ลองสัมผัสอย่างละเอียดดู มันไม่เจ็บไม่คันแล้วก็คือไม่มีความรู้สึก เธอไม่หลงเหลืออารมณ์ส่วนเกินเลยสักนิดเดียวเมื่อเซ่าเยว่เดินออกจากห้องน้ำ หางตาของเจียงเฉินหานก็สังเกตเห็นเธอเขาไม่เคยคิดว่าจำเป็นต้องสนใจความคิดของเซ่าเยว่เลย พออธิบายงานที่มอบหมายเสร็จแล้วก็วางสาย ก่อนจะหันตัวมามองเธอเจียงเฉินหานทำสีหน้าเรียบเฉย แต่พิจารณาเซ่าเยว่ด้วยความจริงจังอย่างหาได้ยากยิ่งเพราะเธอดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยหญิงสาวสวมสูทสีขาว สูทที่มองยี่ห้อไม่ออก แต่คุณภาพดีกว่า การตัดเย็บไม่เลว เข้ากับบุคลิกเย็นชาของเธอได้ดีมาก ดู...เคร่งขรึมกว่ามากกว่าปกติ นี่ก็คือต้นเหตุของความไม่สบายใจ“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เจียงเฉินหานเป็นฝ่ายเอ่ยปากถามก่อน เสียงดูเย็นชามากเซ่าเยว่ย่อมไม่พูด
Baca selengkapnya