All Chapters of เกมรักเกมลวง: Chapter 41 - Chapter 50

“โอ้ววว...อา....” เขาครวญครางพึงพอใจออกมาแผ่วเบา ประสานกับเสียงครางอย่างลืมตัวของเธอ“อืมมมม...ซี๊ดดดดด”“ผมรักคุณเหลือเกิน” จอมทัพไม่รู้ตัวว่าพูดคำนี้ออกมาสักกี่ครั้ง เขาไม่รู้ว่าพูดไปตามอารมณ์ หรือความรู้สึกกันแน่“ผมรักคุณ...ขวัญ”“ฉันรู้ค่ะ...ฉันรู้แล้ว”“ผม...ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครเลย” บอกเธอไปว่ารัก...บอกไปเลยว่ารักมากแค่ไหน ทำให้เธอหลงเชื่อให้ได้ว่าเขาพูดจริง เขารู้สึกโล่งใจที่เอาตัวเองกลับมาจากอารมณ์ลุ่มหลงได้“คุณเป็นคนแรก...เป็นรักครั้งแรกของผม” บอกตัวเองว่าต้องพูดคำนี้ออกมา ไม่อย่างนั้น เจ้าหล่อนจะผลักไสเขาอีก ยังไงเธอก็ต้องตกเป็นของเขาทั้งตัวไม่เกินค่ำคืนนี้ ดังนั้น เขาต้องย้ำให้เธอรู้ว่าทุกอย่างเกิดจากความรัก ไม่ใช่ความใคร่“ผมรักคุณมาก มากจนผม...ต้องตาย ถ้าไม่มีคุณอยู่ในชีวิต...เราจะแต่งงานกันนะ”ชายหนุ่มพูดพลางจ้องมองเนินเนื้อขาวอวบที่โผล่พ้นเสื้อผ้าของหญิงสาวออกมา เขารู้สึกถึงแรงกระตุ้นในร่างกายที่กำลังเต้นเร่าจนห้ามไม่อยู่ทว่า ความตื่นกลัวในแววตาและร่างกายแบบบางที่สั่นระริกของหญิงสาวภายใต้อาณัตินี้ ร้องบอกแก่เขาว่าเธอยังไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แม้พร้อมจะถูกย่ำ

ขวัญชนกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงใจง่ายแสนโง่อย่างไรอย่างนั้น เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมา เธอก็เชื่อไปเสียหมด แววตาและท่าทางจริงจังมั่นใจของเขาทำให้เธอหลงใหลจนเผลอยกเรือนร่างให้เขาครอบครองอย่างง่ายดาย ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เธอไม่เคยรู้สึกอบอุ่นต่อแววตาคู่ไหนเท่าเขาคนนี้“คุณมันจอมกะล่อนปากหวาน” เมื่อเธอต่อว่าเขาเช่นนั้น ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม แน่ล่ะ เขามันกะล่อนปากหวานของแท้ เขาพูดได้ทุกอย่างแหละ เพื่อให้เธอตายใจ"ปากหวานจริงดิ" จอมทัพยิ้มนิด ๆ ขณะจ้องมองหญิงสาวผู้เต็มไปด้วยความสาวและสวยสะพรั่ง เขาชักอดใจไม่ไหวแล้วสิ อยากเห็นเจ้าหล่อนทั้งตัว อยากเห็นเรือนร่างงดงามแบบไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดร่างกายแม้เพียงชิ้นเดียวเขาก้มเข้าหาเธอแล้วจูบริมฝีปากอิ่มสวยอีกครั้ง เพื่อเล้าอารมณ์เธอให้ตื่น หญิงสาวตอบรับริมฝีปากของเขาอย่างชำนาญมากขึ้น จนเขารู้สึกได้“คุณจูบเก่งขึ้นแล้ว” เขาบอกเธอ เธอยิ้มดีใจ เขาอดหัวเราะไม่ได้ ที่ต้องมาสอนงานให้ผู้หญิงไร้ค่าที่ไม่คู่ควรแม้แต่จะถูกจูบอย่างอ่อนโยนเขาประกบริมฝีปากเธอแล้วบิดไล้อย่างรุนแรง เร่าร้อน เนิบนาบ เนิ่นนาน ก่อนจะถอนออกมา แล้วเปลี่ยนเป็นซุกซอนเข้าไ

“ถ้าเรียกอีกครั้งผมจัดคุณอีกสองยก ไม่ต้องได้กินกันละ”เธอหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที “ทำไมคุณหื่นอย่างนี้”“หื่นแล้วชอบไหมละ”“ชอบรึเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันหิว ถ้าคุณไม่ไป ฉันไปนะ” เจ้าหล่อนทำท่าจะลุกขึ้น“กินที่ห้องก็ได้ โทรไปสั่งให้เขามาส่ง แป๊บเดียว”“แต่ฉันอยากดินเนอร์ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติก ตอนเช็กอิน ฉันเห็นร้านอาหารของรีสอร์ตตกแต่งสวยน่ารักมาก ฉันอยากไปนั่งชมบรรยากาศ ฝั่งนั้นเห็นเกาะสมุยด้วยนี่คะ”“ความจริงที่โต๊ะริมสระก็โรแมนติกอยู่นะ ไม่ต้องแต่งตัวเยอะด้วย กินเสร็จลงสระกันเลย”“คุณจะไม่ไปใช่ไหมคะ” เธอหน้าตึงเล็กน้อย“ไปสิครับ” เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับหญิงสาว เธอยิ้มแฉ่งเหมือนเด็ก ดูน่ารักไปอีกแบบ “เสื้อผ้าผมยับแบบนี้ คุณไม่กลัวถูกคนเขานินทาเหรอ”“ถึงคุณใส่เสื้อผ้าเนี๊ยบๆไป ถ้าคนเขาจะนินทา เขาก็นินทาค่ะ”“อืม” เขายอมรับ ขณะก้มลงหยิบเสื้อผ้าชุดเดิมที่กองอยู่บนพื้นมาสวมใส่อย่างเร็ว “คนคงเดากันได้แหละว่าเราทำอะไรกันมา ทำจนฝนหยุด เสร็จเรื่องแล้วก็ออกไปหาอะไรกินกัน”“ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองมาเที่ยวยังไงไม่รู้”“แต่ผมรู้สึกเหมือนมาฮันนีมูน” ชายหนุ่มพูดเสียงหวาน ก่อนเดินตรงมาหาเธอ แล้วสวมกอด

“จะหมดเวลาสิบนาทีตามที่ขอแล้วนะคะ”“ใจร้ายจริง ผมอยากนอนกอดคุณ”“เราตกลงกันแล้วนะ”“แค่กอดอย่างเดียว”“ไว้ใจได้เหรอ เผลอไม่ได้ คุณน่ะ”เขายิ้ม “ก็คุณสวย คุณน่ารักไปหมดทั้งตัว ผมผิดตรงไหนที่ผมอดใจไม่อยู่”“ไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันก็เลยให้คุณนอนอีกห้อง เชิญค่ะ”เธอผายมือไปทางห้องหนึ่ง แต่เขายังไม่ยอมลุก“คุณนั่นแหละไปนอน เพราะผมจะดูทีวีอีกสักพัก”“ถ้าอย่างนั้น ราตรีสวัสดิ์นะคะ”ทั้งคู่จูบลากันอย่างดูดดื่ม ก่อนหญิงสาวจะเป็นฝ่ายเดินเข้าห้องนอนไปก่อน“ฝันดีนะ”จอมทัพยิ้มมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่บ่งบอกความเจ้าเล่ห์และความสะใจผสมกัน เขายังคงนั่งอยู่ที่เดิม โดยไม่ได้ลุกไปเปิดโทรทัศน์ตามที่บอกกับหญิงสาวไว้ เพราะเขาไม่จำเป็นต้องดูการแสดงของใครอีกแล้ว แค่การแสดงของเธอมันก็เพียงพอจะขึ้นรับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแล้วล่ะ“น่าสมเพช!” ความจริง เขาอยากจะหัวเราะมากกว่า หัวเราะให้กับความโง่เง่าไร้เดียงสาของหญิงสาว ที่ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้กับผู้ชายที่เจอกันได้ไม่นาน หลงเชื่อง่ายๆ เพียงเพราะคำโกหกไม่กี่คำ “รักอย่างนั้นเหรอ รัก ใครมันจะไปรักผู้หญิงอย่างเธอ!!”ชายหนุ่มแววตาเหี้ยมเกรียม ลุกขึ้นยืน เขาไม่แม้แต่จะปราย

เธอเขินจนแก้มแดงปลั่ง “แต่การแต่งงานมันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะคะ”“แล้วใครเล่น ๆ ล่ะ” เขาต้อนเธอด้วยสายตาหวานฉ่ำ และคำพูดจริงจังมั่นใจ “ผมอยากให้คุณรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเราคือเรื่องจริง ผมรักคุณ ผมอยากอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต ให้ผมดูแลคุณได้ไหมที่รัก”เธออึ้งไปหลายวินาที ก่อนจะตรงเข้าสวมกอดชายหนุ่มจนแนบแน่น “ขอบคุณนะคะ”เขายิ้มร้าย สวมกอดเธอตอบ “แต่งรึไม่แต่ง”“ขอฉันปรึกษาเรื่องนี้กับแม่ก่อนนะคะ”เธอผละจากกายแกร่ง จับแหวนจะถอดออก เขาจับหมับมือเธอแล้วบีบแน่น“ห้ามถอด ผมขอจองคุณไว้ก่อน”“ฉัน...” เขาก้มลงประกบจูบริมฝีปากอิ่มสวยแล้วบดขยี้อย่างรุนแรง เร่าร้อน เพื่อฝากฝังความรักที่อัดแน่นไปด้วยความแค้น เขาจูบเธอจนปากจะฉีก จนเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน ถึงผละปล่อย แล้วอุ้มหญิงสาวพาเข้าสู่ห้องนอนบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ในวิลล่าหรู บทรักอันเผ็ดร้อน รุนแรง ถึงพริกถึงขิง บรรเลงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยาวนานและนับครั้งไม่ถ้วน เสียงร่ำร้อง ครวญคราง สุขสม ผสานเสียงสายฝนที่กระหน่ำทั้งคืนหญิงสาวรับรู้รสสัมผัสอันแสนเร่าร้อนครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับ เธอหลับฝันดีจนกระทั่งเช้าวันใหม่มาถึง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั