Semua Bab เกมรักเกมลวง: Bab 101 - Bab 109

“แม่อยู่ข้างเขาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ลืมไปแล้วหรือไงว่าเขาเคยทำอะไรไว้กับลูกสาว”“แม่ไม่เคยลืม และไม่มีวันลืมด้วย แต่การที่เขาผ่านความตายครั้งนี้มาได้ มันก็คือการให้โอกาสแกเหมือนกัน เพราะถ้าเขาตายไปจริงๆ แกก็คงไม่มีวันได้รู้หรอกว่าเขาคิดหรือรู้สึกกับแกยังไง แกอาจจะต้องอยู่กับคำว่าเกลียดไปจนวันตายก็ได้”คำพูดของมารดาสะดุดใจของเธออย่างแรง น้ำตาเม็ดใหญ่ล่วงหล่นลงบนเสื้อไหมพรมสีชมพูในมือ“แม่ไม่ได้บอกให้แกให้อภัยเขา แม่แค่อยากให้แกให้โอกาสตัวเองได้ฟังเขาอีกสักครั้ง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป”ขวัญชนกปาดเช็ดน้ำตาป้อย ๆ “แม่คะ...แม่ไปบอกให้เขาลุกเถอะค่ะ พรุ่งนี้ให้เขามาหาขวัญที่ต้นพะยอมใหญ่ ขวัญจะยอมคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย...ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน”เมื่อพูดจบ มือที่ถือโทรศัพท์ค่อย ๆทิ้งลงข้างลำตัว แม้น้ำตาจะไหลไม่หยุด ทว่า ดวงตาของเธอกลับเต็มล้นไปด้วยความเข้มแข็ง ซึ่งกลั่นมาจากหัวใจอีกดวง ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเธอ“ไม่เป็นไรค่ะลูก...แม่ไม่เป็นอะไรหรอก”ขวัญชนกยืนรอเขาอยู่ที่ใต้ต้นพะยอมใหญ่ตรงจุดชมวิว จุดกึ่งกลางระหว่างบ้านหมอทินกรกับบ้านบนเขาของเธอจอมทัพรีบลุกจากเตียงตั้งแต่ลืมตา แ

“ท่านได้สติแล้วนะ แต่ฉันยังไม่ได้บอกใคร วันนี้ฉันเลยมาทำเรื่องย้ายท่านไปรักษาที่โรงพยาบาลของเพื่อนท่านในกรุงเทพฯ ท่านเสียใจเรื่องแกมากเลยนะโว๊ย แกน่าจะรีบมาเยี่ยมท่านนะ บางทีถ้าท่านรู้ว่าแกยังอยู่ อาการท่านอาจดีขึ้นก็ได้”“ฉันจะไปเยี่ยมคุณพ่อแน่นอน แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ ฉันอยากสะสางบางปัญหาให้จบก่อน...”“เรื่องคุณกุลใช่มั้ย” เมื่อพูดถึงกุลธิดา จักรกฤษณ์ก็เบาเสียงลงอย่างอัติโนมัติ “แกรู้มั้ย ตั้งแต่ท่านต้องมานอนในไอซียูจนย้ายมาห้องพักฟื้น คุณกุลเธอมาเยี่ยมท่านแค่ครั้งเดียวเท่านั้น จากนั้นก็ไม่เคยมาอีกเลย”“แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”“หลังเผาแกเสร็จ เธอก็รีบขึ้นกรุงเทพฯ เพราะต้องไปเตรียมเปิดตัว CEO คนใหม่ ตอนนี้คนของคุณกุล เข้ามาประจำอยู่แทบทุกส่วนของบริษัทเลยล่ะ”“อืม เข้าใจละ” เขาเข้าใจมารดาเลี้ยงจนทะลุปรุโปร่งแล้ว “ยังไงก็ขอบใจแกมากนะจักร ที่ช่วยดูแลทุกอย่างแทนฉัน ถ้าไม่ได้แก ป่านนี้คุณพ่ออาจไม่อยู่กับฉันแล้วก็ได้”“เออน่า พ่อแกมีบุญคุณกับครอบครัวฉันท่วมหัว ทำแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ แต่เรื่องคุณกุลเนี่ย สรุปก็คือเราไว้ใจคุณกุลไม่ได้ใช่มั้ย แล้วแกจะเอายังไงต่อ จะปล่อยให้คุณกุลฮุบทุกอย่างไปเห

“ผมจะกลับไปกรุงเทพฯสักพักนะ”เขามาบอกเธอที่บ้านในตอนบ่ายของวันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังถักเสื้อไหมพรมตัวที่หกให้ลูกของเธออยู่ที่หลังบ้าน“ก็ไปสิ ไม่จำเป็นต้องมาบอกฉันหรอก”เธอไม่หันมามองเขาด้วยซ้ำตอนที่พูดออกมา น้ำเสียงของเธอแข็งกระด้าง ไม่น่าฟังสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ถือสาหาความหรอก เขารู้ว่าเธอยังโกรธและไม่ให้อภัยเขา แม้เวลาเกือบเดือนที่ผ่านมา เขาจะพยายามเอาอกเอาใจเธอมากแค่ไหน แต่เธอก็ทำเป็นมองไม่เห็น“ผมจะไปสะสางปัญหาที่บริษัท แล้วก็จะไปให้ปากคำเพิ่มเติมเรื่องคดีของคุณด้วย อีกไม่นานคนร้ายตัวจริงจะได้รับผลกรรมที่ทำไว้กับคุณแล้วนะ คุณสบายใจได้”“ทุกวันนี้ฉันก็สบายใจดี การที่ไม่ต้องไปสู้รบปรบมือกับใคร ไม่ต้องไปแก่งแย่งแข็งขันกับใคร มันทำให้ฉันค้นพบความสุขที่แท้จริง”“ผมดีใจนะที่คุณมีความสุข” เขาเดินมานั่งลงข้างๆกับเธอ มองเธอด้วยสายตาล้นเอ่อไปด้วยรัก เวลานี้ท้องของเธอเห็นชัดมากแล้ว จนเธอต้องสวมชุดคลุมท้องเพื่อให้คล่องตัวขึ้น“ทำไมเสื้อผ้าของลูกมีแต่สีหวานๆ”“ก็ลูกฉันเป็นผู้หญิงนี่นา”“จริงเหรอ!” เขาได้ยินก็ตื่นเต้นแทบคลั่ง เกือบจะคว้าเธอมากอดให้ชื่นใจแล้ว หากไม่โดนสายตาพิฆาตเสียก่อน“นี่ผมก

‘ไม่จริง’“เรื่องนี้คุณแม่กุลธิดาของผมทราบเรื่องดีครับ เพราะท่านอยู่ในเหตุการณ์ทั้งสองเหตุการณ์”จอมทัพหันมามองเธอด้วยสายตาผิดหวัง เธอตั้งสติแล้วลงจากเวทีมาหาเขา โผเข้ากอดเขาแล้วสะอื้นฮึกฮัก นักข่าวพากันกระหน่ำถ่ายรูปไม่หยุด“จอมยังไม่ตาย แม่ดีใจเหลือเกิน จอมหายไปไหนมาลูก ทำไมมาเอาป่านนี้”ชายหนุ่มผละจากอ้อมกอดของมารดาเลี้ยง ด้วยท่วงท่าเย็นชา ไร้เยื่อใย“ขอบคุณที่คุณแม่เลี้ยงดูผมมานะครับ”กุลธิดารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก เธอเองที่เป็นคนทำลายความรักความเชื่อใจของผู้ชายคนนี้จนหมดสิ้น“จอม...”“ผมรักคุณแม่นะครับ ถึงแม้คุณแม่จะไม่เคยรักผมเลยก็ตาม”“จอม...ไม่จริงลูก”“พอเถอะครับคุณแม่ พอซะทีเถอะ!!!”กุลธิดาอึ้งจนพูดไม่ออก“คิดว่าแม่ไม่เสียใจเหรอที่เห็นลูกตาย...”ชายหนุ่มหัวเราะทั้งน้ำตา หันมองหน้ามารดาเลี้ยงด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ผมรู้หมดแล้วครับ ว่าแม่ทำอะไรลงไปบ้าง และตอนนี้หลักฐานทุกอย่างก็อยู่ที่ตำรวจหมดแล้วด้วย ทุกคดี รวมทั้งคดีบงการฆ่าผมด้วย!”ทุกคนที่ได้ยินต่างพากันตกใจกับข่าวนี้ ก่อนจะจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันมันปาก ขณะกุลธิดาปากคอสั่น ร้องบอกทุกคนว่าสิ่งที่จอมทัพพูดนั้นไม่ใช่เรื่องจ

ขวัญชนกตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์สามี ทว่า โทรศัพท์เครื่องนั้นดังลั่นอยู่ในบ้านนี่เอง เธอหันไปมองต้นเสียง ถึงได้เห็นว่ามันวางอยู่บนโซฟาตัวยาว“โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป” เธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว เมื่อนึกถึงสันดานของสามีที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เขามันประเภทเจ้าชู้ไม่เลือกกินเสียด้วย ป่านนี้อาจไปนอนกกอยู่กับสาวๆคนไหนก็ได้ “อย่าบอกนะว่าแอบไปตั้งแต่ตอนดึก”คิดแล้วก็เจ็บใจจัด รีบกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด เตรียมตัวออกข้างนอก“คอยดูนะ ถ้าจับได้ว่าคุณนอกใจฉัน ฉันจะเลิกกับคุณทันทีเลย”หญิงสาวไม่รอรีให้เสียเวลา เธอออกจากบ้านหลังสวย แล้วมุ่งสู่อพาร์ตเม้นต์ของชายหนุ่ม ที่ๆเขาเช่าทิ้งไว้สำหรับอยู่อาศัยขณะเรียนหนังสือ ตั้งแต่กลับมาบอสตันเมื่อต้นสัปดาห์ก่อน จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้ไปเหยียบที่นั่นเลยสักครั้ง เขาอ้างว่ายังไม่ได้จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด กลัวเธอจะสูดฝุ่นเข้าปอด เดี๋ยวกระทบถึงลูก“จอมทัพ!!!” เธอเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “คุณไม่ได้ตายดีแน่!!!”ขวัญชนกโบกรถแท็กซี่อย่างร้อนรน เมื่อเข้าไปนั่งที่เบาะหลังแล้ว เธอบอกจุดหมายปลายทางให้โชว์เฟอร์รับทราบอย่างละเอียดยิบ จากนั้นรถก็วิ่งฉิวทิ้งห่างบ้านพักห