Semua Bab เกมรักเกมลวง: Bab 1 - Bab 10

ชายหนุ่มกำลังแกะถุงยางอนามัยออกจากกล่องแล้วจัดการสวมมันเข้าไปได้ครึ่งหนึ่ง...ตอนที่โทรศัพท์มือถือของเขาลั่นขึ้นขณะมันยังซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนซึ่งกองอยู่บนพื้นห้องมันวาว บริเวณปลายเตียงของห้องหรูหรา บรรจุในโรงแรมสูงใจกลางเมืองบอสตัน เมืองที่ใหญ่โตหรูหราและมั่งคั่งที่สุดในเขตนิวอิงแลนด์“ใครบังอาจโทรมาป่านนี้วะ!!!”เขาบ่นอุบ เหลียวหลังกลับไปมองสองสาวที่ยังนอนรอเขาอยู่บนเตียงด้วยอารมณ์คุกรุ่น กระหายอยากในรสรักอันเร่าร้อนและรุนแรงจากขีปนาวุธสุดอลังการของเขาจนแทบจะทนไม่ไหวพวกหล่อนเป็นฝาแฝดสาวสวยที่แอบลอบปีนหน้าต่างบ้านออกมาเพื่อฉลองวันเกิดปีที่สิบแปดที่ผับแห่งหนึ่งกับเพื่อนชายสองคน คงตั้งใจจะหิ้วกันไปต่อที่ไหนสักแห่ง เพื่อเปิดโลกใหม่แก่สาวพรหมจรรย์ ทว่า สองหนุ่มนั่นกลับทำให้พวกหล่อนเซ็ง เพราะแอบไปพลอดรักกันเองในห้องน้ำเขาเจอสองสาวที่ลานจอดรถ เขานัดเพื่อนไว้ แต่ไม่ทันได้เจอเพื่อน สองสาวเข้ามาเสนอให้เขาจัดการพรหมจรรย์ของพวกเธอให้ย่อยยับเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้หน่อย เขาเองเป็นผู้ใหญ่ใจดีพอสมควร เลยเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูให้สองศรีพี่น้องขึ้นนั่ง แล้วจัดการขย่มสองสาวในรถไปคนละสองรอบ อี

“บ้าจริงๆ !!!”เมื่อเขาเปิดประตูออกมา เขาก็บ่นทันที ไม่ใช่เรื่องสองสาวที่ไม่ยอมหย่าศึก แต่เพราะเขากำลังเครียดเรื่องมารดามากกว่า เขาหายใจแรงจนทำให้หน้าอกกระเพื่อมไหว เขาห้ามความเคียดแค้นที่ระอุขึ้นทุกวินาทีไม่ได้ เสียงสะอื้นของมารดายังวนเวียนอยู่ในหัว เขาไม่อาจสลัดมันให้พ้นไปจากห้วงความคิดได้สักวินาทีเดียว“ไม่ได้ว่ะ ต้องเคลียร์”ชายหนุ่มดึงโทรศัพท์ออกมา เพื่อจะต่อเบอร์โทรศัพท์ไปยังสายการบินแห่งหนึ่ง ทว่า เขากลับชะงักเพราะประตูห้องติดกันเปิดออกอย่างแรงเพราะฝ่าเท้าของหญิงสาว เธอยังสวมชุดคลุมสีขาวของโรงแรม ผมเปียกปอน เนื้อตัวชุ่มน้ำเหมือนเพิ่งลุกจากอ่าง สีหน้าทั้งแค้นทั้งหวาดกลัว วิ่งออกมาอย่างเร็วสภาพของเธอแทบไม่ต่างจากแฝดสาวฤทธิ์แรงของเขาที่ยังรอให้เขากลับไปชำระล้างความบริสุทธิ์ เธอวิ่งผ่านหน้าเข้าไปโดยไม่มองเขาด้วยซ้ำ บางทีเธออาจมองไม่เห็นเขาด้วย“โอ้...” เธอล่วงหน้าเขาไปไม่ถึงสามก้าว ชายคนหนึ่งโผล่ตามออกมาจากห้องนั้น หมอนั่นอายุน่าจะประมาณสี่สิบ เขายังอยู่ในชุดปกติ มีเสื้อผ้าครบครัน วิ่งตามจับแขนของเจ้าหล่อนไว้“ใจเย็นๆ น่า” เขาตะคอกด้วยภาษาไทย “ไปพูดกันดีๆ”“ไม่!” หญิงสาวสะบัดแขนอย

“ขวัญไม่รู้เลยว่าพี่จะคิดถึงขนาดนั้น”“เป็นของพี่เถอะขวัญ รับรองหนูได้ขึ้นปกนิตยสารทุกฉบับของเมืองไทย”“แต่...แต่ขวัญไม่เคยนะคะ” เธอพูดตะกุกตะกัก เขาหัวเราะร่า“พี่จะทำให้ขวัญเคยเดี๋ยวนี้แหละ ทำให้เคยจนชิน จะได้ไม่ดื้อ ไม่งอแงอีก”หนุ่มใหญ่ใจทรามขยับฝีเท้าเข้าหาหญิงสาวอย่างย่ามใจ วินาทีนี้ เธอคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ นอกจากวิ่งไปที่ระเบียงแล้วกระโดดลงไป หรือต่อสู้อย่างสุดชีวิต อีกสักครั้ง“พี่เป๊ก...แต่ขวัญ...เอ่อ...ขวัญมี...” เธอเกือบจะพรวดออกไปแล้วว่าเธอมีวันนั้นของเดือน แต่เพราะสายตาของเธอเหลือบไปเห็นหนุ่มไทยคนเดิมที่เธอเจอในลิฟต์เดินผ่านหน้าห้องไป เธอคิดออกทันทีว่าจะเอาตัวรอดจากเสือร้ายได้อย่างไรเอาเหอะ...ถึงจะเป็นหนีเสือปะจระเข้ แต่เธอเชื่อว่าจระเข้ตัวนั้น ก็ยังดีกว่าเสือแก่จอมหื่นที่ล่อลวงเธอมาด้วยเล่ห์ด้วยกลอย่างน่ารังเกียจที่สุดคนนี้ เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็ตะโกนทันที“ที่รักคะ ห้องนี้ค่ะ” หญิงสาวเดินแทรกวิญญูที่ยังยืนเกร่ตรงประตูอย่างเร็ว เพื่อกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าห้อง วิญญูหันไปมองด้วยความประหลาดใจ แปลกใจและฉุนจนหน้าแดงจอมทัพตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ เจ้าหล

หญิงสาวลืมตาขึ้น แล้วหันมายิ้มให้เขา ชายหนุ่มรีบละสายตาหวานเชื่อม แล้วหันไปมองอ่าวสวยเบื้องหน้าแก้เก้อ“อธิษฐานนานจัง”“ฉันขอให้ได้กลับมาที่นี่อีก และก็ขอให้ตัวเองรอดปลอดภัยจากคนคิดร้ายด้วย”เขาอ้าปากค้าง คำภาวนาของเขาถูกเธอแก้เสียแล้วเรียบร้อย “อืม ขอให้สมหวังล่ะกัน ว่าแต่คืนนี้คุณนอนที่ไหน”“สนามบิน ฉันเล็งที่เอาไว้แล้ว น่าจะนอนหลับสบายอยู่ พรุ่งนี้เช้า ฉันถึงจะบิน”เธอกลับเมืองไทยเวลาเดียวกับเขาเลย ต่างกันแค่เธอกลับเครื่องบินพานิชย์โดยสาร ส่วนเขาเช่าเครื่องบินส่วนตัวสุดทันสมัยจากบริษัทของเพื่อนสนิท“คุณไปนอนที่ห้องผมก็ได้นะ” เธอหันขวับมองเขา ชายหนุ่มรีบแก้ตัวอย่างงงๆ “ผมหมายถึงนอนจริงๆ ผมไม่แตะคุณหรอก บอกแล้วไง ไม่ยุ่งกับคนที่ไม่ยอม”หญิงสาวพยักหน้า ก่อนยกน้ำขึ้นซดไปหลายอึก “ฉันขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณพลอยลำบากไปด้วย”“ผมผิดเองที่เดินผ่านหน้าห้องคุณพอดี”ขวัญชนกยิ้มสดใส แววตาเป็นประกายครั้งแรกที่เขาเห็น เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าที่สุกสกาวไปด้วยดวงดาวนับพัน การมาที่นี่อาจเป็นเรื่องโชคร้ายสำหรับเธอ แต่การที่เธอได้มานั่งอยู่ตรงนี้ เวลานี้ ก็ถือว่าเธอยังโชคดีไม่น้อย“แต่เป็นเรื่องโชคดีของฉ

วิญญูเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งกับเธอ ด้วยสายตาที่ไม่พอใจและเคืองแค้น“ยังอยู่ด้วยกันจริง ๆ พี่ต้องเชื่อแล้วสินะว่าขวัญกับมันเป็นผัวเมียกันจริง ๆ”“พี่เป๊ก พูดให้มันดี ๆ หน่อยค่ะ เราเป็นแค่...แฟนกัน”หนุ่มใหญ่เดินมาถึงโต๊ะ ก้มลงมองใบหน้าหญิงสาว ด้วยสายตาเย้ยหยัน “ขามาก็คงบริสุทธิ์ไร้เดียงสาหรอกนะ แต่ขากลับคง...ไม่เหลืออะไรแล้วมั้ง”“เหลือไม่เหลือแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ” จอมทัพถามแทรกขึ้นด้วยอารมณ์เย็นเยือก ไร้ความฉุนเฉียว ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเป็นจังหวะพร้อมนับตัวเลขในใจ “ถ้าคุณยังขืนพูดจาดูถูกเธออีกล่ะก็ ผมจะไม่นั่งอยู่เฉย ๆ แล้วนะ”วิญญูหัวเราะหึ ๆ แต่แอบกลัว “ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก แค่แวะมาเตือน อย่าคิดว่าแค่สวยแล้วจะอยู่วงการนี้ได้ เธอไม่กระเด็นหลุดจากวงการในวันสองวันนี้ แต่อีกไม่นานหรอก...ก็แค่นางแบบโนเนม!!!”“คุณก็เหมือนกัน...อีกไม่นานหรอก”“อย่าค่ะ” หญิงสาวปรามชายหนุ่มไว้ ก่อนหันมองวิญญู ด้วยสีหน้าเรียบเฉย “พี่เป๊กอยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ ถ้ามันจะทำให้พี่มีความสุข ส่วนขวัญ จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป เท่านั้นเอง ขวัญเข้ามาก็ไม่เคยหวังชื่อเสียงอยู่แล้ว ขว