Semua Bab รักร้ายพี่ชายข้างบ้าน: Bab 71 - Bab 80

เจ้านาย...."หลงตัวเองจังเลยนะคะ ทิชาจะหวงพี่ทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน""เป็นสิทำไมจะไม่เป็น เราเป็นพ่อเป็นแม่ของสองแฝดไงหรือทิชาจะเถียงว่าไม่จริง""ก็....จริงค่ะเราเป็นพ่อกับแม่ของน้องเจ้าคุณน้องนิชา""และพี่ก็ยังเป็นสามีของเราด้วย พี่เป็นสามีเราเราเป็นภรรยาพี่""เราไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะพี่อย่าพูดมั่วๆ ""ไม่รู้ล่ะพี่ไม่สนถึงยังไงทิชาก็คือภรรยาของพี่และเป็นคนเดียวที่พี่จะรักและจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดไป""แต่ทิชาไม่ได้รักพี่แล้ว""แน่ใจเหรอ""อะ เอ่อ อื้มมมจริงค่ะ" เสียงตอบที่ดูเหมือนจะไม่มั่นใจเอาเสียเลยทำให้เขายิ้มออกมา"เราโกหกไม่เก่ง""ใครจะโกหกเก่งเหมือนพี่กันล่ะ""โกหกอะไร พี่ไปโกหกอะไรทิชา""ก็โกหกว่าพี่รักทิชาไง พี่เคยบอกว่าไม่ว่าจะยังไงพี่ก็จะไม่มีทางรักทิชา""ก็นั่นมันก่อนที่พี่จะรู้ใจตัวเองไง พี่ยอมรับว่าพี่มันนิสัยไม่ดีปากก็ไม่ดีชอบทำให้ทิชาเสียใจร้องไห้""รู้ตัวด้วยเหรอคะ""ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้รู้แล้ว พี่ขอโทษนะที่เคยใจร้ายกับเรา เรื่องที่พี่บอกว่ารักเราน่ะมันคือเรื่องจริงไม่ได้โกหกทิชาจะเชื่อพี่ได้ไหม""พูดตรงๆ นะคะคือ...คือมันเชื่อยากมากจริงๆ ""พี่รู้...แต่พี่รักเ

เจ้านาย....."พี่นายเลิกยิ้มแบบนี้ซะทีไม่งั้นคืนนี้ทิชาจะไปนอนห้องลูกไม่ยอมนอนห้องนี้กับพี่แน่ๆ " พูดจบทิชาก็วางสมุดลงแล้วมีทีท่าว่าลุกออกจากที่นอนเห็นแบบนั้นเขาก็รีบพุ่งขึ้นเตียงไปตะครุบร่างบางเอาไว้จนเราล้มกลิ้งลงไปนอนทับกัน"พี่นายทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้คะ""หื้มมม เปลี่ยน?? เปลี่ยนอะไร พี่หล่อขึ้นงั้นเหรอ""เปล่าค่ะ เรื่องหล่อพี่ก็หล่ออยู่แล้ว แต่พี่ไม่เหมือนพี่นายคนเดิมที่ทิชาเคยรู้จักจนบางทีทิชาคิดว่าตัวเองกำลังฝันไปหรือเปล่า""อยากพิสูจน์ใมั้ยล่ะว่าทิชาฝันหรือเปล่า""พิสูจน์ยังไงคะ""หึ..ก็พิสูจน์แบบนี้ไง""ว๊ายยยพี่นาย!!! "ครับไม่ต้องเดาว่าเขาให้ทิชาพิสูจน์ยังไง เพราะในเวลาต่อมาเสียงครางของเมียรักก็ดังไปทั่วห้องนอนต่อด้วยในห้องน้ำแล้วกลับมาต่อที่โซฟาอีกยก อยากจะบอกว่าครั้งนี้เราทำกันอย่างดุเดือดเลือดสาดกันเลยทีเดียวเธอขึ้นให้เขาเขาก็ลงลิ้นให้เธอจับเธอกระแทกจนเธอหัวสั่นหัวคลอนผ้าปูเตียงหลุดรุ่ยก่อนที่เขาจะลากเธอลงมาเอากันด้านล่างอีก"ฮือออ พี่นายทิชาจะเสร็จอีกแล้วค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยย"ทิชากำลังขึ้นขย่มให้เขาอย่างเร่าร้อนและรุนแรงมือของเธอก็คอยจับคอยขยุ้มผมของเขาเพื่อระบายความเสียว

ทิชา...."ฮือ พิต้าเกลียดแม่""เออ กูก็เกลียดมึงเหมือนกันมึงมันเป็นลูกที่กูไม่เคยต้องการมึงมันเป็นมารหัวขนที่กูไม่อยากจะให้เกิดมา ถ้าไม่ติดที่ว่ากูจะเอามึงมาหลอกไอ้ผู้ชายหน้าโง่คนนี้มึงคิดว่ากูจะเก็บมึงไว้ให้เป็นภาระหรือไงห๊ะ!!! " พิต้าร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินได้ฟังทุกคำพูดที่แม่ของเธอพูดออกมา ตอนนี้คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือพิต้าที่กลับกลายเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ จากที่มีพ่อกับแม่แต่เหมือนตอนนี้จะไม่เหลือใครเพราะพ่อที่คิดว่าเป็นพ่อก็ไม่ใช่พ่อที่แท้จริงส่วนแม่ก็ไม่ได้ต้องการให้เกิด"ส่วนมึงนังนารากูจะไม่ยอมให้มึงกับลูกของมึงมาแย่งทุกอย่างไปจากกูแน่ๆ ถ้ากูไม่ได้มึงกับลูกมึงก็อย่าหวังว่าจะได้" น้าพลอยพูดทั้งน้ำตาพร้อมกับเอามือล้วงไปในกระเป๋าถือของตัวเองก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามันก็คือวัตถุสีดำ มันคือ...ปืน!!!น้าพลอยหยิบปืนขึ้นมาแล้วเล็งมาตรงที่เธอกับแม่ยืนอยู่ทำให้ทุกคนพากันตกใจเพราะไม่คิดว่าเรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตไปขนาดนี้"อย่าทำอะไรบ้าๆ แบบนี้นะพลอย!!! " พ่อหันไปพูดกับน้าพลอยแต่เหมือนน้าพลอยจะไม่สนใจเพราะเอาแต่จ้องมองมาที่แม่กับเธอด้วยแววตาแข็งกร้าว"วันนี้กูจะฆ่ามึงน

เจ้านาย....."ถ้าพี่เบื่อทิชาพี่ก็พูดมาตรงเลยก็ได้อย่างที่พี่เคยพูดแบบเมื่อก่อน ทิชาทนได้อยู่แล้ว ฮืออออ" ทิชาพูดทั้งน้ำตาก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ถามว่าเขารู้สึกยังไง บอกเลยว่าเขาเจ็บ เจ็บที่เห็นน้ำตาของทิชาที่เขาไม่อยากจะเห็นทั้งที่เขาเคยสัญญาว่าจะไม่ทำให้ทิชาเสียใจอีก แต่แล้วเขาก็ต้องผิดสัญญา เขาหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาที่มันกำลังไหลออกมา"เราทำไปเพื่ออะไรกันแน่ตานาย""เหตุผลผมบอกไปแล้ว""แล้วเราจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้ และครั้งนี้แม่จะไม่ช่วยอะไรเราอีกแล้วด้วย เตรียมรับผลของการกระทำของตัวเองด้วยล่ะ แม่บอกเลยว่าแกจะเจ็บยิ่งกว่าที่ผ่านมาเพราะถ้าทิชาไปคราวนี้ต่อให้แกตายไปต่อหน้าเค้าก็จะไม่กลับมาหาแก""แค่นี้ผมก็เจ็บไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้วแม่ แม่ดูสภาพผมตอนนี้ดิ พิการเดินไม่ได้ต้องให้ทิชามาเป็นภาระ ผมสงสารทิชาผมไม่อยากให้เธอต้องมาลำบากเพราะผมอีก ถ้าไม่ผมเธออาจะมีความสุขมากกว่านี้""เห้อออ ทำไมแกถึงคิดแบบนี้ แกดูถูกความรักที่หนูทิชามีให้แกมากเลยรู้ไหม แกรู้มั้ยว่าหนูทิชาเอาแต่โทษตัวเองว่าทำให้แกเป็นแบบนี้แล้วแกก็ยังมาทำร้ายจิตใจเค้าอีก โดยการเอาผู้หญิงอื่นเข้ามาในบ้านแบบนี้

เจ้านาย....ทิชาปิดบังเรื่องที่เธอท้อง เธอไม่ยอมบอกเขาซึ่งเขาก็ทำอะไรไม่ได้จะโกรธก็โกรธไม่ลงเพราะตัวเองก็มีความผิดติดตัวอยู่ไม่น้อย เธออาจจะมีเหตุผลของเธอก็ได้ เขาจะรอจนกว่าเธอจะพร้อมบอกเขาด้วยตัวเธอเอง เขากำชับแม่แล้วว่าไม่ให้บอกให้ทิชารู้ว่าเขารู้เรื่องที่เธอท้องลูกแฝด ถามว่าเขาดีใจมากแค่ไหนที่เธอท้องอย่างที่เขาหวังไว้เขาบอกเลยดีใจมากดีใจสุดๆ เพราะเขาตั้งใจทำและเขาก็อยากจะขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ทำให้เขาต้องสูญเสียทิชากับลูกไปอีกเป็นครั้งที่สองเพราะเขาเชื่อว่าถ้าเธอไปคราวนี้เขาจะไม่สามารถดึงเธอกลับมาได้อีกตลอดชีวิตตอนนี้เขากำลังมาที่โรงพยาบาลเพื่อเข้ารับการรักษาซึ่งจากที่ได้ฟังคุณหมอพูดเขาอาจจะมีสิทธิ์หายและกลับมาเดินได้ปกติถ้าหมั่นทำกายภาพ ส่วนจิตใจก็สำคัญกำลังใจสำคัญที่สุด เขาเชื่อมั่นและมั่นใจว่าตัวเขาจะต้องเดินให้ได้เพราะกำลังใจของเขามีเยอะมากไม่ว่าจะเป็นพ่อกับแม่ของเขารวมถึงลูกๆ ที่น่ารักทั้งสองทั้งน้องเจ้าคุณน้องทิชาไหนจะในท้องอีกสองคนที่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายแต่ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนเขาก็รักหมดเพราะลูกๆ คือผลผลิตความรักของเขาและกำลังใจสำคัญอีกคนนึงที่ขาดไม่ได