25

ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด เสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงของผมดังขึ้นผมผมล้วงมันออกมาดูว่าใครโทรมาหลังจากที่ผมปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เช้าเพิ่งเปิดเครื่องตอนตื่นมาเมื่อครู่นี้เอง

ไอ้ปืน.. (สายเรียกเข้า)

"โทรมามีไร" ผมกดรับแล้วถามมัน

"มึงสั่งเค้กร้านพี่กูไม่ใช่??"

"อืมใช่"

"กูเอามาส่งแล้วรออยู่หน้าห้องมึง"

"มึงเอามาส่งเองเลยเหรอวะ"

"เออดิ เร็วๆออกมาเอาเลยกูกับเอวาจะรีบกลับไปช่วยแป้งที่ร้าน"

"เอวา??"

"อืม เร็วๆไอ้สัสกูถือเค้กมามันหนัก"

ผมกดวางสายก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูห้องพอเปิดออกไปก็เจอไอ้ปืนกับ..เอวาที่เธอไมไ่ด้มองหน้าผมแต่เธอมองไปทางอื่นซึ่งผมไม่รู้ว่าสองคนนี้มาด้วยกันได้ไง

"มึงกับเอวามาด้วยกันได้ไง"

"เอวาทำงานร้านพี่แป้ง"

"ทำงาน??" ผมหูฝาดไปหรือเปล่าที่ได้ยินแบบนั้น เอวาทำงาน ทำไมเธอต้องทำงาน

"อืม" พอไอ้ปืนตอบมันก็ยื่นกล่องเค้กมาให้ผมซึ่งผมก็รีบมาแต่ตาของผมยังมองไปที่เอวาที่ถึงตอนนี้เธอยังไม่หันมามองหน้าผมเลย

"ใครมาคะพี่เซย์ อ้าวนึกว่าใครที่แท้ก็ยัยเด็กทุนนี่เอง" เฟย่าเดินออกมาแล้วยืนกอดอกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกซึ่งผมก็ไมรู้เธอดูถูกใครเพราะยืนกันอยู่แค่นี้

"ใครเด็กทุน" ผมหันไปถามเฟย่าด้วยความสงสัยเพราะผมไม่รู้ว่าเธอหมายถึงใครจะว่าไอ้ปืนก็ไม่น่าใช่เพราะครอบครัวมันเป็นเจ้าของมหาลัยจะว่าเป็นเอวามันก็ไม่ใช่เพราะเอวาไมไ่ด้ขัดสนเงินทองถึงขนาดต้องขอทุนเรียนเพราะเท่าที่ผมรู้จักเธอมาหลายปีแม่ของเอวาจะส่งเงินค่าเทอมและค่าใช้จ่ายมาให้เธอใช้ทุกเดือนไม่เคยขาด

"ก็ยัยเอวานี่ไงคะ หึจนแล้วไม่เจียมอยากเรียนมหาลัยแพงๆดีๆแต่ไม่มีปัญหาต้องขอมุนเรียนฟรีน่าสมเพชสิ้นดี"

"เฟย่า!!!มันจะมากไปแล้วนะเธอไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนอื่นแบบนี้ เพราะตัวเธอเองถ้าไม่ได้น้าของเธอช่วยเธอคิดว่าเธอจะได้เรียนไหมคุณสมบัติแม่งก็ไม่ผ่านสักอย่าง"

"พี่ปืน ทำไมต้องเข้าข้างยัยนี่ด้วยตั้งแต่ที่มหาลัยแล้วนะ"

"แล้วทำไมฉันต้องเข้าข้างเธอในเมื่อเธอกับฉันเราไมไ่ด้เป็นอะไรกันจะว่าเป็นญาติกันก็ไม่น่าใช่ที่เธอได้เรียนมหาลัยก็เพราะใช้เส้นสายถึงได้เรียน จะว่าไปแล้วเอวายังมีดีกว่าเธออีก" ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจว่าเฟย่ากับไอ่ปืนจะทะเลากันผมกำลังสนใจและสงสัยเรื่องที่เอวาขอทุนเรียนกับทำงานมากกว่า

..............................