บททั้งหมดของ Triplets and a Second Chance: บทที่ 131 - บทที่ 140

Chapter 132“Sino dito ang pamilya ni Miss Amara?”Agad na nakuha ng tanong na iyon ang buong atensyon ng lahat. Sabay na humarap sina Argus at T, halos magkasabay ang kanilang tinig.“Kumusta na siya, Dok?”Nagkasalubong ang kanilang mga mata matapos ang sabay na tanong—matindi, malamig, at puno ng galit na pinipigilan. Para bang kahit sa harap ng doktor ay hindi nila maiwasang ipakita ang tensyon.Mariing tiningnan sila ng doktor, halatang iritado. “Kayo ba ang pamilya niya? Ganito na kalubha ang lagnat niya, bakit ninyo pa inabot nang ganito bago dalhin dito? Mataas na ang lagnat ng pasyente at muntik nang mag-kumbulsyon—nalunod pa siya sa gitna ng panghihina. Paano ninyo napabayaan ng ganito?”Napatingin ang lahat kay Argus. Sandaling tumigas ang panga niya, nanikip ang kanyang mga mata. Lagnat? pabulong na inulit niya sa isip, kagat ang bagang.“Gising na ba siya?” malamig ngunit bakas ang kaba sa tinig niya.Umiling ang doktor. “Hindi pa. Mahina pa siya at inaantok. Kailangan ni

Chapter 134Pagdating nila sa silid ni Elara, tulog pa rin ang bata. Nakapikit ang mga mata ni Elara at may benda sa noo; amoy disinfectant ang hangin sa paligid. Mahigpit na hinawakan ni Amara ang maliit na kamay ni Elara, parang ayaw siyang pakawalan.Simula nang maliit si Elara ay lagi na siyang inalagaan at pinapaliguan ng pagmamahal; hindi niya naranasan ang ganitong pasakit. Ngunit nang makarating sila rito, hinarap niya ang isang karanasang pwede niyang mamatay.Hindi maisip ni Amara kung gaano natakot ang anak nang mag-isa nitong harapin ang mga masasamang tao. Biglang napaiyak siya nang labis. “Elara, patawad anak ko. Nabigo ang Mommy sa pagprotekta sa’yo. Pero huwag kang mag-alala — hindi ka iiwan ng Mommy. Hindi ko papayagang makalaya ang sinumang nanakit sa’yo.”“Huwag kang umiyak, Amara,” mahinang sabi ni Celine. “Sabi ng doktor, nasugatan man si Elara, pero natakot lang ang bata sa pagkalunod. Naasikaso naman agad ang sugat niya habang dinadala, kaya ayos lang siya at m

Chapter 136Samantala, sa kabilang banda, tumatakas ang isa sa tatlong dumukot—ang pinakamagaling lumangoy sa kanila. Pero dalawa ang hawak na ng mga pulis, at sapat na iyon para mahuli ang tunay na utak sa likod ng lahat.Habang iniimbestigahan, dumating ang dalawang pulis sa ospital nang marinig nilang gising na si Elara.“Pasensya na po, Mrs.,” magalang na sabi ng isa kay Amara. “Kailangan po naming magtanong sa anak ninyo tungkol sa nangyari.”Nag-aalala si Amara. “Bata pa siya, baka matakot…”Ngunit ikinagulat ng lahat ang naging kilos ni Elara. Imbes na umiyak o manginig, tumingin siya nang diretso sa mga pulis, kumurap ng malalaking mata, at seryosong nagkuwento ng kanyang naaalala.“May isa po silang babae, tapos iyong isa mabaho ang amoy, parang sigarilyo… at isa, mabilis tumakbo.”Tahimik ang kwarto, nakatingin ang lahat sa batang tila mas matapang pa kaysa sa inaasahan. Kahit nangingintab pa ang luha sa kanyang mata, pinilit niyang magpakatatag habang tinutulungan ang mga p

Chapter 138Pagkatapos magsalita ni Amara, biglang kumirot ang puso ni Argus. Mataman siyang tumitig kay Amara, malalim ang mga mata na tila may gustong arukin.Napatigil si Donya Luciana, tila hindi agad nakaproseso sa sinabi ni Amara. Pagkaraan ng ilang sandali, mariin siyang tumingin dito.“Anong kalokohan ang sinasabi mo? Isinusumpa mo ba ang magiging anak ng pamilya De Luca? Ano ba talaga ang pakay mo?”Kung tungkol sa sarili nilang anak, ni isang masakit na salita ay hindi nila matanggap. Lalo pa kaya kung ang pag-uusapan ay ang posibilidad na saktan ito. Hindi sila marunong madama maliban na lang kung ang kutsilyo ay mismong sa kanila tumarak.Ngumiti si Amara ng mapait, may halong pang-uuyam. Sa loob-loob niya, ano kaya ang magiging hitsura nila kung balang araw, madiskubre nilang ang pinaka-pinagkakatiwalaan nilang tao ang siyang nanakit sa pinakapinapahalagahan nilang apo?Siguradong masayang palabas iyon.Hindi na siya nagsalita pa, at tinalikuran na lamang sila.“Hoy! Baki

Chapter 140Ngunit mahal na mahal nito si Ysabel, posible ba talaga iyon? Kung ipapaubaya niya ang tatlong bata sa pamilya De Luca, ngunit itinuturing silang tinik sa paningin ni Ysabel. Ligtas ba talaga sila roon?Ito ang kasagutang tuluyang nabuo sa isip ni Amara. Hindi magiging ligtas ang mga anak niya sa kamay ng impaktang iyon.Hangga’t naroon si Ysabel, walang katapusan ang panganib na kakaharapin ng mga bata kung babalik sila sa pamilya De Luca. Ang tanging paraan na lang upang matiyak ang kanilang kaligtasan ay ang bumalik sa Manila.Unti-unti nang kumikislap ang liwanag ng umaga. Inayos niya ang kumot ni Elara bago si Amara lumabas upang bumili ng almusal.Pagbalik niya, may hindi inaasahang bisita sa loob ng silid. Si Ysabel, nakatayo sa tabi ng kama ni Elara, nakayuko, hindi malinaw kung ano ang ginagawa.Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ni Amara. Nang dahan-dahan siyang lumapit, nakita niyang may hawak itong prutas ng kutsilyo at tila guguhit sa mukha ni Elara.Baha