All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 211 - Chapter 220

Chapter 211“Ganun lang kasimple? Parang nakakahiya naman,” sagot ni Amara, bahagyang natawa ngunit may halong pagtataka.“Managinip ka na lang,” sagot ni T, sabay lingon sa kanya. “Hindi ko pa napag-iisipan. Ipagpaliban muna natin. Kapag mas marami ka nang utang sa akin, saka natin sabay bayaran.”Napangiwi si Amara at marahang tumugon, “Sige na nga.”Kumain silang dalawa nang magkasalo, umiinom ng alak habang nag-uusap ng walang partikular na paksa. Samantala, ang mga waiter na nakatayo sa di-kalayuan ay pabulong na nagkukuwentuhan, puno ng paghanga.“Ang gwapo, grabe, sobrang gwapo. Dumating siya dito alas singko pa lang at tatlong oras niyang hinintay ’yung babae.”“Ang nakakatuwa pa, hindi siya nagalit. Ang tingin niya doon sa babae, puno ng lambing. Naiinggit talaga ako.”“Bagay sila sa isa’t isa—ang lalaki, gwapo; ang babae, maganda. Diyos ko, parang kwento sa fairy tale.”Wala namang ibang lakad si Amara ngayong gabi, kaya hindi niya alintana ang manatili roon kasama ang lalak

Chapter 213Ayaw nang manatili ni Amara sa ospital, kaya pinilit niyang magpa-discharge at umuwi.Tahimik at maluwang ang malaking mansyon. Binuksan ni Amara ang maliit na ilaw sa tabi at naupo sa sofa, pagod na pagod.Paulit-ulit na gumugulo sa isip niya ang gulo ng kasal, ang sikreto ng bata, at ang karamdaman ng matanda. Lahat ng iyon, parang mabigat na ulap na nakapatong sa dibdib niya.Maya-maya, tumunog ang cellphone niya. Si Caleb Levi ang tumatawag.Huminga nang malalim si Amara bago sinagot, “Caleb, Levi?”Nakahiga sa kama ang kambal habang kausap siya. Nang marinig ang boses ng ina, masigla nilang sinabi, “Mommy, miss ka na namin! Nasaan si Elara?”“Si Elara… nasa poder ba ng masamang daddy ninyo?” biro ni Amara, ngunit may halong pag-aalala sa tono.Nanlaki ang mata ng kambal. “Ha? Nahuli ni bad daddy si Elara?”“Hindi,” sagot ni Amara, mahinahon. “Pansamantala lang siyang nandun.”“Delikado ba ‘yon, Mommy?” tanong ni Levi, halatang nag-aalala.Si Amara man ay may kaba rin,

Chapter 215Mahinang napangiti si Amara at niyakap ang anak. “Ginagawa ni Mommy ang lahat, anak. Gusto rin ni Mommy na makaalis tayo agad. Pagkatapos ng birthday ni Lolo, titingnan ni Mommy kung puwede na kitang pauwiin para makasama mo ang mga kuya mo, ha?”Niyakap ni Elara ang leeg ni Amara, ipinatong ang bilugang pisngi sa balikat nito. “Sige po, Mommy.”Habang binubuhat niya si Elara palabas ng ospital, ramdam ni Amara ang bigat sa dibdib na alam niyang malungkot si Elara sa piling ni Argus.Pagdating nila sa labas, bumaba si Elara mula sa pagkakabuhat at hinawakan ang kamay ng ina.Nang makita sila ni Argus, agad niyang binuksan ang pinto ng kotse.Pinauna ni Amara si Elara na sumakay bago siya lumapit kay Argus.“Argus, gusto kong pag-usapan natin ang isang bagay,” sabi niya nang seryoso.“Ano iyon?” malamig na tugon ng lalaki.“Palagi ka namang abala. Puwede bang iwan mo na lang muna sa akin si Elara? Ako na ang bahalang mag-alaga sa kanya.”“Tulungan mo akong alagaan si Elara?

Chapter 217May dahilan kung bakit may mga asawang babae na tumatakas dahil bulag ang mga asawa nila.Nang makita ni Argus si Amara sa ganoong ayos, may biglang sumiklab na pagnanais sa kanya na itago ito. Napakaganda at napakakinang ni Amara, at sobrang dali niyang pagnasaan ng iba.“Kung gano’n, ipikit mo ang mga mata mo,” sabi ni Argus.Tinangka ni Amara na alisin ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Argus, ngunit lalo lamang niya itong hinigpitan. Mula sa gilid, kinuha niya ang isang pulseras na yari sa jade at isinabit ito sa pulso ni Amara.Maganda ang kalidad ng jade na iyon. Ang berdeng uri ay itinuturing na mahalaga, ngunit ang lilang uri ang pinakapresyoso. Ang pulseras na iyon na kulay lila at pantay ang pagkakabuo ay tiyak na napakamahal ng halaga.Ngunit kahit ganoon, bahagya pa rin itong kapos kumpara sa pulseras na iniwan ng ina ni Amara.Ngunit ang pulseras na iyon na ibinigay ni Argus kay Ysabel.“Para sa akin?” malamig ang tinig ni Amara.“Mm, para sa’yo.”“Ano ’to

Chapter 219Di nagtagal, isang matandang lalaki na tila nasa edad setenta o otsenta ang inanyayahan papasok ng katiwala ng bahay.Ang dumating ay si Sir Pablo.“Sir Pablo, halika’t tingnan mo itong magandang painting. Ibinigay ito sa akin ng aking manugang,” ani Don Lorenzo sa payapang tinig, ngunit kung makikinig nang mabuti, may halatang pagmamalaki roon.“Anong maganda na painting? Tingnan nga natin,” sagot ni Sir Pablo.Mas lalo pang kumurba ang ngiti sa mga labi ni Ysabel, halatang sigurado siya sa magiging resulta.Samantala, nanatiling kalmado ang ekspresyon ni Amara habang nakatayo roon.Ipinahanda ng katiwala ang mahabang mesa at maingat na inilatag ang buong painting. Lumapit si Sir Pablo upang tingnang mabuti.Hindi makapagsalita si Mayumi sa harap ni Argus; nakatingin lamang siya kay Sir Pablo, sabik na marinig ang hatol na tuluyang magpapahiya kay Amara.Matagal na tinitigan ni Sir Pablo ang painting, para bang lubos siyang nahumaling dito at nakalimutan ang paligid.Hind