Semua Bab เดิมพันรักลับ: Bab 21 - Bab 30

แต่แล้วคำตอบก็เหมือนเดิม เพลงรักพยักหน้าตอบด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายวิบวับจากความจริงจัง นั่นทำให้กรณ์ได้แต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้าให้กับเพื่อนคนนี้ช้า ๆ“โอเค.. งั้นพี่มิ้นต์กรณ์ฝากเพลงรักด้วยนะครับ” ชายหนุ่มพูดจบก็ยกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของเพลงรักเบา ๆ แต่การกระทำนั้นกลับทำให้ผู้จัดการร้านอย่างมายมิ้นต์ หรือแม้แต่พนักงานที่ยืนมองอยู่ต่างก็ยิ้มหวานด้วยความเขิน“ทำอะไรเนี่ย” เพลงรักตกใจเล็กน้อยก่อนจะถอยหลังออก ทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเกาศีรษะแก้เขิน เป็นจังหวะเดียวกับที่มือถือของเขาดังขึ้นพอดี หลังจากกรณ์กดรับสายแล้วชายหนุ่มก็หันมาหาเพลงรักแล้วเอ่ยเบา ๆ“กรณ์ยังมีธุระ เพลงอยู่กับพี่มิ้นต์ไปก่อนนะเดี๋ยวเลิกงานกรณ์มารับ” เขาเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะรีบเดินออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงเพลงรักที่ยังยืนมองตามหลังด้วยความรู้สึกที่หลากหลายที่บอกไม่ถูก“รีบไปไหนของเขา”อีกด้านของห้างหรู รถสปอร์ตคันสวยส่งเสียงคำรามก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปจอดที่ลานจอดรถส่วนตัวสำหรับผู้บริหารของห้าง ก่อนที่การันต์จะเดินลงจากรถมาด้วยท่าทางสบาย ๆ ข้างกันนั้นมีนีน่าที่เดินตามมาติด ๆ ยามที่ทั้งสองคนนั้นเดินคู่กัน

ตอนที่ 18 โกหก?เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงเต็ม ที่นับตั้งแต่เพลงรักหนีเข้าไปซ่อนตัวในห้องน้ำ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนั่งเหม่ออยู่บนชักโครกนานแค่ไหน รับรู้ได้เพียงแค่หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ‘เฮ้อ~’ นี่อาจจะเป็นการถอนหายใจรอบที่ร้อยในหนึ่งชั่วโมงนี้ แม้ว่าเพลงรักจะพยายามไม่คิดถึงสองคนด้านนอก แต่ไม่ว่าจะยังไง ภาพของเขากับผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงตามวนเวียนหลอกหลอนอยู่ดีแม้หญิงสาวจะพยายามปลอบใจตัวเองว่าเขาจะทำอะไร กับใคร ที่ไหน ก็ไม่เกี่ยวกับเธออยู่แล้ว แต่สุดท้ายเธอก็ยังห้ามให้สมองไม่นึกถึงภาพเหล่านั้นไม่ได้อยู่ดี“เพลงรัก.. เธอจะคิดเกินเลยกับคุณการันต์ไปกว่านี้ไม่ได้นะ!”ในตอนที่เธอกำลังคิดฟุ้งซ่าน ก็มีเสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงฝีเท้าของพนักงานหลายคู่ที่เดินเข้ามาด้านหลังร้านเพลงรักลุกขึ้นพรวดเอาหูไปเงี่ยฟังที่ประตูห้องน้ำ ได้ยินเสียงพนักงานหญิงสองสามคนเดินเข้ามาพร้อมคุยกันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเจืออิจฉา“เห็นมั้ย ๆ ที่พี่น้ำหวานเล่าน่ะจริงด้วย! คุณการันต์คนนั้นเหมาทั้งร้านให้เธอเลยนะเ

ตอนที่ 19 ความสดใสที่หายไปหลังจากที่เพลงรักอุ่นสปาเกตตีคาโบนาร่าเสร็จ เธอก็จัดการนำอาหารที่อุ่นมานั้นเปลี่ยนไปใส่จานให้สวยงาม ก่อนจะนำมาวางลงบนโต๊ะกินข้าวอย่างเรียบร้อยแม้จะยังประหม่าอยู่ไม่น้อยแต่เธอก็พยายามคิดเสียว่า ตอนนี้กำลังสวมบทบาทเชฟของโรงแรมห้าดาวที่กำลังจะนำเสนอเมนูสุดแสนภูมิใจให้กับลูกค้า VIP เมื่อมองดูอาหารบนโต๊ะจนมั่นใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด หญิงสาวก็แทรกยิ้มเล็กน้อยเป็นการฝึกซ้อม“เชิญค่ะ~ อาหารพร้อมแล้วค่ะนายท่าน” เธอที่กำลังฝึกซ้อมคำพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเป็นต้องหยุดชะงัก เมื่อในตอนที่เธอกำลังซ้อมอยู่นั้น จู่ ๆ ประตูระเบียงที่ชายหนุ่มทั้งสองอยู่นั้นก็เปิดออกเป็นจังหวะที่การันต์และราเชนทร์เดินกลับเข้ามาในห้อง ทั้งสองมองท่าทางของเธอด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าพวกเขากำลังตั้งคำถามในหัวประมาณว่า ‘นั่นเธอกำลังทำอะไร’การันต์ขมวดคิ้วจนแทบจะเกยกัน ก่อนที่เขาจะปรายตาไปมองจานอาหารตรงหน้าเพลงรักทันทีที่เห็นว่าเบื้องหน้าเธอมีจานวางไว้3ใบ เขาจึงจงใจหันไปมองหน้าอีกคนด้วยสีหน้าที่กดดันแบบสุด ๆ

ตอนที่ 20 เจ็บหลังจากที่ได้สติ เพลงรักเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่างช้า ๆ ดวงตาหวานนั้นยังคลอด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่สามารถหยุดได้ และไม่รู้ว่าเพราะอะไร  ทันทีที่เธอเห็นหน้าของการันต์ ใบหน้าซีดเซียวก็เริ่มบิดเบี้ยวเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากที่เคยสั่นไหวนั้นจะเบะลงคล้ายคนที่กำลังจะร้องไห้อีกรอบ แต่ก็ยังคงพยายามกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ภายในอกสารภาพเลยว่าตลอดเวลาที่เขาเกิดมายังไม่เคยรู้สึกเหมือนคนจนตรอกที่ทำอะไรไม่ได้เท่านี้มาก่อน ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับไปไหน ใบหน้าขรึมที่เคยเด็ดขาดเริ่มเจือความเหวอเล็ก ๆ ราวกับไม่รู้จะรับมืออย่างไรกับอารมณ์ของหญิงสาวตรงหน้า เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมามีเพียงสายตาที่สบกันอยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งเพลงรักเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ราวกับว่าเธอเองก็อยากหลบเลี่ยงการปะทะทางสายตาเช่นกัน“เป็นอะไร” เขาถามขึ้นเรียบ ๆ ขณะเดินไปที่ริมหน้าต่างของห้องนอน ใช้มือข้างหนึ่งค่อย ๆ รูดผ้าม่านออก เพื่อเปิดรับแสงจากด้านนอก“เจ็บ” แล้วก็เป็นคำตอบของเพลงรักที่หลุดออกมาเบา ๆ และเพียงเท่าน

คนเจ็บยังปากแข็งแม้ดวงตาจะเริ่มสั่นการันต์หรี่ตาก่อนจะจ้วงมีดไปแทงที่ไหล่ของมันมิดด้ามแล้วดึงมีดออกทันที“อ๊ากกกกก!!!” เสียงของมันร้องโหยหวนดังก้องโกดังด้วยความน่าสงสาร“กูถามอีกครั้ง!!!” การันต์จิกตามองมันอีกครั้งด้วยความรู้สึกโมโห แต่คำตอบที่ได้คือเสียงแหบแห้งของผู้ชายคนนั้นที่ยังยืนยันคำเดิม“กู! ไม่! บอก!!” และคำตอบนั้นก็เหมือนเลือดความอดทนเส้นสุดท้ายที่ขาดลง หลังจากได้คำตอบการันต์ถึงกับเม้มปากแน่น ความอดทนที่มีพังทลายลงเขาหันไปจ้วงมีดเล่มนั้นใส่มันบริเวณท้องน้อย ก่อนจะหุนหันไปหยิบแส้หนามขึ้นมาแล้วหวดใส่ร่างตรงหน้าไม่ยั้งทีแล้วทีเล่า เสียงแส้หนามที่กระทบผิวเนื้อดังขึ้นพริ้ม ๆ กับร้องร้องโหยหวนและคาวเลือด การันต์ฟาดแส้นั้นลงไปที่ร่างกายของเขาสุดแรงจนนับไม่ถ้วน“เฮีย! เดี๋ยวมันก็ตายก่อนได้เรื่องหรอก!!” ราเชนทร์ที่เห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามารั้งแขนเจ้านายเอาไว้ สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวลที่เห็นเจ้านายเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แต่ก็เหมือนจะโชคดีอยู่บ้างที่การันต์ยอมหยุดมือ เขายืนหอบหายใจแรง ๆ เพราะความเหนื่อย ก่อนจะปาแส้ลงพื้นด้วยความฉุนเฉียว