Semua Bab เดิมพันรักลับ: Bab 11 - Bab 20

สิ้นสุดคำพูดของเธอ ชายหนุ่มได้ตวาดเสียงดังลั่นจนหญิงสาวสะดุ้งและทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้“เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบคนล้ำเส้น นับจากวันนี้ไปเราสองคนไม่มีอะไรต่อกันอีก”“พี่กรณ์จะทิ้งอินเหรอ! พี่ได้อินแล้วจะทิ้งอินเหรอ! อินไม่ยอมหรอกนะ!” เพลงรักยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ สำหรับเธอแล้วไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้เดือดดาลขนาดนี้มาก่อน ดวงตาสวยยังคงจ้องมองภาพของกรณ์ที่นั่งลงช้า ๆ ใช้มือเชยคางหญิงสาวขึ้นมา รอยยิ้มที่เขาส่งไปให้ดูน่าขนลุก ก่อนจะเห็นว่าเขาเลื่อนใบหน้าไปกระซิบข้างหูของเธอแม้ว่าเพลงรักจะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่หลังจากนั้นหญิงสาวก็ทุบหน้าอกเขารัว ๆ ด้วยความไม่พอใจ และก็เป็นกรณ์ที่ลุกขึ้นก่อน และยืนปล่อยให้หญิงสาวนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้หันไปสนใจอะไรเธออีกในตอนนั้นเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มหันมาเห็นเพลงรักที่กำลังมองอยู่พอดี และทันทีที่เขาเห็นเธอใบหน้าเมื่อครู่ที่เรียบเฉยดุดันก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานแบบที่เธอเห็นเป็นประจำทันทีหญิงสาวเองก็ยิ้มตอบกลับ แม้ในใจจะรู้สึกกระอักกระอ่วนเพราะไม่สามารถสลัดภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่

ตอนที่ 10 ลงโทษพูดจบชายหนุ่มได้ใช้อีกมือกระชากแขนของเพลงรัก ก่อนจะผลักเธอล้มลงบนโซฟา มือหนาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองทีละเม็ดจนเผยให้เห็นแผ่นอก ก่อนที่เขาจะโยนเสื้อเหล่านั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดีไม่เพียงเท่านั้น ชายหนุ่มยังรีบร้อนปลดเข็มขัดออกพร้อมทั้งงัดความเป็นตัวตนที่ตื่นขึ้นออกมาชมโลกกว้าง เมื่อครั้งนั้นหญิงสาวไม่ทันได้เห็นตัวตนของเขาได้ชัดเจน แต่ครั้งนี้ทันทีที่สายตาของเธอจับจ้องมองความเป็นชาย ดวงตาของเธอก็ต้องเบิกโพลงความเป็นตัวตนที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงตัวใหญ่ มันทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเจ้าสิ่งนั้นมันช่างใหญ่โตกว่าที่เธอคิดเอาไว้มากแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หายตกใจ ชายหนุ่มกลับเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะจับหัวของเธอเข้าไปใกล้จนริมฝีปากสัมผัสกับสิ่งนั้น“อม!!” การันต์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด มือหนากดศีรษะของเธอเข้าไปใกล้จนริมฝีปากนั้นอ้าออกแล้วครอบครองแท่งเนื้ออย่างช่วยไม่ได้เพลงรักที่ยังไม่ประสีประสาเรื่องนี้ กลับถูกเขาชักจูงจนเธอพอจะจับทางได้ ริมฝีปากหวานขยับเข้าออกเป็นจังหวะ สลับกับใช้ลิ้น เล็ก ๆ นั้นห

ตอนที่ 12 ว่าที่ลูกสะใภ้ ทั้งสองนั่งรออยู่เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก่อนจะพากันเดินไปรอยังฝั่งผู้โดยสารขาออก “ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” ชินทำท่าทางไม่สบายตัวก่อนจะขอตัวแยกออกไป ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนที่รอคอยนั้นเดินออกมาพอดิบพอดี การันต์มองผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าเรียบ ๆ เช่นเดียวกับชายวัยเพียงห้าสิบต้น ๆ เองมองลูกชายเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงไปปรับนาฬิกาข้อมือแบบแอนะล็อกเรือนแพงให้ตรงกับเวลาในประเทศ “พ่อ” เสียงทุ้มของชินที่เดินเข้ามาเอ่ยขึ้น พร้อมกับสีหน้าทะเล้นอย่างเช่นทุกครั้ง “มีแต่แกนี่แหละที่เห็นฉันเป็นพ่อ” เดวิด ชายที่เคยทำให้ชื่อมาร์เดสัน สั่นสะเทือนทั้งวงการสีเทาและสีดำในยุโรป ยืนมองชินสลับกับการันต์นิ่ง ๆ “พ่อก็พูดเกินจริงไปหน่อยนะครับ ผมไม่เห็นพ่อเป็นพ่อตรงไหน” การันต์พูดขึ้นพร้อมกับล้วงมือในกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางสบาย ๆ “ก็ไอ้ท่าทางกวนบาทาฉันนี่แหละ!” การันต์ยักไหล่อย่างขอไปที ก่อนจะปรายตามองผ่านผู้เป็นพ่อไปด้านหลัง มีหญิ

ตอนที่ 14 อาการนี้เรียกว่าอะไรการันต์ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นบ้าอะไร ก่อนจะฮึดฮัดลุกขึ้นแต่งตัวแล้วคว้ากุญแจรถขับออกจากคฤหาสน์กลางดึกเสียงกดรหัสดัง ติ๊ด ๆ พร้อมประตูที่เปิดออกท่ามกลางความมืดเงียบของห้องชายหนุ่มเปิดไฟด้านนอกจนสว่าง ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปยังห้องนอนแล้วเปิดประตูเข้าไปช้า ๆเขากวาดตามองร่างบางบนเตียง ที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวผ่านแสงไฟสลัวที่ส่องเข้ามาจากด้านนอก การันต์ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูด้วยความรู้สึกที่ตีกันในหัวอย่างบอกไม่ถูก“ทำไมฉันถึงต้องมาอยู่ตรงนี้เพราะเธอด้วยวะ”ชายหนุ่มเดินเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตูเบา ๆเขาถอดเสื้อคลุมทิ้งไว้ปลายเตียง แล้วเดินมาหย่อนตัวลงข้าง ๆ มือเอื้อมไปดึงผ้าห่มเบา ๆ ก่อนจะซุกตัวเข้าไปข้างใน หญิงสาวส่งเสียง อืออา เล็ก ๆ ออกมาเล็กน้อยแต่กลับทำให้การันต์ตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะเพลงรักขยับตัวอีกนิดหน่อย ก่อนจะลืมตาขึ้นนิด ๆ แล้วกะพริบตาเมื่อเห็นเขา“คุณการันต์! มา.. มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”“มาตอนไหนแล้วยังไง

ตอนที่ 16 งานใหม่ภายในกระจกบานใหญ่ของห้องพักหรูของคฤหาสน์ ปรากฏภาพหญิงสาวในชุดปรากฏภาพของหญิงสาวที่ชุดเดรสสีแดงสดที่แนบเนื้อ เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนได้อย่างจงใจ นีน่าทาลิปสติกสีเดียวกันกับชุด แล้วขยับยิ้มบาง ๆ อยู่หน้ากระจกโดยที่ไม่มีความรู้สึกใดจากรอยยิ้มนั้นแม้แต่น้อยแม้จะไม่ได้รักหรือชอบพึงใจการันต์สักเท่าไหร่ แต่สิ่งเดียวที่จะปลดปล่อยเธอและแม่นมออกจากกรงทองนั้นก็มีแค่วิธีนี้ ยิ่งเธอแต่งงานกับเขาไวเท่าไหร่ เธอก็จะมีอำนาจมากพอที่จะพาแม่นมมาอยู่ด้วยไวเท่านั้น“รอนีน่าก่อนนะคะแม่นม.. นีน่าจะรีบพาแม่มาอยู่ด้วย” หญิงสาวจ้องมองภาพถ่ายของเด็กน้อยวัยเพียงแปดขวบที่ถ่ายรูปคู่กับแม่นมที่ใจดีอยู่หน้าสนามหญ้า เธอจดจำความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดีมือเล็กพับปิดกระเป๋าเงินช้า ๆ ก่อนจะหันไปมองที่กระจกอีกครั้ง เมื่อมั่นใจในภาพลักษณ์ตรงหน้าแล้วเธอก็คว้ากระเป๋าใบเล็กขึ้นมาพาดไหล่ สองเท้าก้าวเดินลงจากบันไดด้วยท่าทางมั่นใจแตกต่างจากเมื่อครู่ลิบลับทันทีที่เธอเดินลงมาด้านล่างของคฤหาสน์ ก็พบลุงเดวิดที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังขนาดใหญ่ด้วยท่าทางเกรงขาม มือหนึ่งของท่านถือหนังสือพิมพ์ อีกมือคีบซิการ์ปล