Semua Bab เดิมพันรักลับ: Bab 41 - Bab 50

ตอนที่ 28 คฤหาสน์มืดเรียกได้ว่ากว่าที่ร้านจะสงบสุขก็ผ่านไปหลายชั่วโมง จนเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เพลงรักได้เดินออกมาจากห้างด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ในใจมือของเธอยังถือถุงกระดาษใบใหญ่ที่บรรจุกระเป๋าลิมิเต็ดใบละสิบกว่าล้านเอาไว้แน่น ในชีวิตของเธอไม่เคยคิดว่าสินค้ามูลค่ามหาศาลขนาดนี้เธอจะสามารถสัมผัสและเป็นเจ้าของมันได้ เรียกได้ว่ามันคือความรู้สึกเหมือนความฝันจะดีกว่าสองเท้าของเธอเดินมาหยุดที่ป้ายรถเมล์หน้าห้าง ยืนรออยู่ไม่นานก็มีรถเมล์สายที่เธอจะต้องเดินทางกลับแล่นมาจอดตรงหน้า ในตอนที่เพลงรักกำลังจะเดินขึ้นไปบนรถคันนั้น จู่ ๆ สายตาของเธอก็หันไปเห็นรถยนต์คันหนึ่งแล่นผ่านหน้าเธอไปอย่างไม่ทันตั้งตัว และเธอจดจำทะเบียนรถคันนั้นได้เป็นอย่างดี“รถคันนั้น.. เป็นเขา!” เพลงรักพึมพำเบา ๆ ในใจรู้สึกตื่นเต้นปนดีใจจนทำให้หัวใจนั้นเต้นแรงแบบไม่มีเหตุผล“นี่เธอ! จะไปไหมไม่ไปก็หลบ!” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังก่อนที่เขาจะดึงแขนเธอให้หลบออกจากทางขึ้นรถเมล์ เพลงรักทำได้เพียงแค่หันไปขอโทษแล้วเดินออกมาห่าง ๆ สายตาของเธอยังคงจดจ้องกับรถยนต์คันนั้นที่จอดติดไฟแดงอยู่ไม่ไกลนะและดูเหมือนโชคของเธอจะยัง

ตอนที่ 29 เธอมาได้ยังไงหลังจากที่เธอจัดการส่งเสียอาร์พร้อมกับเด็กเข้าห้องแล้ว เชอร์รี่เดินเข้ามาในห้องทำงานของการันต์พร้อมกับรอยยิ้มมั่นใจที่สามารถทำให้ผู้ชายคนนั้นพึงพอใจได้ก่อนที่เธอจะยืนหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา แล้วหันไปพยักหน้าเบา ๆ ให้ราเชนทร์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง“เสี่ยอาร์มานะคะ ตอนนี้เขาเลือกเด็กได้แล้ว” เสียงของเธอราบเรียบแต่เต็มไปด้วยความพอใจ“เขาถูกใจเด็กใหม่ที่คุณการันต์พามามากค่ะ” การันต์ที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นก่อนจะหรี่ตาลงทันที นิ้วมือของหยุดนิ่งอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของเธอนัก“เด็กใหม่?” เขาทวนคำอย่างไม่แน่ใจ เพราะช่วงนี้เขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้หญิงหรือพาใครมาทำงานที่นี่เลยสักคน แต่เชอร์รี่กลับพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจแทนคำตอบ“ใช่ค่ะ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะค่อนข้างมีปัญหานิดหน่อย แต่เชอร์รี่จัดการให้แล้วเรียบร้อย กรอกยาตัวใหม่ที่เพิ่งผลิตถือว่าเป็นการทดลองยา แล้วส่งเด็กขึ้นห้อง เรียบร้อยทุกขั้นตอน ไม่มีอะไรต้องห่วงเลยค่ะ” ยิ่งเธอพูดเช่นนั้นก็ยิ่งทำให้การันต์เลิกคิ้วอย่างข้องใจ เขามองหน้าเธอแวบหนึ่งก่อนจะถามอีกครั้งด้วยเสียงราบเรียบ“เด็กคนไหน” เช

ตอนที่ 31 ถูกหักหลังจากคนใกล้ตัว?“ได้ค่ะ ภายในสองปีฉันจะต้องหาเงินมาไถ่ตัวเองให้ได้” เพลงรักตอบตกลงเสียงเบา ราวกับเป็นการยอมจำนนต่อโชคชะตาแต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยแผนการ เธอคิดไปถึงกระเป๋าใบนั้นทันที ใบที่คุณหญิงพรรณพิลาซื้อให้ ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้อยากจะรับมันไว้ แต่ตอนนี้มันกลับไม่ได้เป็นแค่กระเป๋าธรรมดา แต่มันคือโอกาสและหนทางเดียวที่เธอจะไถ่ตัวเองออกจากเขา‘อย่างน้อยต้องได้สักแปดถึงเก้าล้าน หาเพิ่มอีกหน่อย มีเวลาตั้งสองปีเพลงรัก เธอทำได้แน่!’“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวฉันไปส่งที่เพนต์เฮาส์” เพลงรักพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย เธอลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่กล้าหันกลับไปมองเขาแม้แต่นิดหลังจากอาบน้ำและแต่งตัวด้วยชุดที่เขาเตรียมไว้ หญิงสาวก็เดินออกมาช้า ๆ ก่อนจะพบเขาที่ยืนรออยู่หน้าเตียง สีหน้าของการันต์เรียบเฉยอย่างเช่นทุกครั้ง เขาพาเธอเดินลงจากชั้นสาม และสายตาหลายคู

ตอนที่ 32 มารยามาเฟียหลังจากประตูเพนต์เฮาส์ปิดลง เพลงรักก็ทรุดตัวลงบนโซฟาด้วยหัวใจหนักอึ้ง เธอหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกหากรณ์ทันที เสียงรอสายดังอยู่เพียงไม่กี่วินาทีก็ถูกกดรับจากปลายสาย“เมื่อกี้ตัดสายกรณ์ทำไม เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าเพลงรัก?” เสียงของกรณ์ดังขึ้นก่อนจะรัวคำถามด้วยความเป็นห่วง“พอดีกำลังยุ่งนิดหน่อยน่ะ” เพลงรักตอบอย่างขอไปที โดยที่มือยังคงกำโทรศัพท์แน่น“งั้นเหรอ ตอนนี้ว่างแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง และก็เป็นเพลงรักกลั้นใจสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดขึ้น“เพลงจะลาออกจากที่ร้านนะกรณ์” ทันทีที่เธอพูดขึ้นก็เกิดความเงียบชั่วขณะ“ลาออก.. ออกทำไม มีอะไรเกิดขึ้นที่ร้านหรือเปล่า เพลงบอกกรณ์ได้นะ ตอนนี้ร้านก็กำลังไปได้ดีเลยนะ อยู่ดี ๆ จะออกทำไม?” เธอหลุบตามองต่ำอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่สุดท้ายก็ต้องมีคำ

คำพูดของเธอเหมือนทำให้เวลาในร้านหยุดชะงัก มายมิ้นนิ่งไปก่อนจะรีบลุกขึ้น “อะไรนะ? ทำไมล่ะเพลง เธอทำงานดีมากเลยนะ ยอดขายร้านขึ้นเกือบสองเท่าตั้งแต่เธอมา แถมลูกค้าประจำยังชมไม่ขาดปาก..” เพลงรักสบตาเธอพลางถอนหายใจเบา ๆ“มันมีปัญหานิดหน่อยค่ะพี่ หนูคิดว่าคงไปต่อไม่ไหว” แม้จะพยายามหว่านล้อมเท่าไร แต่สุดท้ายเพลงรักก็ยังยืนยันที่จะลาออก ทำให้มายมิ้นได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“คุณหญิงซื้อกระเป๋าให้ใบเดียวถึงกับจะลาออกเลยเหรอ?” น้ำหวานเพื่อนร่วมงานอีกคนแซวขึ้นจากฝั่งเคาน์เตอร์ พร้อมหัวเราะเบา ๆ แบบแห้ง ๆ ที่ฟังดูก็รู้ว่าเธอเองก็ฝืนยิ้ม สิ่งที่เพลงรักรู้สึกโชคดีก็คือเพื่อนร่วมงานที่ดี ทั้งสามหัวเราะแห้ง ๆ ให้กันก่อนที่เสียงสองเท้าจากหน้าร้านจะดังขึ้น“จะลาออกแล้วเหรอหนูเพลง?” เสียงทุ้มนุ่มของใครบางคนทำให้ทุกคนหันไปมอง และนั่นทำให้เห็นคุณหญิงพรรณพิลาในชุดผ้าลินินสีงาช้างที่สง่างาม เพลงรักที่เห็นท่านเ