Semua Bab เดิมพันรักลับ: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 23 ว่าที่พี่สะใภ้เขามองเพลงรักนิ่ง ๆ ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ยิ่งเมื่อนึกถึงใบหน้าหวาด ๆ ของหญิงสาวในห้องน้ำ มันก็ยิ่งตอกย้ำว่าบางทีอาจจะมีเรื่องที่ผิดพลาดเกิดขึ้นมาจริง ๆ“พ่อหนุ่มจะกินอะไร” ในตอนที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าตกลงแล้วผู้หญิงเมื่อเช้าคือใคร ป้าร้านอาหารของคณะก็เอ่ยถามเสียงเข้ม ทำให้ทั้งสองหันไปสนใจกับของกินตรงหน้าแทนหลังจากนั้นเพลงรักและกรณ์ก็ไม่มีใครพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ทั้งสองยังคงเข้าเรียนตามปกติ แม้เพลงรักนั้นจะมีความคิดถึงเรื่องที่การันต์หายไปอยู่บ้าง แต่ก็ถือว่าเธอแยกแยะเรื่องเรียนและปัญหาส่วนตัวได้ดีแต่ดูเหมือนคนที่จะเป็นหนักในตอนนี้เห็นจะเป็นผู้ชายที่นั่งข้างเธอมากกว่าเพลงรักเหลือบสายตามองเขาอยู่หลายครั้งในตอนที่อาจารย์สอน แต่ยังไงผู้ชายที่นั่งข้างเธอก็ดูจะไม่ได้สนใจเนื้อหาตรงหน้าเลยสักนิด เขายังคงเหม่อลอยและพึมพำเบา ๆ กับตัวเองจนเธอเองก็เริ่มเป็นห่วงเพื่อนไม่น้อย“กรณ์.. ไหวไหมเนี่ย” หญิงสาวหันไปสะกิดเพื่อนในตอนที่อาจารย์หันมาจ้องเขานิ่ง และก็เป็นเพลงรักที่ยิ้มแห้ง ๆ ส่ง

ตอนที่ 24 เกินเลยเพียงแค่คำตอบของเธอก็สามารถทำให้สติที่มีของเขานั้นขาดผึง ชินดึงนีน่าเข้ามาประกบจูบอย่างแรง เขาใช้เรียวลิ้นตวัดหยอกเย้าเธออย่างคนที่หื่นกระหายมือหนาทำหน้าที่สอดเข้าไปใต้กระโปรงเดรสตัวสวย ก่อนจะถลกมันไปกองไว้ที่เอวด้วยความหงุดหงิด นี่น่าปรือตาขึ้นมาจ้องมองเขาในตอนที่ทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม เพียงแค่เขาสบสายตาของเธอนั้น ก็ราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังเปิดทางให้กับทั้งคู่“อืม~”นีน่าแม้จะไม่ประสีประสากับเรื่องเหล่านี้ แต่ทันทีที่เขาเป็นผู้นำเธอก็เป็นผู้ตามที่ดี ชินดูดดึงริมฝีปากบนล่างของเธออย่างแรงจนรู้สึกว่ามันบวมเจ่อ ก่อนที่เขาจะผละออกจากริมฝีปากของเธอเล็กน้อยแล้วกดหญิงสาวลงกับโซฟา“นีน่า.. เธอแน่ใจใช่ไหมว่าจะทำแบบนี้” ถึงแม้ว่าจะมึนเมาอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยที่จะข่มเหงสตรีคนใดมาก่อน“ถ้านายไม่ทำ.. ฉันจะออกไปให้คนอื่นทำ” และไม่รู้ว่านีน่าเกิดอารมณ์อะไรขึ้นมา ทันทีที่แอลกอฮอล์เข้าปากเธอก็ราวกับว่าเป็นคนละคนซะอย่างนั้นชินไม่รอช้าเขาปลดชุดเดรสของเธอออกอย่างง่ายดาย เหลือเพียงชุดชั้นในลายดอกไม้ตัวจิ๋วที่ปกคลุมแทบไม่มิดชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วสัมผัสกับส่วนสงวนของเธอ

ตอนที่ 25 DevanaZเสียงดนตรีดังกระหึ่มประสานกับแสงไฟวิบวับในผับ ภายในโซน VIP ชั้นล่าง โต๊ะมุมดีที่ห่างจากสายตาผู้คนพอสมควรการันต์นั่งพิงพนักเบาะหนังสีเข้ม มือหนาถือแก้วเหล้าราคาแพง แต่สีหน้าเขากลับเรียบนิ่งราวกับเครื่องดื่มตรงหน้าจืดสนิทวันนี้ชายหนุ่มไม่ได้ขึ้นไปยังห้อง VIP ชั้นบนเหมือนทุกครั้ง เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้เพียงว่าตอนนี้ในสมองของเขามีแต่เรื่องมีแต่ราวให้ต้องตามแก้เต็มไปหมดชายหนุ่มยกแก้วกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะเสียงดัง เรียกให้คนรอบโต๊ะหันมามองเขาเป็นตาเดียว แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มกลับไม่ได้แยแสสายตาพวกนั้นเลยแม้แต่น้อยไม่นานนักก็มีหญิงสาวร่างระหงในชุดเดรสเข้ารูปสีดำเดินเข้ามา ใบหน้าสวยจัดจ้านถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างดี สายตาของเธอกรุ้มกริ่มกวาดมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างมีเป้าหมาย“ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ?” เสียงของเธอหวานฉ่ำพอ ๆ กับกลิ่นน้ำหอมที่ลอยตามมาการันต์ปรายตามองเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบรับหรือว่าปฏิเสธ ชายหนุ่มทำเพียงแค่ยกแก้วขึ้นดื่มแล้วหันหน้ากลับไปทางเดิม โดยไม่ได้สนใจอะไรผู้หญิงตรงหน้าอี

ตอนที่ 26 คนของมึง?ทันทีที่ประตูห้องวีไอพีเปิดออก ชายคนนั้นก็ตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนที่มันทำท่าจะเดินเข้าไปหาเพลงรักด้วยท่าทางโมโห แต่ถูกราเชนทร์ขวางเอาไว้“มึงเป็นใคร” การันต์ถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ“กูเป็นคนที่เจออีนี่ก่อน มันเป็นของกู!” การันต์หันกลับไปมองหน้าเพลงรักที่นั่งนิ่ง ๆ จ้องหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่เขาจะเลิกคิ้วแล้วถามขึ้น“เจอก่อน.. งั้นเหรอ?” แม้ว่าคำถามนั้นจะดูเหมือนถามผู้ชายที่เข้ามาใหม่ แต่สายตาของชายหนุ่มกลับจ้องที่ใบหน้าของเธอไม่ละสายตาไปไหน“ใช่!” แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะยังไม่รู้ว่าสถานการณ์ตรงหน้าเป็นยังไง มันยังคงตะโกนออกมาอย่างมั่นใจและฉุนเฉียว“มันตบหน้ากู! กูต้องให้มันชดใช้!”“จะให้ชดใช้ยังไง” การันต์ใช้ปลายนิ้วไปเกลี่ยปอยผมของเธอเบา ๆ ทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัสเส้นผมถึงได้รู้ว่าเพลงรักน่าจะเพิ่งอาบน้ำมาหมาด ๆ เพราะเส้นผมของเธอนั้นยังไม่แห้งดี“ก็ต้องมาเป็นผู้หญิงของกู!” มันหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงที่สะใจ แต่แทนที่คนอย่างการันต์นั้นจะเกรงกลัวเขากลับหัวเราะหึหึในลำคอด้วยเสียงต่ำชวนขนลุก ก่อนจะหันไปถามราเชนทร์ด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน“มึงว่ากูค

เพลงรักหันมามองท่านก่อนจะเบิกตากว้างแล้วส่ายหน้าพรืด“มะ.. ไม่ได้นะคะ! หนูเป็นพนักงานรับไว้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”“แต่ชิ้นนี้ป้าเป็นคนซื้อนะ ป้าสมัครใจที่จะให้เองทำไมถึงไม่ได้” คำพูดของท่านเจือปนความสงสัยอยู่ไม่น้อย“ไม่ได้จริง ๆ ค่ะคุณผู้หญิง หนูขอบคุณท่านมากนะคะที่เอ็นดู แต่ว่าเรื่องนี้ผิดกฎของร้านหนูรับไว้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ” ในตอนที่ทั้งสองยังคงถกเถียงกันอยู่นั้น ผู้จัดการร้านอย่างมายมิ้นก็เดินเข้ามาพอดี ทำให้คุณผู้หญิงท่านนี้หันไปถามเธอด้วยน้ำเสียงกดดัน“ฉันแค่รู้สึกดีและอยากให้ของแก่พนักงานคนนี้ ไม่ทราบว่ากฎของร้านยืดหยุ่นได้ไหม” มายมิ้นหันมามองเพลงรักสลับกับมองถุงสินค้าในมือของท่าน เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างคนที่แบ่งรับแบ่งสู้“ตามกฎร้านแล้วไม่สามารถรับสินค้าจากลูกค้าได้ค่ะ แต่หากลูกค้าต้องการที่จะให้จริง ๆ เพื่อความปลอดภัยของพนักงานและหลีกเลี่ยงข้อครหา ขออนุญาตให้คุณผู้หญิงส่งมอบของหน้ากล้องวงจรปิดได้ไหมคะ” หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างโล่งอก“สบายมาก จะใช้กล้องมุมไหนก็ว่ามาเลย” ไม่นานนักถุงกระเป๋าลิมิเต็ดที่วางอยู่ในมือหญิงคนนั้นก็ถูกเปลี่ยนมาอยู่ในมือของเพ