Semua Bab เมื่อต้องกลายเป็นนางร้ายในนิยายที่แต่ง: Bab 31 - Bab 40

"ข้าจึงนึกขึ้นได้ว่าหากวันนั้นข้างดงามกว่าเจ้าของวันเกิดจะเป็นเช่นไร แล้วจู่ ๆ เสี่ยวเผยก็พูดกับข้าขึ้นมาว่า ที่หมู่บ้านอู่หยูทอผ้าไหมได้งดงามยิ่งนัก หากข้าได้สวมชุดจากผ้าของหมู่บ้านนั้นต้องงดงามเป็นแน่""ท่านเลยสั่งให้น้องสาวข้าเดินทางไปที่นั่น!"เสี่ยวผิงถามอย่างเคียดแค้น"ไม่ใช่! ข้าแค่บอกว่าหมู่บ้านนั้นไกลเกินไป ไม่มีใครอาสาไปแน่""แต่เสี่ยวเผยบอกในจดหมายนั้นว่าท่านบังคับนาง!"แม้ตอนนั้นรั่วอิงเหยาจะร้ายแต่นางไม่เคยบังคับ เสี่ยวเผยจริง ๆ และตอนนั้นที่นางเขียนบทนี้ของเสี่ยวเผยก็ไม่ได้ลงรายละเอียดมากมายจึงไม่อาจอ่านใจเสี่ยวเผยในเรื่องจดหมายนั้นได้"ตอนนั้นเสี่ยวเผยอาจจะคิดว่าหากนางสามารถเอาใจข้า ทำความดีกับข้า ด้วยการนำผ้าจากหมู่บ้านอู่หยูมาตัดชุดให้ข้าได้ ข้าอาจจะไม่รังแกนางอีก"เหตุผลเดียวที่สามารถนำมาลบล้างกับจดหมายที่เสี่ยวเผยบอกไว้คงเป็นความคิดอยากหลุดพ้นจากความร้ายกาจของรั่วอิงเหยา"แล้วเหตุใดท่านรู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวเผยทำเพื่อท่านขนาดนี้ยังใส่ร้ายนางอีก"รั่วอิงเหยาเงียบไปครู่หนึ่ง นางค่อย ๆ นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น"เป็นคนรับใช้สองคนนั้นที่ใส่ร้ายเสี่ยวเผยโดยอ้างชื่อข้า ตอนนั้น

:: ไม่ได้หักหลัง ::ครึ่งชั่วยามต่อมา..."คุณหนู! เกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูข้า"เหยียนตู้กลับมาพร้อมอาชาพันธุ์ดีก็ได้ข่าวว่ารั่วอิงเหยาบาดเจ็บจึงรีบมาดู หากแต่คนของหลัวฉางเฟิงกลับขัดขวางไม่ให้เขาเข้าพบ"องครักษ์เหยียน หลัวซื่อจื่อเชิญท่านพบขอรับ"คนรับใช้นายหนึ่งเดินเข้ามาเพื่อเชิญตัวเหยียนตู้ไปยังเรือนอันหนิงคนถูกตามยังไม่ไปในทันที เขามองหน้าห้องของรั่วอิงเหยาราวกับมองทะลุเห็นด้านในอยู่อย่างนั้น"องครักษ์เหยียน...เชิญ"คนรับใช้คนเดิมเห็นท่าทีไม่ใส่ใจกับคำสั่งของเจ้านายตนจึงรีบเอ่ยเชิญอีกครั้งเหยียนตู้ค่อย ๆ ก้าวถอยหลังอย่างอาลัย เดินตามหลังคนรับใช้ผู้นั้นเพื่อไปพบเจ้าของจวนแห่งนี้เรือนอันหนิง...ภายในห้องรับรองแบบเปิดของเรือนอันหนิงฝั่งปีกขวา ฉินเส้ากำลังชงชาให้เจ้านายที่นั่งทอดมองสระน้ำตรงหน้าอย่างสงบ"เหตุใดคุณชายถึงไม่ให้พวกเราตามมือสังหารผู้นั้น"สิ่งที่ติดอยู่ในใจของฉินเส้าถูกถามออกไปหลัวฉางเฟิงยื่นมือหยิบถ้วยชาที่องครักษ์คนสนิทส่งให้จิบช้า ๆ ก่อนจะทอดมองใบไม้แห้งร่วงหล่นลงพื้นแล้วเอ่ย"แค่มดปลวกปลายแถว จะให้ค่าทำไม"ทั้งน้ำเสียงทั้งแววตาเขาไร้อารมณ์ใด ๆ จะใส่ใจคนพวกนั้นอย่างที่

หลังจากที่นางฟื้นและได้ยินเสียงคล้ายองครักษ์เหยียนจึงฝืนตัวออกจากห้องทันเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยจึงรีบตามมา"คุณหนูใหญ่!"เหยียนตู้เรียกขานรั่วอิงเหยาด้วยความดีใจที่นางฟื้นแล้ว หากแต่ครู่ต่อมาดวงตาคมกล้านั้นกลับเศร้าหมองเมื่อนึกขึ้นได้ว่าการที่นางปากฏตัวยามนี้ ไม่แน่คงได้ยินเรื่องราวที่เขาทำลับหลังนางหมดแล้ว"หม่อมฉันขอประทานอภัยที่แอบฟังเพคะ"รั่วอิงเหยารีบรับผิดก่อนจะถูกหลัวฉางเฟิงใช้อำนาจจัดการตนก่อน"คุณหนูใหญ่รั่วช่างกล้ายิ่งนัก เพิ่งฟื้นก็มาแอบฟังพวกข้าสนทนากัน"คำถากถางที่รู้อยู่แล้วว่าต้องมีเอ่ยขึ้น หากแต่รั่วอิงเหยากลับปล่อยผ่านราวลมที่พัดมาวูบหนึ่ง"หม่อมฉันผิดไปแล้ว เรื่องรับโทษขอเป็นหลังจากที่ตอบคำถามเมื่อครู่แทนองครักษ์เหยียนได้หรือไม่เพคะ""โห...เจ้ารู้เรื่องที่เขาชิงยาชุบชีวิตไปด้วย?"แววตาที่หลัวฉางเฟิงมองรั่วอิงเหยาสลับเหยียนตู้ช่างเต็มไปด้วยแววตาของความสนุกและท้าทาย"คุณหนูใหญ่ ท่าน..."รั่วอิงเหยาคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้เหยียนตู้ เป็นอันรู้กันว่านางต้องการให้เขาหยุดพูดครู่หนึ่งก่อน"เดิมทีหม่อมฉันไม่รู้ว่าคนที่ชิงยาชุบชีวิตไปคือองครักษ์เหยียน แต่พอเมื่อครู่ที่หลัวซื่อจื่อถาม

"หม่อมฉันคือรั่วอิงเหยา ว่าที่พระชายาของพระงค์เพคะ"หลัวฉางเฟิงได้ยินคำกล่าวที่ยั่วโทสะกำหมัดแน่น หากแต่กลับไม่แสดงท่าทีนั้นออกไปอย่างชัดเจนให้อีกคนเห็นแล้วสะใจเล่น"เช่นนั้น เจ้าคงฝันกลางวันกระมัง ข้าไม่เคยสนใจในตัวสตรี"คำปฏิเสธนั้นช่างดุดันและข่มขวัญคนฟังยิ่งนัก'คิดไว้แล้วว่าต้องตอบแบบนี้ ชิ! งั้นก็มาเพิ่มบทให้นิยายเรื่องนี้แล้วกัน'"พระองค์จะไม่ปฏิเสธเร็วไปหน่อยหรือเพคะ"น้ำดสียงทีเล่นทีจริงของรั่วอิงเหยาชวนให้หลัวฉางเฟิงสนใจความคิดนางยิ่งนัก หากแต่ยังคงนิ่งเพื่อรอฟังว่าอีกฝ่ายจะเล่นงิ้วอะไรให้เขาดู"พระองค์น่าจะตระหนักดีว่าวันนั้นหากไม่ใช่หม่อมฉันรับธนูดอกนั้นแทน เมืองหนานโจวคงได้ไว้ทุกข์ไปแล้ว""โห...นี่เจ้ากำลังแช่งข้าอยู่?""อิงเหยามิกล้า"แม้จะย่อตัวลงเหมือนยอมรับผิด หากแต่แววตาและมุมปากนางกลับยิ้มอย่างนึกสนุกที่ได้ปั่นหัวหลัวฉางเฟิงเล่น"หากเจ้ายกเรื่องนั้นมาขู่ข้าเพื่อให้แต่งตั้งเจ้าเป็นชายา เช่นนั้นเรื่องพี่น้องสกุลหลี่ที่ข้าเพิ่งช่วยเจ้าจัดการไปคงหักล้างกันได้"รั่วอิงเหยาคิดเอาไว้แล้วหากนางยกเรื่องเดิมขึ้นมาพูดเขาก็จะเอาเรื่องที่ช่วยกำจัดเสี่ยวขานพี่ชายของเสี่ยวผิงมาลบล

"เจ้าช่วยจัดการขบวนรถม้าพรุ่งนี้ให้ดี ส่งทหารฝีมือดีติดตามไปด้วย ส่งนางเสร็จให้พวกเขาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวสองสามวันค่อยกลับมา""ขอรับ"ฉินเส้ารับคำสั่งแล้วเดินออกไปจากห้องเงียบ ๆ"ว่าที่พระชายาข้าหรือ น่าสนใจ...น่าสนใจ"นึกถึงคำพูดประโยคนี้ของรั่วอิงเหยาทีไรต้องขบขันขึ้นมาทุกที อยากเป็นพระชายาของเขา ขั้นแรกคงต้องทลายน้ำแข็งในใจเขาให้ได้เสียก่อนเรือนรับรอง...รั่วอิงเหยากลับมายังเรือนรับรองเรียบร้อยแล้ว ภายในห้องมีเหยียนตู้คุกเข่าอยู่กลางห้องคล้ายรอคอยให้นางมาสำเร็จโทษตน"เหยียนตู้! เจ้าทำอะไร รีบลุกขึ้นเร็ว"ไม่ว่าเปล่า รั่วอิงเหยารีบเดินเข้าไปช่วยพยุงองครักษ์คนสนิทขึ้นยืน หากแต่เหยียนตู้ที่ยังรู้สึกละอายใจกับการกระทำก่อนหน้าเอาแต่ขืนแรงไว้ไม่ยอมลุกขึ้นตามคำสั่ง"ข้าน้อยผิดต่อคุณหนูใหญ่ เชิญคุณหนูใหญ่สั่งลงโทษข้าตามกฏของสกุลเหยียนเถิด"รั่วอิงเหยาได้แต่ถอนหายใจเฮือกหนึ่งกับความดื้อรั้นของเหยียนตู้"เจ้ารู้สึกผิดต่อข้าจริง หรือกำลังแกล้งเอาคนข้ากันแน่"สองมือเท้าเอวตะคอกเสียงถามอย่างเหนื่อยใจ"ข้าน้อยมิกล้า คุณหนูเข้าใจผิดแล้ว"เข้าใจผิดอันใดกัน เมื่อครู่เขาบอกกับปากเองว่าให้นางลงโทษตา