Todos los capítulos de The CEO’s Blind Ex-Wife Regain Her Sight: Capítulo 101 - Capítulo 110

“Dalawang linggo na ang lumipas. Wala pa rin akong nababalitaan tungkol kay Maxwell. What if totoong nagbago siya? What if totoo ang sinabi niya? So far wala pa akong natatanggap na death threat sa kanya. Sadyang overprotective lang si Magnus,” mahinang wika ni Cecelia sa kanyang cellphone.Tumahimik ang kausap niya sa kabilang linya. Napameywang siya, hinawi ang kurtina at dumapo ang paningin sa mga kalalakihan nakaitim sa labas. Matagal na niyang gustong konprontahin ang totoong pagkatao ni Magnus, ngunit matapos silang umiwi ng mansyon dalawang linggong nakakaraan ay hindi niya nagawang kausapin ito. Sinermonan lamang siya bago ito mawala na parang bula sa harap niya.“Nagiging paranoid ka na naman eh. Malay mo, nagpaplano si Maxwell na dukutin ka at naghihintay pa lang ng tamang pagkakataon. Never let your guard down.” Humugot ng malalim na hininga si Maxine matapos sabihin iyon.Kinagat niya ang ibabang labi, naningkit ang mga mata nang matanaw si Magnus na bumaba ng sasakyan nito

Pinagdaop ni Cecelia ang lumalamig na mga kamay nang sandali siyang tumingala sa kisame. Pakiramdam niya ay pinapawisan siya kahit na malakas ang air con sa loob. Nasa sala siya ng mansyon kasama si Magnus. Katabi silang nakaupo sa sofa at sa tapat nila ay si Maxwell—na tila naging bato kakamasid sa kanila. Kumislot siya nang kuminang ang chandelier nang kuminang. Ngumuwi siya nang masinghot ang amoy ng lemon polish na humalo sa old money na perfume.Nilipat niya ang tingin sa bintana, sa labas ay nagsisimulang umambon. Ilang sandali ay babagsak na ang ulan. Humugot siya nang malalim na hininga nang binalik ang tingin kay Magnus. Ang totoo ay hindi niya magawang tingnan ng diretso si Maxwell. Mag-iinit ang pisngi niya kapag magpadalos-dalos siya. Umiigting ang panga ni Magnus habang naninigarilyo ng tabaccoo. Hindi maalis ang kamay sa sandalang nasa likod niya. Samantala sa likod nila ay may dalawang body guard, ganoon din sa likod ni Maxwell. Hinihipo ang hawak na baril at isang mal

Sinindihan ni Magnus ang sigarilyo nang umupo sa dulo ng kama. Humithit muna siya ng sigarilyo. Sandaling pinagmasdan ang pag-ikot ng manipis na usok. Nahuli ng liwanag ng umaga ang katawan niyang walang suot na damit. Nilipat ang tingin sa asawang mahimbing pa rin natutulog. Tumayo siya’t dinurog ang sigarilyo sa ashtray na nakapatong sa night table at yumukod. Dumantal ang mainit niyang hininga sa noo nito nang hinalikan niya ‘yon.“Take care,” pabulong niyang sambit. Nang muling minulat ni Cecelia ang mga mata, buong akala niya’y nandoon pa ang kanyang asawa. Kung hindi siya nagkakamali ay naramdaman niya ang mainit nitong labi na h******n siya sa noo.Tinampal niya ang noo bago bumalikwas ng bangon. Bababa na sana pero namalayan niyang kumot lang pala ang tumatabon sa katawan niya. Buhat noong nasolusyonan ang problema niya ay sunod-sunod na silang naging intimate sa isa’t isa.Walang problema sa kanya kung sino o ano pa ito, ang mahalaga ay mahal nila ang isa’t isa at handa siyan

Tinanggal ni Magnus ang shade. Naningkit ang mga mata niya nang tumama ang nakakasilaw na liwanag ng araw. Tanghaling tapat silang napadpad sa sinabing lugar ng tuta ni Marco Luchesse. Matapos nilang dispatsahin ay kaagad silang tumungo rito. Hinipo ng kanyang hinlalaki ang hawak na baril sabay pasadahan ng tingin ang mansyon na mukhang abandonado. Mistulang monumento ang mansyon—kulay puti na kumikinang sa liwanag ng araw, nakakasilaw ang glass panels at sa palagay niya ay tatlong apat na palapag. Arko ang pintuan ng entrada na gawa rin sa salamin. Pinaligiran ito ng palm tree at gawa sa bato ang kalsada.Pero aminado siyang mahirap pasukin kasi nasa gate pa lang sila ay sinalubong na ng mga armadong lalaki. Sandaling nagpalitan ng putok, nakikipagpatintero hanggang humantong sa lupa ang lahat ng kalaban.“Walang duda, ito nga ang bahay ng mga Luchesse,” bulong niya. “I’ll increase your salary later, Leandro.”Sumalpok ang kilay nito. “No need, boss. It’s part of my duty.”Nabaguhan

Ngumiwi si Cecelia nang magising. Mabigat ang kanyang katawan at ramdam niya ang pumipitik na kirot sa gilid ng kanyang sentido.“Ugh, anong oras na ba?” usal niya sa pagak na boses. Nakadipa siyang natulog kaya nahirapan siyang bumangon. Muntik siyang mahulog nang bumalikwas. Buong lakas siyang bumangon habang tahimik na nagmumura sa sarili. Sinapo ang ulo nang makaupo. “Wait. Nasaan ako?” Inikot niya ang mga mata sa kabuan ng silid. Nasa silid siya ng kanyang asawa. “Speaking of my husband, nakakamangha. Hindi niya ako tinawagan kahapon.” Napatigagal siya nang nahagip ng mga mata ang portrait painting.Bahagyang kumirot ang kanyang dibdib. Ayaw niyang aminin pero nagseselos siya sa babaeng nasa silid nito. May duda siya hindi pa rin ito ni-le-let go ni Magnus. Masakit para sa kanya kahit na ilang beses pa nitong sabihin mahal siya. Minsan ang salitang mahal kita ay nawawalan na ng halaga kapag superfacial itong sinasabi. Masasabi niyang may sinseridad naman ito, pero, bakit hindi pa