All Chapters of My New Boss is the Man I Had a One Night Stand With!: Chapter 131 - Chapter 140

Ximena“Handa na po ang hapag,” nakangiting sabi ng kasambahay sa amin. Pagpasok namin kanina ay sa living area muna kami dumiretso. Maaga pa para sa tanghalian kaya kwentuhan muna ang inatupag namin.Magkatabi kami ni Azael sa upuan, at ni minsan ay hindi niya inalis ang pagkakayapos ng isang kamay niya sa akin. Para bang sinasabi niya sa lahat na sa kanya lang ako.Ako naman ay sumandig sa kanya, pinapakita ko na handa na akong harapin ang lahat basta kasama siya. Na nandito lang ako, at pumapayag na maging kanya lang din.“Halika na bago pa lumamig ang pagkain,” yaya ni Lola Isabel. Tumayo na ang dalawang matanda kaya sumunod na rin kami.Ang square table ay kasya ang walong katao. Bawat side ay pang-dalawang tao kaya ang nangyari, magkatabi ang dalawang matanda sa tapat naming dalawa ni Azael na magkatabi rin. Para kaming nasa isang double date, kaya hindi ko naiwasang kiligin.Habang kumakain, hindi pa rin kami naubusan ng kwento. Puno ng buhay at halatang kampante ang bawat isa.

XimenaPagkapasok ko pa lang sa study room ay bigla na lang akong hinila ni Azael, para bang kanina pa siya nag-aabang. Bago pa ako makapalag, sinarado na niya ang pinto at buong diin niya akong isinandal doon. Ramdam ko ang init ng likod ko sa malamig na kahoy ng pinto at lalo ko pang naramdaman ang bigat ng titig niya. Nagtama ang aming mga mata na matatalim, mapanganib, pero may halong pagnanasa na halos lamunin ako.“You heard her, I didn’t invite her here.” Parang depensa agad ang tono niya, halos nauunahan ako sa pagsasalita. Kita sa ekspresyon niya ang inis at frustration, pero hindi ko alam kung para sa akin o para kay Natasha.Nagtaas ako ng kilay, sinadyang ipakita na hindi ako impressed. “Paliwanag agad? Wala pa nga akong tanong, may depensa ka na.”Suminghap siya nang malalim, halatang pinipigilan ang sarili. Lumapit pa siya, halos magdikit na ang aming mga labi. “I will be punishing you later,” bulong niya na parang banta, pero puno ng pang-aakit. “Kaya hindi mo pwedeng sa

AzaelNgayon ay nakaupo na kami ni Ximena, magkatabi, habang patuloy akong naglalahad ng plano. Every detail, sinasabi ko sa kanya, kasi I trust her fully. Buo na ang loob ko, alam kong hindi siya kagaya ni Natasha. Hindi siya traydor, hindi siya manloloko. Alam kong pwede kong ibigay ang tiwala ko sa kanya nang walang pagdadalawang-isip. Kahit si Simon, walang duda na nakikita rin niya ang pagkakaiba ni Ximena sa lahat ng babaeng dumaan sa buhay ko. She’s different, lalo na kung ikukumpara ko sa aking ina.“Kailangan ko bang magpanggap na hindi ako nasasaktan o nagseselos kapag dikit na dikit sayo ‘yung bruha na ‘yon?” tanong niya, halatang may diin ang tono. Nakahalukipkip siya, at parang pinipigilan ang sarili niyang huwag mag-roll ng eyes.Napailing ako at agad na ngumiti, pilit na pinapakalma ang init ng sitwasyon. “Hindi naman ako didikit syempre. Alam mo naman na sayo ko lang gusto tumabi sa lahat ng oras.” Sinamahan ko pa ng ngiting may halong lambing.Pero masamang tingin lang

Ximena Bigla na lang ay tila nabigla si Azael, kasunod ang mabilis na pag-iba ng ekspresyon ng mukha niya. Galit ang agad na bumalot dito. Nagtagis ang bagang niya, halos marinig ko ang pakiskisan ng kanyang mga ngipin, at mahigpit ang pagkuyom ng kamao. Para siyang bombang handa nang sumabog. “What is it?” halos may pagkainip kong tanong, ramdam ko na rin ang kaba na bigla ring sumiksik sa dibdib ko. Tumingin siya sa akin, saglit na parang nagdadalawang-isip, bago bumuntong-hininga. Ang bigat, ang lalim ng hinga niya, parang may tinatagong bagyong matagal na niyang kinukulong. Nakakunot pa rin ang kanyang noo, at dahan-dahang hinilamos niya ng dalawang kamay ang kanyang mukha, para bang pilit niyang binubura ang bigat na nakadikit sa kanya. “I totally forget about him, about them…” mahina niyang bulong, halos hindi ko marinig kung hindi lang kami magkatapat. “Who?” tanong ko agad, medyo iritado na rin. Naiinis ako dahil ramdam kong may malaking pasabog siya pero pinapahirapan pa

AzaelKahit papaano ay nakakahinga na ako ng mas maluwag ngayon. At least, alam na ni Ximena ang lahat kaya kampante na rin ako na magiging maingat siya. Hindi ko na kailangang mag-alala na may bigla na lang mangyari nang hindi ko alam.I told her not to leave my side. As in, kahit saan siya pupunta, kailangan ay alam ko, kailangan may kasama siya. Hindi naman siya nagreklamo. In fact, she even smiled at me habang sinasabi niyang, “Okay lang, gusto ko rin naman na maging at peace ka.”Para bang tinanggalan ako ng bigat sa dibdib nang marinig ko ‘yon.Nasa desk lang si Ximena, sa labas mismo ng office ko at siguradong busy na nagta-type. Nakakatuwang panoorin pero hindi pwede, kasi hindi ko naman kita mula dito sa loon.Gusto kong paghandaan ang kung anumang plano nila Natasha. Inisip ko kung ano ang pwede nilang gawin. Kagaya na lang ng pagsabotahe sa kumpanya kagaya na lang noong una.Maaaring hindi na 'yon. Maaaring ang kapahamakan ko na ang gusto nilang mangyari. O kaya naman ay tul