All Chapters of My New Boss is the Man I Had a One Night Stand With!: Chapter 121 - Chapter 130

Ximena “Hindi mo rin pala matitiis na hindi pumasok, ayan nag-inarte ka pa,” sabi ni Natasha, sabay taas ng kilay na parang siya na ang may-ari ng kumpanya. Aba, at hindi na talaga niya pinigilan ang sarili, nilabas na niya ang tunay niyang kulay. Ang kapal din ng mukha, ha? Kagaya ng sinabi nila Joyce, magkasabay nga silang dumating ni Isay at bakas na bakas sa mga mukha nila ang gulat nang makita ako. Hindi rin nakatulong na mahigit isang linggo na akong hindi pumapasok. Kaya kahit sino siguro iisipin na wala na talaga ako sa kompanya, lalo na’t nagpasa na ako ng resignation letter. “Anong magagawa ko kung mukha talaga akong pera?” tugon ko, sabay taas ng kilay at pasarkastikong ngiti. “Eh dinagdagan ba naman ang sahod ko, mag-iinarte pa ba ako? Sino bang tatalikod sa dagdag sweldo?” Dinagdagan ko pa ng sarcastic chuckle para mas kumpletong pak na pak ang delivery. Napailing siya at muling bumato ng banat. “Porket pinabalik ka ni Simon, akala mo naman importante ka na sa kumpanya

Ximena“Ilang linggo na ang nakakalipas ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin resulta o kahit improvement man lang sa sales ng instant noodles natin,” sabi ni Azael habang nililibot ang tingin sa paligid, parang isang teacher na nagche-check ng estudyante kung sino ang may kasalanan. Nasa meeting room kami ngayon, kaharap ang buong marketing team, R&D, pati si Sir Simon na tipikal na tahimik lang kapag seryosong usapan. Ang hindi ko lang talaga gets ay kung bakit kasama si Natasha dito, wala naman siyang direct connection sa project na ‘to.“Azael, huwag mong isisi sa amin ang kawalan ng result. Alam mo namang umalis ang assistant mo. Paano makakakilos nang maayos ang lahat kung bigla na lang siyang nawala?” madiin at may halong pabalibag ang tono ni Natasha, sabay tingin sa akin na parang gusto niya akong sunugin sa gitna ng mesa.Nagkatinginan ang lahat ng nasa loob ng room. Parang may sabay-sabay na silent gasp, ‘yung tipong ayaw magsalita pero halata sa mata nila ang chismis vibe,

Ximena“I’m sorry po, Sir.” Mahina ang boses ni Isay, halos pabulong, habang nakayuko. Kita ang simpleng kilos niya na parang gusto niyang lamunin ng lupa lalo na at ramdam ko rin ang matalim na tingin na ipinupukol sa kanya ni Natasha. Para bang may babala at tila nagsasabing, ‘Don’t you dare mention me.’“I’m sorry to what?” malamig pero malinaw na tanong ni Azael.“N-Nakalimutan ko pong ipasa kay Sir Simon ang request ng R&D.” Halata ang kaba sa boses ni Isay; nanginginig pa ang kamay niya na nakapatong sa mesa. Hindi siya makatingin ng diretso, parang may tinatagong bigat sa dibdib.“Bakit?” tanong ni Azael, kalmado pero ramdam mo ang tension na dumadagundong sa loob ng meeting room.“N-Nawala po… sa isip ko.” Napapikit si Isay, tila ba pinipilit maghanda sa susunod na sasabihin ni Azael.“May problema ka ba sa bahay niyo? Or kahit na anong personal issue na nakakaapekto sa trabaho mo?” dagdag pang tanong ni Azael, diretsong nakatingin kay Isay.“W-Wala naman po, Sir…” mahina pero

Azael Kita ko kung paano nag-shift ang expression ni Ximena mula sa composed look niya kanina, biglang may bahid ng sakit at tampo. Damn. Ayaw ko ng gano’n. Ayaw kong isipin niya na baliwala siya sa akin. Pero right now, wala akong magagawa. Mas mahalaga na malaman ko kung ano talaga ang nasa likod ng pagbabalik ni Natasha, at hindi ko ‘yon matutuklasan kung hindi ako sasakay sa paandar niya. “Sir…” basag ni Simon sa iniisip ko. Kita ko rin sa kanya ang pagka-alert. “Sa palagay niyo ba, naiintindihan talaga ni Ma’am Ximena ang lahat ng ‘to?” Halata ang concern sa tono niya, at alam kong hindi lang ito basta tanong. Isa siya sa nagbabalik-balanse sa lahat. Tagabuwag sa panghihimasok ni Natasha, habang ako naman ang nagpe-pretend na kakampi ng babae. Napatingin ako sa nakasaradong pintuan ng opisina. Nasa labas lang noon ang mahal ko. Ramdam ko ang iritasyon niya, ang selos, lalo na noong pagbigyan ko si Isay dahil kay Natasha. Pero pinanghahawakan ko ang sinabi niya: naiintindihan n

Ximena“Anak, mabuti naman at pinakawalan ka na ng amo mo.”Napatingin ako kay Mama. Dalawang weekend na akong hindi umuuwi. Kahit sobrang nagi-guilty ako dahil nagsisinungaling ako sa kanya, hindi ko rin maitatanggi na masaya ako kasi kasama ko si Azael. Ang hirap lang magpaliwanag kasi hindi pa ito tamang oras. Pero sa isip ko, don’t worry, Ma, babawi ako sa’yo.Kapag natupad na ang sinabi ni Azael kung kailan na pwede naming i-announce sa iba ang tungkol sa relasyon namin, sisiguraduhin kong si Mama ang unang-una kong sasabihan.Hindi naman ako pinagbabawalan ni Azael na sabihin sa aking ina ang tungkol sa amin. 'Yon pa nga ang gusto niyang mangyari dahil selos na selos siya kay Adrian lalo na ng makita niya ang lalaki kung gaano ka-close kay Nicolas. Siya lang daw dapat ang brother-in-law ng kapatid ko.“Pasensya ka na, Ma,” mahina kong sabi habang inaayos ang mga upuansa hapag. “Grabe lang kasi talaga ang workload ng amo ko. As in back-to-back meetings, tapos may mga bagay na medy