All Chapters of My New Boss is the Man I Had a One Night Stand With!: Chapter 141 - Chapter 150

Azael“So, sa tingin mo ba kaya mo talaga?” seryoso kong tanong kay Ronnel habang nakasandal ako sa upuan, nakatitig sa laptop screen niya na punong-puno ng codes at mapa ng mga CCTV networks. Kanina ko pa sa kanya ipinaliwanag ang plano ko, at kung technology lang ang labanan, alam kong siya ang pinaka-asset ko. Hindi biro ang skills nitong lokong ‘to, siya nga ang tumulong sa akin noon para ma-trace ang location ni Ximena nung lumabas sila ng pamilya niya.“Syempre naman,” sagot niya sabay ngisi, pero agad din itong napawi. “Pero inuunahan na kita, bro. Hindi ito magiging walk in the park. Hindi natin alam kung gaano ka-prepared ang kabila. Baka naka-set up na sila ng countermeasures bago pa tayo gumalaw.” Huminga siya nang malalim bago tumingin ulit sa akin. “But rest assured, I’ll make sure maunahan natin si Natasha. Hindi ko hahayaang maglaro siya ng game na hindi natin kaya.”Tumango ako at pinipilit na itago ang kaba na unti-unting sumisingit sa dibdib ko. “That’s all I want to

XimenaPakiramdam ko ay sobrang nag-e-enjoy na ‘tong lalaki sa ginagawa niya. Alam kong palabas lang lahat ‘yon pero parang scripted na gusto lang niyang asarin ako. But still, grabe, parang gusto lang talaga niyang makita akong naiirita.At anong sabi niya kanina? Cute daw ako?Yeah right. Cute sa bangungot siguro.Napapailing na lang ako habang pinapakinggan ang lagaslas ng shower sa banyo. Ilang minuto pa at maririnig ko na naman siguro ‘yung pa-hum ng kanta niya habang naliligo, ‘yung tipong parang audition sa The Voice.Nasa bahay na kami at halos antok na ako, pero habang nakahiga ako sa kama, biglang pumasok sa isip ko ‘yung plano ko. Hindi ako pwedeng matulog na hindi ito nagagawa.Kinuha ko ang phone ko sa bedside table at nag-dial ng pamilyar na number. Ilang ring lang, at tumunog na, kasunod na narinig ko ang boses ni Mama. Ang pamilyar pamilyar at mabini niyang tinig na parang instant comfort blanket

Ximena“Ate, hindi ba si Kuya Adrian ang boyfriend mo?”Inosente lang ang tanong ni Nicolas, pero parang may kumurot sa dibdib ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa hiya o dahil naaawa ako kay Azael. Kasi kahit alam kong walang malisya ang tanong ng kapatid ko, ramdam kong may bigat ‘yong pangalan ni Adrian sa pagitan naming dalawa.Napatingin ako sa kanya, alam ko naman kasi na maiintindihan din ng kapatid ko ang lahat. “Hindi, Nicolas. Kaibigan ko lang si Adrian,” sagot ko, sinubukang gawing casual ang tono ko.“Ahhh,” mahabang sagot ni Nicolas, sabay turo sa bintana ng kotse. “Eh ‘di si Kuya Azael na pala talaga, no? Siya na ‘yung boyfriend mo ngayon?”Natawa si Mama na nasa kabilang side niya, halatang aliw na aliw sa pagiging prangka ng bunso. “Hay naku, Nicolas. Ang bata mo pa pero parang marites ka na rin,” sabi ni Mama sabay tawa, habang tinatapik ang tuhod ni Nicolas.“Hindi naman po, Ma. Nagpunta na po kasi sa atin si Kuya Adrian kaya akala ko ay nanliligaw na siya kay Ate,” d

AzaelSa totoo lang, kabado ako. As in, super tense. Ramdam kong medyo naninigas na ‘yung likod ko habang nakaupo rito sa harap ng Mama ni Ximena at ng kapatid niyang si Nicolas. Pero nang lingunin ko si Xi at makita kong nakangiti siya sa akin ay medyo nakahinga ako nang maluwag.Syempre, future biyenan at brother-in-law ko ‘to, kaya dapat maayos ang first impression. Hindi naman sa nagpapaimpress ako, pero iba pa rin kapag sa simula pa lang, good shot ka na, ‘di ba? May kasabihan nga—first impressions last.Habang nagsasalin ako ng tubig sa baso ko, narinig kong parang may umubo nang mahina. Pagtingin ko, si Mama ni Ximena pala.“Hijo.”Napatingin agad ako. Okay, eto na ‘yon.“Yes po, Tita?” halos pabulong kong sagot, ramdam kong parang nanuyo ang lalamunan ko.Ngumiti siya nang bahagya, pero ‘yung ngiting parang sinusuri ka mula ulo hanggang paa. “Azael, bakit parang

Azael“Paano si Natasha?” tanong ni Lolo habang marahan niyang inaayos ang salamin sa ilong. Ilang segundo bago ako nakasagot, tahimik lang akong nakatingin sa mesa.Gusto kong sabihin sa kanila ang totoo — ang tungkol kay Mommy at sa lahat ng posibleng koneksyon niya sa kaguluhan ngayon — pero natatakot ako. Hindi dahil sa kung anupaman… kundi dahil baka hindi kayanin nina Lolo at Lola ang maririnig nila.Baka sa halip na maprotektahan ko sila, ako pa ang maging dahilan ng pag-aalala nila.“Alam mo na pwede mong sabihin sa amin ang kahit na ano, hindi ba?” dagdag pa ni Lolo, mababa ang boses pero puno ng sinseridad. Tumango ako, pero hindi ako makatingin nang diretso sa kanila. Ayokong magsinungaling, pero ayokong magdulot ng sakit. Kaya ang ending, natahimik lang ako sandali, hinayaan kong marinig nila ‘yung mabigat kong buntong-hininga.Huminga ako nang malalim bago ko sinalubong ang tingin nila. “Maaaring may kinalaman ang asawa ni Mommy sa kung anumang plano ni Natasha ngayon,”