All Chapters of My New Boss is the Man I Had a One Night Stand With!: Chapter 21 - Chapter 30

Ximena“Bakit parang nag-iinit ang pakiramdam ko?” tanong ni Mae habang bakas sa mukha niya ang pagtataka. Parang may kung anong gumagapang sa sistema niya na halata sa pagkakakunot ng noo at pagkakapit niya sa mesa.“Ha? Anong ibig mong sabihin?” tanong ko rin, kunwari ay clueless sa nangyayari sa kanya. Nagkunwari akong tumingin sa paligid, pagkatapos ay hinimas ang braso ko. “May aircon naman, o. Ang lakas pa nga kaya medyo giniginaw na rin ako tapos sasabihin mo ay parang mainit? May lagnat ka ba?”Bahagya akong yumuko at inilapat ang likod ng kamay ko sa noo niya, kunyari ay nag-aalala pero hindi ko pinahalata ang sayang nararamdaman ko. May tama na ‘yung gamot sa kanya.“Naku, girl... halika na nga. Mabuti na lang at may kinuha kang kwarto rito para sa amin ni Julius. Doon ka na lang muna magpahinga. Mukhang kailangan mo talaga ng pahinga.”Agad akong tumayo, inalalayan siyang makatayo at inakbayan. Nanlalambot na ang katawan niya habang dahan-dahan kaming naglalakad palayo sa re

Ximena"Anong nangyayari sayo, Ximena?"Putik. Heto na naman siya. Wala pa ngang limang minuto mula noong huli siyang nagtapon ng tanong, heto at panibago na naman. Para bang kinukuwestyon niya hindi lang ang ginagawa ko, kundi pati na rin kung ba’t ako ganito makatingin, makapagsalita, makagalaw.Nagkibit-balikat ako. “Wala lang, A-Azael,” sagot ko, sabay iwas ng tingin. “Nagtaka lang ako kung bakit nandito ka. Hindi ba't dapat one week ka sa New York?”Napataas ang kilay niya na para bang naiinis na sinasagot ko pa siya ng tanong. “Natapos na ang trabaho ko ro’n,” mahinahon niyang tugon. “Remember, may kailangang puntahan ‘yung client ko? Switzerland ‘yung next stop niya, so pinakawalan na ako agad.”Tama nga naman. Nasabi niya 'yan sa akin, kaya nga hindi ako nakasama. Pero kahit na, may isa pa akong tanong na hindi matigil sa pag-ikot sa utak ko.“Pero anong ginagawa mo dito?” tanong ko pa rin, litaw sa boses ko ang pagkakunot ng noo. “I mean, bakit dito sa hotel na ‘to?”“Dito ako

XimenaNailang na ako habang kumakain at hindi na ako pinauwi pa ni Sir Roccaforte kaya tumawag na lang ako sa aking ina na hindi makakauwi dahil sa emergency na biglang dumating nga ang amo ko. Ayaw ko naman din mag-alala ang aking mudrakels.At heto at umaga na. Maaga akong nagising at ramdam ko pa ang init ng comforter pero agad akong napatingin sa tabi ko, at ayun siya, mahimbing pa ring natutulog.Napakunot ako ng kaunti. Bakit kaya sinasabi ng mga tao sa opisina na hirap daw siya sa tulog? Eh kung titignan mo ngayon, parang ang himbing-himbing ng tulog niya. Parang batang walang problema sa mundo.Nakakainis.Nakakain-love.Nakakabaliw.Ang gwapo talaga niya. As in, literal na nakakaloka sa umaga. Hindi siya 'yung tipong textbook perfect lang, may lalim ang mukha niya. 'Yung tahimik pero dominante. Mapupungay ang mata kahit nakapikit. Matangos ang ilong. At 'yung labi niya? Grabe, hindi makatarungan. Parang may sariling gravity na gusto kang hilahin.Kung may girlfriend siya, lu

XimenaYung init ng umaga ko, dahil sa "morning something" ni Sir Roccaforte ay nauwi sa isang intense na bangayan sa pagitan namin nila Mae at Julius. Nakakaloka, nadamay pa si Zael na nagpapanggap palang si Azael Roccaforte sa harap ng mga taong gaya ng ex ko na wala namang kaide-ideya kung sino talaga si Sir. O mas tamang sabihin, mga social climber na gutom sa koneksyon.As in, speechless kaming lahat nang biglang mabunyag ang katotohanan. Stepbrother pala ni Sir si Zael, kaya hindi na ako nagtaka kung bakit halos malusaw sa takot ang mukha ng lalaking ‘yon kanina. Wala siyang nagawa kundi umupo sa sulok habang bumubuga ng apoy si Sir Roccaforte, lalo na nung ibinulgar ni Julius ang buong kalokohan nito.Agad na naglayas ang dalawang hayop, pero bago tuluyang makalayo si Mae, hindi pa rin niya naitago ang masamang tingin na ipinukol sa akin. Kulang na lang ay murahin niya ako gamit ang kanyang eyeballs. Sure ako, sobra pa sa 100% na hindi niya matanggap na si Zael, ang lalaking ayo

XimenaHindi ko rin natanggihan ang pinipilit niya. Pinilit nga eh. Kaysa naman mawalan ako ng trabaho at tsaka, baka isipin pa niyang may hidden agenda ako kung tatanggihan ko ‘yong offer niya, kaya pikit-mata ko na lang na kinuha ‘yon.Pero simula noon… ewan ko. Para bang may parte sa akin na unti-unting nanlamig. Nawalan ako ng gana sa hindi ko rin maipaliwanag na dahilan.Disappointed siguro ako. Oo, baka nga.“Bakit, Ximena? May iniisip ka no?” bulong ng kabilang isip ko, sarkastikong nang-uusig.“Iniisip? Ano naman ang dapat kong isipin?” depensa ko.“Halatang halata, ‘teh. Umamin ka na kasi, disappointed ka kasi akala mo may something na sa inyo ng boss mo!” tuloy ng kabila kong isip, sabay hagikhik sa utak ko.Napapailing na lang ako. Ano ba ‘to, kinakausap ko na sarili ko? Nabaliw na ba talaga ako?“Ximena, pinapatawag ka ni Sir,” sabi ni Sir Simon. Napalingon ako sa kanya at ngumiti bago tumango. Hindi naman ako nagtanong kung bakit, automatic na ‘yan. Tumayo ako mula sa desk