All Chapters of My New Boss is the Man I Had a One Night Stand With!: Chapter 31 - Chapter 40

Ximena“Bakit parang may bagyong dumaan sa mukha mo?” biro ni Mama habang nakatingin sa akin. Maaga kasi akong nakauwi ngayon, ang sabi ng amo ko, lalabas daw siya kasama si Annie.“Dapat nga masaya ka kasi makakapagpahinga ka,” dagdag pa niya.Oo nga naman, may punto siya. Pero kahit anong pilit kong kumbinsihin ang sarili ko, hindi ko maiwasang mainis. Parang ayokong i-imagine na magkasama silang dalawa sa kung anong lakad. Baka mamaya kung ano pa ang mangyari kahit na alam ko na wala naman akong "K" na makialam.“Ma, pwede bang lumabas muna ako?” tanong ko na parang casual lang, pero sa loob-loob ko, gusto ko lang mawala sa bahay para hindi ko ma-overthink.Kumunot ang noo niya. Hindi naman kasi ako sanay gumala nang mag-isa. Mas kilala niya akong tipo na mas gugustuhing magpahinga sa kama habang naka-headset o nag-i-scroll lang sa phone.“Saan ka naman pupunta?” tanong niya na may halong pag-aalala.“Magba-bar lang, pwede?” sagot ko.Tumaas ang kilay niya. “Sinong kasama mo?”“Ako

XimenaSobrang nag-enjoy ako sa gabing ‘yon, tipong hindi ko na namalayan ang oras. Para bang lumulutang ako sa sarili kong mundo habang pinapanood ang banda, nalulunod sa bawat tugtog at kanta. Nagulat na lang ako na tapos na pala ang set nila Adrian, at maya-maya lang ay bumalik na siya sa mesa ko.“Grabe, may fans ka na pala dito,” biro ko, habang parang batang nahuli sa kalokohan na nagkamot pa ito ng ulo. Kita ko sa mukha niya ang konting hiya na hindi ko mawari kung dahil sa akin o dahil sa sinabi ko.Natawa ako at umiling. “May page na rin kasi ang banda namin at kahit papaano aymay konting followers na rin.”“Talaga? Sabihin mo nga sa’kin para ma-follow ko agad. Hindi ko alam na big time ka na pala!” Excited akong malaman para naman masuportahan ko rin siya, pero ramdam ko rin ang genuine niyang pasasalamat.“Uy, grabe. Hindi naman,” sagot niya, kunwari pa ay nahiya kahit may kilig sa loob.“Wag ka nang mahiya. Magaling ka talaga. Lalo na kanina habang kumakanta ka, tinitignan

XimenaPakiramdam ko, parang milagro na nakalusot ako kahit ramdam ko pa rin ‘yung tensyon na parang static sa hangin. Basta na lang niya ako pinalabas ng opisina, walang dagdag na sermon, kaya diretso na rin ako sa desk ko at nagtrabaho.Si Joyce, na para bang may built-in radar sa tsismis, agad na lumapit sa akin. Syempre, hindi lang siya, sumabit pa ‘yung apat na kasamahan namin, nakapila sa curiosity parade, ready makinig sa spill ng tea.“Nasermunan at na-warning-an.”“Yun lang?” halos sabay ang taas ng kilay ni Joyce at pag-cringe ng mukha niya sa sinagot ko sa tanong nila sa kung ano ang ginawa ng boss namin sa akin.“Bakit, may iba pa ba dapat?” balik-tanong ko habang binabalik sa desk ang ballpen. “Dapat ba sisante agad ako?”“Kung pagbabatayan ang track record ng mga naunang PA niya… oo. Five minutes nga lang late, evicted agad sa bahay ni Kuya,” aniya, may halong biro pero ramdam mong may truth bomb sa likod.Napahinto ako. Biglang nanigas ang batok ko. Isang oras akong late

Ximena Una kaming dumiretso sa arcade. Syempre, unahin muna ang kasiyahan bago ang mga bibilhin. Mamaya na lang pagkatapos ng lunch kami pupunta sa National Bookstore para sa pangkulay na gusto ni Nicolas. Sa ngayon, hayaan ko munang magwala siya sa saya. Halos tumalon sa tuwa ang kapatid ko nang makita ang mga ilaw at tunog ng mga machines. Agad siyang tumakbo sa isang laro at kita ko sa mukha niya ang genuine na kaligayahan. ’Yun tipong walang halong problema, walang iniintindi. Si Mama naman, halatang aliw na aliw din habang nakabuntot sa aming bunso, may ngiting hindi nawawala sa labi niya. “Ma, samahan mo si Nicolas para may kalaban siya,” sabi ko habang nakasandal sa pader at pinapanood silang dalawa. “Ano? Ano naman ang malay ko diyan?” gulat niyang tanong, pero halata sa tono na curious din siya. “Oo nga, Ma! Halika na, dali!!” Nanghila pa si Nicolas gamit ang dalawang kamay para masiguradong hindi makakatakas si Mama. Dinala niya ito sa isang machine kung saan papatay ka

XimenaSa isang coffeeshop.Chocolate frappe at brownies ang in-order ko para sa amin ni Nicolas. Kay Mama naman ay hot coffee at croissant. At hindi lang pala kami mag-iina ang nandito—yes, tatlo pa ang nadagdag. Dahil oo, sumama rin sina Annie at… si Sir Roccaforte. At sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, madalas ko siyang mahuli na nakatingin sa akin.Seriously, nasisiraan na ba siya ng ulo? Kasama niya si Annie tapos ganon pa siya makatitig?Sobrang naiilang ako at hindi mapakali. Parang ang dami kong gustong gawin para lang may ibang mapagtuunan ng pansin. Hindi ko alam kung paano ko iiwas ang tingin nang hindi halata.Hmm… ‘wag ko na lang kaya talaga siyang tignan?Yes. Tama! Mas safe ‘yon. Out of sight, out of awkwardness.Ngunit paano ko naman gagawin ‘yon kung katapat ko mismo siya? Literal na nasa diretsong linya ng paningin ko si Sir Roccaforte. Parang sinadya pa yata ng universe na ilagay kami sa ganitong seating arrangement.Si Annie, napapagitnaan nila ni Adrian. Samantal