All Chapters of กรงรักอสูร: Chapter 81 - Chapter 90

105 Chapters

บทที่ 81...นี่เหรอ เกาะสราญรมย์

“มีอะไรบ่งบอกว่าผมจะเบี้ยวคุณเหรอ ทำธุระเสร็จก็รีบเผ่นมาเลย คิดถึงคุณจะแย่” ภาคินเดินตามหลังเธอเข้าไปในห้อง เขาชี้แจงต่ออย่างมีเหตุผล “ผมจะย้ำคุณอีกครั้ง พ่อคุณอยู่เกาะสราญรมย์ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องเป็นผมรึไงที่ต้องเป็นคนพาคุณแจ้นไปที่โน่น โวยวายไม่เข้าเรื่อง”อรดีกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่“คนอย่างคุณไม่เคยเข้าใจอะไรหรอก โดยเฉพาะเรื่องของความละเอียดอ่อน”สำหรับความละเอียดอ่อนเขาคงไม่มีวันเข้าใจหรอก แต่ความเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจของตนเองเป็นใหญ่นี่สิ ที่ทำให้เขาค่อย ๆ ซึมซับและเรียนรู้ไปโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวปิดหูปกป้องความต้องการตนเองไม่ให้ใครมาฉกชิงไปได้ และกางฝ่ามือหราปฏิเสธการรับฟังเหตุผลจากเขาทุกข้อ ต่อให้ไห่ปิงกำลังชักดิ้นชักงอ อรดีเบื่อปีนังพอ ๆ กับสมุนไพรจีนที่ต้องกลืนผ่านคอทุกค่ำเช้าภาคินอับอายคนทั้งบ้านเมื่อเธอเดินเท้าตึงตังลงมาชั้นล่างและตั้งท่าจะอาละวาดให้คอหอยได้กระเพื่อมแบบไม่ยั้ง เขาไม่ใช่คนโง่ที่ไม่รู้เท่าทันมารยาของผู้หญิงแต่นาทีนี้ เขายอม ยอมแบบหมดใจ พาเธอเดินทางนับร้อยกิโลเมตรเพื่อไปยังท่าเรือส่วนตัวในเขตรอยต่อชายแดนไทย มาเลเซีย เพื่อลงเรือยอร์ชส่วนตัวฝ่าคลื่นไปอีกประมาณหนึ่ง
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 82...คุณรักผมไหม

สายลมเย็นเยือบพัดเส้นผมหอมนุ่มลื่นไหวรุนแรง ชายหนุ่มแหงนใบหน้าคร้ามรับริมฝีปากของหญิงสาวที่ก้มลงกดทับอย่างรู้งาน มือเล็กประสานรองท้ายทอยของเขาเอาไว้เพื่อให้ถนัดยิ่งขึ้น คลื่นทะเลยังถาโถมเข้าปะทะลำเรือไม่เลิก เสียงหวีดหวิวใกล้หูคลอเคล้าเป็นดนตรีประหลาด สองริมฝีปากต่อสู้กันอย่างไม่ลดละเรี่ยวแรงความชุ่มชื่นเลื้อยทะลุทะลวงเข้าไปตักตวงความหวานของกันและกันเนิ่นนานจนเริ่มที่จะโหยหาอากาศ เมื่อผละจากกัน ชายหนุ่มจูบปลายคางมนนิ่งๆก่อนจะก้าวเท้าพาร่างระหงทะลุผ่านเข้าไปในห้องพักที่เปิดโคมไฟสีส้มนวลทิ้งไว้เขาพาร่างอรชนไปวางลงบนเตียงนอนนุ่ม แล้วก็จัดการถอดเสื้อของตัวเองทิ้งไปมุมห้อง เผยมัดกล้ามบรรจุรอยสักงดงามที่เธอเคยสัมผัสมาแล้วหัวใจของหญิงสาวเต้นโครมครามจนระงมหูไปหมด เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายในไม่ช้า ยิ่งตอนที่เขาดึงชายเสื้อของเธอแล้วถอดรอดพ้นศีรษะขึ้นไป จนท่อนบนอิ่มอัดของเธอเหลือเพียงชุดชั้นในสีครีมห่อหุ้ม มันเย้ายวนยั่วใจจนใบหน้าคร้ามก่ำแดงไปหมด“ภาคิน”ดวงตาตื่นของหญิงสาวกระพริบมองดวงไฟขนาดเล็กบนฝาผนัง เม้มริมฝีปากจนแน่นทั้งที่หายใจติดขัดเต็มที ใบหน้าสาวเริ่มบิดเบี้ยวเหมือนกำลังถูกเข็
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 83...ถ้าคุณตอบผิด ผมจะลงโทษ

“คุณทำให้ผมไม่ได้นอนทั้งคืนเลย ไม่รู้ผมจะลงโทษคุณยังไงดี”อรดีลากผ้าห่มขึ้นกุมปิดหน้าอกเปลือยป้องกันภัยคุกคามซ้ำรอย เธอทำหน้าย่นแล้วตวาดกราย ๆ“คุณฆ่าฉันตายไปแล้วภาคิน ต่อจากนี้ไป ถ้าคุณเห็นฉัน นั่นก็ย่อมแสดงว่าคุณเห็นวิญญาณของฉันต่างหาก”ฟังเธอพูดเพี้ยน ๆ เขาหัวเราะเสียงใส ลุกจากเตียงทั้งยังเปลือยล่อนจ้อน เดินไปหยิบกางเกงบ๊อกเซอร์ขึ้นสวมอย่างคล่องแคล่ว เอี้ยวตัวไปหยิบซองบุหรี่มากระแทกออกมาหนึ่งก้าน คาบไว้ สั่งความคนบนเตียงเร็วๆ“รีบลุกเถอะที่รัก จะได้ขึ้นฝั่ง ยังมีงานรออีกเพียบเลย”เขาสวมเสื้อเชิ้ต กางเกงเสลก จุดบุหรี่แล้วสูบหนึ่งเฮือก สองนิ้วหนีบบุหรี่ออกไปถือห่าง ๆ เดินมาใกล้เตียงแล้วก้มลงจุ๊บที่แก้มเธอเบา ๆ“ผมให้เวลาสิบนาทีนะ แล้วรีบตามขึ้นไปข้างบนด้วย”เธอไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น รอจนกระทั่งบานประตูปิดลง ถึงได้ลุกขึ้นนั่ง แล้วรีบรุดลงจากเตียงไปลงกลอนประตู ถอนหายใจชุดใหญ่พอให้อกมันโล่ง ก่อนมองจรดไปที่เสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นห้อง เธอเดินหมดแรงไปย่อตัวลงหยิบบราเซียขึ้นมามองใกล้ ๆ ตา ความอนาถใจแล่นลามจุกคอ“นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันปลดตะขอออกด้วยมือของฉันเองใช่ไหม”เธอหันไปมองตัวจิ๋วที่
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 84...ฉันกลัวถูกทิ้ง

“สวยมาก ถ้าหากเป็นสวนสนุกไม่ใช่กาสิโนจะสวยกว่านี้”“สวนสนุก!”“ใช่…สวนสนุกบนเกาะ สวนสวรรค์กลางมหาสมุทร”สีหน้าของภาคินบ่งบอกอารมณ์ของคนที่ไม่เคยไปสวนสนุก“ตกลงถนนรอบเกาะ”“ถนนรอบเกาะยาว 54 กิโล เนื้อที่ทั้งหมด 55,423ไร่ แล้วก็พนักงานของเกาะสราญรมย์มีทั้งหมดไม่ขาดไม่เกิน 1,355 ชีวิต พอใจรึยัง”เขาเชิดหน้าขึ้นแล้วพยักหน้าช้า ๆ“ดีมาก เก่งอย่างนี้ ควรได้รับรางวัล”ดวงตากลมใสตื่นรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มกำลังคิดจะทำอะไร เจ้าหล่อนยกฝ่ามือขึ้นกางปิดหน้าของตนเองไว้ จมูกจึงฝั่งลงกลางฝ่ามือแทนที่จะเป็นแก้มนวล ๆ หอม ๆ แล้วเสียงหัวเราะก็ตามมา ผสมกับการหยอกเย้าราวกับสองหนุ่มสาวกลายเป็นเด็กอายุสิบสี่ด้วยกันทั้งคู่เมื่อสิ้นสุดการเดินทางในเวลาราวสิบห้านาที ประตูอัตโนมัติเปิดออก ภาคินก้าวเท้าลงจากกระเช้าก่อน แล้วเธอจึงก้าวตามออกมา มีคนงานและเด็กรับใช้มายืนต่อแถวต้อนรับนายน้อยเป็นริ้วขบวน ชายหนุ่มผู้รั้งตำแหน่งใหญ่ที่สุดบนเกาะยิ้มแย้มทักทาย ดวงตาของบรรดาคนงานพากันมองหญิงสาวยิ้มๆ เขาจึงเอียงคอมาพูดแทนทุกคน“ยินดีต้อนรับคุณนายสู่บ้านที่แสนอบอุ่นของเรา” แล้วเขาก็ทำเสียงเคร่งขรึม “ทุกคน นี่คือคุณอรดี เธอเป็
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 85...ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอรนะ อรสบายดีทุกอย่างและอรจะพยัยามทำทุกวิถีทางเพื่อไถ่ตัวพ่ออกจากที่นี่”“พ่อทำให้ลูกต้องลำบาก”“ไม่ค่ะ อรดีใจที่ได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณของพ่อ อรมีความสุขที่ได้ทำเพื่อพ่อ พ่อไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น พ่อแค่ต้องอดทนให้มาก ๆ”เสียงแก้วน้ำถูกกระแทกลงบนโต๊ะ น้ำเย็นกระฉอกจนเลอะเทอะไปหมด ภาคินปล่อยแก้วนั้นเป็นอิสระ แล้วมานั่งกอดอก จ้องอรดีตาเขียวข้น ถ้านี่คือการประท้วงหรือเรียกร้องความสนใจของเขา เธอคิดว่าเขาช่างเลือกวิธีได้เหมาะกับวัยเขาจริง ๆพีระนันทน์นำชื่อและนามสกุลของนรเทพเข้าสู่ระบบการตรวจสอบของสำนักงานฝ่ายทะเบียนราษฎร์ เพื่อเช็คประวัติและที่อยู่ เมื่อมีการแจ้งตาย ไม่นานนัก คนที่เขาตามหาก็ปรากฏ เขานำข้อมูลซึ่งบรรจุอยู่ในกระดาษที่เพิ่งถูกปริ๊นออกมาหามารดาที่หน้าห้องสำนักงานลูกชายยื่นเอกสารให้มารดาดู เธอกวาดตามองมันคร่าว ๆ“เกาะมุก จังหวัดตรัง”“ครับ ตรงกับชื่อที่สลักเอาไว้บนเม้าท์ออแกนอันนั้น” พีระนันทน์นั่งลงข้าง ๆ หยิบเครื่องดนตรีอันเล็กขึ้นมาดูอีกครั้ง ตัวอักษรขนาดเล็กจิ๋วที่ถ้าไม่สังเกตก็จะมองไม่เห็น มันซ่อนอยู่ในตัวมังกรนั่นเอง “ตามข้อมูลแจ้งขอมรณะบัตรเมื่อประมาณ
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 86...เราแต่งงานกันได้ไหม

“ใจเย็น ๆ ค่ะ เดี๋ยวลูกก็กลับมาเอง คงจะไปพักอยู่กับเพื่อน ๆนั่นแหละค่ะ”ตำรวจใหญ่วัยใกล้เกษียณส่ายหน้าผิดหวัง ลูกสาวคนเดียวของเขาทำงามหน้า“คงยากคุณหญิง มันบอกว่ามันจะไปอยู่กับสามีของมัน มันบอกผมว่ามันแต่งงานกับเขาแล้ว”“อะไรนะคะ แต่งงานเหรอ?” ไม่แต่เฉพาะคุณหญิงเท่านั้นแต่พีระนันทน์ก็หันขวับไปมองบิดาทันที“และนี่ มันจะบินไปหาหมอนั่น คุณรู้ไหม แม้แต่ชื่อผัวมัน มันยังไม่บอกผมเลยสักคำ ไอ้ที่ผมเจ็บใจไม่ใช่เพราะความเป็นคนไม่รู้จักคิดของลูกสาวผมหรอกนะ แต่ฝ่ายโน้นมันหยามกันเกินไป อยู่ๆมันก็ไปจดทะเบียนสมรสกันโดยที่ยังไม่มาสู่ขอ ทำอย่างนี้เหมือนมองไม่เห็นหัวผมเลย ยัยดานะยัยดา ทำไมถึงได้เสียคนตอนแก่นะ”ลูกชายเองก็ยืนนิ่งเป็นหินไปเหมือนกัน นี่มันเรื่องอะไรที่ปารดาจะต้องใจร้อนขนาดนั้น“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครล่ะครับ”คุณหญิงแสงเดือนเองก็กังขาในข้อนี้ไม่น้อย ปกติลูกสาวจะพูดกับเธอทุกเรื่อง เธอไม่เคยเห็นปารดาสนิทสนมกับใครจนถึงขั้นเรียกว่าเป็นคู่รักที่พร้อมจะร่วมหอลงเรือน เว้นก็แต่…“หรือว่าจะเป็น…”“ใครเหรอคุณหญิง คุณหญิงรู้จักไอ้ผู้ชายคนนั้นรึ บอกผมมาเถอะ ผมจะไปลากหัวมันมากระทืบให้หายแค้น”พีระนันทน์เอ
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 87...คุณต้องบอกเลิกปารดาก่อน

“คุณมีคู่หมั้นแล้วภาคิน” เขาลืมปารดาไปแล้วรึไง ถึงเธอจะเป็นของเขาแล้วทั้งกายและใจ แต่เธอคงไม่สามารถยอมรับการหมั้นซ้ำซ้อนได้ อรดีรู้สึกแย่ที่กำลังภาวนาให้เขาพูดว่าครั้งแรกมันไม่มีความหมายสำหรับเขาเลย และเธอต่างหากที่เขาจะจริงจังด้วย“แต่ผมรักคุณคนเดียว ผมรักคุณนะอรดี เหตุผลแค่นี้เพียงพอให้คุณยอมตกลงแต่งงานกับผมไหม”ไม่…เว้นก็แต่เขาจะเลิกกับปารดาเสียก่อน นางมารร้ายที่เธอบูชาอยู่ สั่งให้เธอพูดประโยคนี้“คุณต้องบอกเลิกปารดาก่อน”“นั่นมันเป็นเรื่องที่ผมต้องทำอยู่แล้ว ผมสัญญาว่ามันจะเกิดขึ้นแน่นอน หลังจากพิธีแต่งงานของเราผ่านพ้นไปแล้ว คุณเองก็เถอะ แต่งกับผมแล้ว คุณก็ต้องบอกเลิกพีระนันทน์เหมือนกัน” “ดูเหมือนว่าเราต่างก็มีพันธะด้วยกันทั้งคู่ คุณกับฉัน ควรต้องถูกสังคมประณาม”“คนรักกัน จะถูกสังคมประณามได้ยังไง”อรดีหน้าตื่น“ฉันเคยบอกคุณตอนไหนเหรอว่าฉันรักคุณ”ภาคินยิ้มมุมปาก ยื่นมือไปจับจมูกเธอบิดเบา ๆ“ก็บอกตอนนี้เลยสิ อย่ามัวแต่อมพะนำ” ฝ่ามือใหญ่ประคองแก้มเธอไว้ “ถ้าเกิดพรุ่งนี้ผมตายไปเสีย คุณอาจเสียใจก็ได้นะที่ไม่ได้บอกผม เร็วซี บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณก็รักผมเหมือนกัน” ตื้อยังไงเธอก็ไม่ยอมบ
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 88...ก็แค่เครื่องมือแก้แค้น

“นี่มันชุดเจ้าสาวรึเปล่าอรดี”คนสวมชุดเจ้าสาวยิ้มจนเห็นฟันครบหมดทุกซี่ แต่ยังไม่ทันได้อธิบายอะไรให้ผู้จัดการฟัง เช็คที่ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูหลายครั้งแล้ว ก็ตัดสินใจเข้ามาบอก“ใกล้ถึงเวลาเข้าพิธีแล้วครับคุณอรดี ตอนนี้นายน้อยรออยู่ที่ชายหาดแล้ว”ผู้หญิงที่กำลังจะเข้าสู่ประตูวิวาห์มีความรู้สึกอย่างนี้นี่เอง อรดีพยัยามจะหยุดยิ้มให้ได้สักวินาที แต่เธอก็ทำไมได้ จนชิดชนกแซวตั้งหลายครั้ง เช็คพาเธอและผู้จัดการไปยังชายหาดส่วนตัวของเจ้าของสราญรมย์วณิชซึ่งตั้งอยู่บริเวณด้านหลังของเกาะเมื่อรถลีมูซีนจอดสนิท ประตูรถถูกเปิด เจ้าสาวในชุดขาวก็ก้าวออกมายืนอย่างสง่างาม ดวงตากลมใสมองไปจนทั่วบริเวณ แนวชายหาดขนาดเล็ก ถูกแต่งแต้มไปด้วยดอกกุหลาบขาว ซุ้มดอกไม้เป็นจุดๆ ผ้าสีขาวพลิ้วไหวไปตามแรงลม ซุ้มประตูทางเข้าสู่แท่นพิธีรอคอยเจ้าสาวได้เดินผ่านเข้าไป มือหนึ่งมาแตะที่ต้นแขนของเธอ อรดีหันไปมองทันที“พ่อ”นภดลสวมสูทเป็นครั้งแรกในชีวิต เขารู้มาว่าจากห้องเสื้อชื่อดังในสิงคโปร์ซึ่งเคยอยู่ในราวแขวนเดียวกับชุดของเจ้าพ่อภาคิน นานมาแล้วที่ไม่ได้ยิ้มเต็มปากแบบนี้ มอบแก่ลูกสาวที่กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา ยกมือตั้งฉากให้เจ้าส
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 89...งานแต่งสุดระส่ำ

บนชายหาดที่หอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นของความหวาน บัดนี้ มันพังพินาศจนหมดสิ้น เสียงแวดๆของปารดายังคงกระหน่ำออกมาเรื่อยๆไม่ยอมหยุด เธอกลายเป็นช้างตกมันที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่มีใครห้ามเธอ แม้แต่คนที่ควรจะทำเจ้าภาคินตัวดีกลับบี้หมากฝรั่งแล้วนำเข้าปากเคี้ยวเล่น ทำเหมือนกับกำลังดูงิ้วโรงใหญ่ร่ายรำอย่างมีความสุข อรดีใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาช้ำ ตัวแข็งราวกับอวัยวะภายในรวมตัวกันหยุดทำงาน อย่างน้อยกระดูกเข่าเธอก็อ่อนเต็มที“ฉันจะฆ่าเธออรดี”ตะโกนบอกความประสงค์แล้วก็วิ่งพรวดขึ้นมากระชากตัวเป้าหมายลงจากจุดทำพิธีทันที เหวี่ยงฝ่ามือตบแก้มแดงไปฉาดหนึ่งแล้วก็ผลักหน้าอกจนล้มลงไปคลุกทราย คนที่โกรธจนหัวลุกเป็นไฟตามไปคร่อมร่างของเจ้าสาวแล้วพยัยามทำร้ายทุกวิถีทางภาคินมองไปที่คู่วิวาท ด้วยจิตสั่นสะท้าน เขากำลังต่อสู้กับความอดกลั้นของตนเอง เมื่อเห็นคนรักถูกทำร้ายอย่างไร้ความปราณี เขางงไปหมด ปกติอรดีไม่เคยปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ภายใต้กรงเล็บของใคร ไหนบอกว่าสู้คนไง แล้วทำไม ทำไมถึงปล่อยให้ปารดาทำอยู่ฝ่ายเดียว ทำไมไม่ลุกขึ้นมาปกป้องตัวเองบ้าง หรือคิดว่าตัวเองเป็นง่อยไปแล้วเป็นอันว่าเขาคาดการณ์ผิดอย่าง
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more

บทที่ 90...ความจริงปรากฎ

พีระนันทน์อึ้งไปอึดใจใหญ่ ปารดาถึงกับอ้าปากค้าง เธอหันไปมองพี่ชายที่มีใบหน้าซีดเผือด เธอกลัวขึ้นมาจับใจ สำหรับผู้หญิงคนนี้ สำหรับพีระนันทน์ อะไรก็เป็นไปได้ แม้แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์…เจ้าปิศาจยิ้มมุมปากเมื่อความรู้สึกมันบอกว่า เขากำลังจะเป็นผู้ชนะแต่แล้ว ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขากลับทำลายทุกอย่างพัง“พี” เธอเรียกด้วยเสียงสั่นพร่า “อรไม่มีค่าขนาดนั้นหรอก อรเป็นผู้หญิงไม่ดี ทำให้พีต้องเสียใจ พีไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อรไม่ใช่สิ่งของของใครที่ใครจะมามีสิทธิ์ยกให้ใครก็ได้”หญิงสาวเลื่อนขึ้นจับมือของภาคินที่บั้นเอว แล้วดึงออกด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือทั้งหมด เจ้าของมือใจหายวาบ ยิ่งตอนที่เธอหันหลังให้เขา มันยิ่งรู้สึกหายใจไม่ออก“เพราะฉะนั้น พีควรจะตาสว่างได้แล้ว กรุณาเกลียดอรให้มากกว่าที่อรเกลียดตัวเองเถอะ”พีระนันทน์น้ำตาไหล กลืนก้อนสะอื้นแล้วพยัยามจะพูดให้จบประโยคให้ได้“พีไม่มีวันเกลียดอรได้หรอก เพราะพีรักอรมากไง ถ้าจะให้เกลียด พีคงต้องเกลียดตัวเองที่ทำใจให้เกลียดอรไม่ได้ อรบอกพีมาเถอะนะว่าอรถูกไอ้บ้านี่บังคับ อรไม่ได้เต็มใจจะแต่งงานกับมันใช่ไหม”อรดีหยุดก้าวขา ยืนนิ่งให้สายลมมันพัดม
last updateLast Updated : 2025-07-24
Read more
PREV
1
...
67891011
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status