All Chapters of กรงรักอสูร: Chapter 91 - Chapter 100

“ไม่” คราวนี้เป็นเธอบ้างที่จะต้องส่ายหน้า เธอเองก็ยอมรับในสิ่งที่ผู้อ้างตัวว่าเป็นสามีทำไม่ได้เช่นกัน “ไม่ต้อง ไม่จำเป็นต้องยึดตัวฉันไว้ ปล่อยฉันภาคิน เพราะคนที่คุณต้องปกป้องคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณต่างหาก ไม่ใช่แมวขโมยอย่างฉัน” เธอพยัยามจะแกะมือเขาออกจากการเกาะกุม แต่ไม่มีวันที่เธอสู้แรงของเขาได้หรอก ภาคินสั่นศีรษะอย่างแรง“อรดี อย่าอยู่ห่างผม”เสียงปืนคำรามขึ้นหนึ่งนัด จากมือของผู้จัดการเกาะนั่นเอง เป็นการร้องเตือนว่าหมดเวลาพลอดรักกันแล้ว นายน้อยออกอาการหมาบ้ากำเริบทันที ถ้าไม่ได้ต่อยหน้าไอ้เก๊กสักที เขาคงไม่มีความสุขอีกเลยตลอดชีวิต“อย่านะครับ” ปากกระบอกปืนจ่อใกล้จมูกโด่ง ใกล้ดวงตาคมกริบที่กระพริบไม่หยุด “นายใหญ่สั่งเอาไว้ว่า ถ้านายน้อยขัดขืน ก็ให้จัดการส่งนายน้อยเข้าห้องขังมืดไปก่อนคนแรก”“แกคงอยากตายใช่ไหมไอ้เก๊ก แกลืมไปแล้วใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร”เขาใหญ่แค่ไหน จะต้องมาเจรจาให้ลูกสมุนหัวหงอกฟังด้วยหรือ“ทุกอย่างจบแล้วครับนายน้อย”นั่นก็ทำให้รู้แล้วนี่ ว่าคำเรียกหน้าชื่อเขาหมดอำนาจไปแล้ว เขานึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะลงเอยแบบนี้ บิดาบุญธรรมไม่ได้เป็นตัวละครที่เขาวางไว้ในแผนการเล

“ไปลงนรกซะ”ภาคินเหวี่ยงพวงมาลัยเรือขับต่อไปด้วยความเร็วคงที่ เขาภาวนาว่าไม่ควรมีลำที่สามหรือสี่วิ่งตามก้นเขามาอีกแล้ว พอเถอะ เพราะอาวุธที่เช็คทิ้งไว้ให้มันถูกใช้งานไปเกือบจะหมดเกลี้ยงแล้ว สีหน้าของภาคินกับพีระนันทน์ราวกับเพิ่งจะชนะสงคราม รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าพูดคำเดียวว่าสะใจกระทั่งได้ยินเสียงของปารดาดังแทรกขึ้นในห้วงอารมณ์ปิดเปลื้องความกังวล“ยัยบ้านี่ ทำไมเลือดไหลเต็มเลย!!!”เลือดไหลเต็มเลย เลือดใคร ภาคินชะงักค้างไปอึดใจหนึ่ง เมื่อคิดขึ้นได้ว่าอาจเกิดเรื่อง เขาผ่อนแรงเรือลงทันที ส่วนพีระนันทน์ด้วยความตกใจอย่างมหันต์ กระโจนเข้าไปหาอรดีด้วยความรวดเร็ว คว้างร่างของเธอมาไว้ในอ้อมแขน มองเห็นหัวไหล่ของเธอชุ่มโชกไปด้วยเลือด“อร อรถูกยิงนี่!!!”คนขับเรือหยุดหายใจพร้อมกับหยุดเรือ เขาปล่อยพวงมาลัยเหล็ก แล้วดิ่งลงมาที่คนถูกยิงทันที มือไม้ของเขาสั่นเทา เลือดจากหัวไหล่เปลือยเปล่าไหลย้อยลงแต้มชุดเจ้าสาวจนเปรอะ เธอหน้าซีดเผือด ตรงบริเวณที่ถูกยิงยังชาๆอยู่ เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าได้รับบาดเจ็บขณะปารดามุดหน้าจ่มหัวเข่า ไม่มองไม่ดูไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นดวงตาคมปราบจ้องมองใบหน้าที่เริ่มรับรู้ความเจ็บปวดน

“หมอว่ายังไงบ้าง”“เธอปลอดภัยแล้ว”ดวงตากร้าวแจ่มใสขึ้นทันตา สูดลมหายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง เจ้าหนุ่มหันไปมองนายนภดลที่ยังยืนรอคอยลูกสาวคนเดียวอยู่ที่หน้าประตูห้องไอซียูไม่ยอมห่าง“ฝากนายดูแลเธอด้วย ฉันมีธุระจะกลับไปสะสางที่เกาะเสียหน่อย”“ฉันไปด้วย…ก็แม่ฉันอยู่ที่นั่นนี่”คิ้วของภาคินกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า“ผมอยากฆ่าคุณให้ตายจริง ๆ!!”มันก็แค่ความอยากที่เต้นแรงอยู่ในใจ เพราะเมื่อคิดว่าจะง้างมือขึ้นสับคนแก่ตรงหน้าออกเป็นชิ้น ๆ กระดูกแขนเขาก็อ่อนยวบทันที เขารู้สึกเกลียดสายตาโศกาอาดูรของตาเฒ่าไห่ปิง คนที่เขากำลังกระชากคอเสื้อ เพื่อดึงร่างนั้นให้ผุดขึ้นจากเก้าอี้นักโทษ“ทำไมคุณทำกับผมแบบนี้!!” เขาตะคอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมทำกับคนที่รัก ศรัทธาและบูชาเขาได้ถึงเพียงนี้ เสียงของเขาแทบจะระเบิดหูของทุกคนในห้องได้พร้อม ๆ กัน เจียงกับเช็คที่ยืนนิ่งตรงปากประตูห้องก็คิดเช่นเดียวกับนายน้อยของพวกเขา “หัวใจคุณทำด้วยอะไร”ดวงตากร้าวของภาคินคลอไปด้วยหยาดน้ำ ทั้งที่เขาปรามมันก่อนจะเข้ามาในห้องคุมขังนี้แล้ว และถ้าเขาตาไม่ฝาดหรือเบลอเพราะความช้ำ นั่นก็ไม่ต่างกับดวงตาฝ่าฟางสีเทาของเจ้าพ่อใหญ่ เส้นเลือ

เกือบสี่สิบชั่วโมงที่ภาคินใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังในเรือยอร์ช ส่วนตัว ซึ่งเขาปล่อยให้มันลอยลำไปบนสันคลื่นอย่างอิสระในท้องทะเลเวิ้งว้าง ขณะความอ่อนแอโถมกระหน่ำพัดเข้าใส่เขาราวกับพายุบ้าคลั่ง จนเขาแทบจะอับปางอยู่ในวังวนของความสิ้นหวัง พลันลำแสงอบอุ่นที่สาดลงกระทบบนเตียงนอนที่เขาเคยใช้เป็นเรือนรักชั่วคราวเมื่อไม่นานมานี้ พาเขาย้อนกลับไปหารอยยิ้มฉลาดร่าเริงและแกมโกงช่างยั่วของคนที่เขารักหมดใจอีกครั้ง หัวใจที่บาดเจ็บของเขาค่อยๆทุเลาลงระเรื่อยตอนนี้เธอบาดเจ็บ จากผลพวงความสิ้นคิดของเขา ภาคินจะมีหน้าไปหาอรดีได้อย่างไร ความผิดมหันต์ที่เกิดจากมันสมองเลวร้าย จะถูกยกเว้นแค่เขาคุกเข่าลงแล้วขอโทษเธอสักหมื่นครั้ง คงเป็นไปได้ยาก เพราะถ้าคิดในทางกลับกัน เขาเป็นเธอ เขาคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่แต่ภาคินก็สลัดเหตุผลร้ายเหล่านั้นทิ้งเสียกลางทะเล เพราะถ้าไม่ได้เห็นหน้าเธอ คลื่นชีวิตของเขาก็คงจะเจอปัญหาใหญ่เช่นกัน เขาจึงยุติความบ้าของตัวเองแล้วเทียบเรือเข้าฝั่ง ตรงไปยังโรงพยาบาลที่รับหญิงสาวที่ถูกยิงกลางทะเลเอาไว้“ผู้ป่วยถูกย้ายขึ้นกรุงเทพฯไปตั้งแต่สองวันก่อนแล้วค่ะ”มันก็ไม่ใช่ข่าวร้ายอะไรนี่ เขาบอกตัวเองเช่นนั้

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคนสวยอย่างคุณ”เขายื่นมือมาให้จับ ดวงตาเปล่งรอยแจ่มใส เธอรับรู้ได้ถึงความจริงใจของหนุ่มลูกครึ่ง เธอกับลูกจึงยื่นมือไปจับตอบน้ำใจของเขา“ฉันก็สุดแสนจะยินดีค่ะคุณปีเตอร์”ลูกต้องร่วมมือกับแม่นะ อย่าเพิ่งเกเรจนทำให้ผิวหน้าท้องของแม่ยืดออก อดทนไว้แค่สัปดาห์หน้าเท่านั้น หลังจากแม่เปลือยกายเพื่อถ่ายงานศิลปะจากฝีมือช่างภาพชื่อดังที่ติดอันดับเอเชียแล้ว เราสองคนก็จะไปหาที่อยู่ใหม่ ที่ไหนก็ได้ ที่สงบ ๆ อากาศดี และไม่มีคนรู้จักอรดีไม่ได้กลัวว่าจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้านหรอกนะ แต่เธอหวาดกลัวต่อเจ้าพ่อไห่ปิง เพราะตาเฒ่าเคยบอกเอาไว้ว่าจะยึดลูกคนแรกของเธอกับหมอนั่นไปเป็นสมบัติส่วนตัว“มันเรื่องอะไรที่แม่จะต้องทำอย่างนั้น อดทนเอาไว้ลูก เดี๋ยวเราก็เจอทางออกจนได้นั่นแหละ”นอกจากเธอจะตกลงทำงานกับปีเตอร์ในปลายสัปดาห์ที่จะถึงนี้แล้ว ช่วงกลางสัปดาห์ พี่โตก็เซ็นต์เช็กซื้อคอนโดมิเนียมของเธอด้วยราคางดงาม นับว่าโชคที่ที่พี่โตกำลังมองหาที่อยู่ให้เมียน้อยที่เพิ่งตกลงจะแอบอยู่ด้วยกันอรดีสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้แก่ใคร แลกกับที่พี่โตเองก็จะไม่บอกเรื่องที่เธอบินไปเปลื้องผ้าที่สิงคโปร์ให้ใครฟังด้ว