กรงรักอสูร의 모든 챕터: 챕터 71 - 챕터 80

“นางเอกอย่างเธอ ต้องเจอนางร้ายอย่างฉันนี่”นางร้ายผู้เพิ่งสลัดคราบนางเอกสายฟ้าแลบทำให้ทุกชีวิตในกองถ่ายละครตกอยู่ในภาวะตะลึงงัน นั่นเพราะประจักษ์ในฝีมือการแสดงที่สมจริงจนน่าขนลุกของเธอ ความเป็นมืออาชีพของอรดีทำให้ใบหน้าเต็มเปื้อนความยโสของปารดายับเยินหมดสภาพ อรดีแสร้งเหวี่ยงปารดาจนล้มลงไปนอนพื้น แล้วกระโจนขึ้นไปนั่งคร่อม ตบซ้ายตบขวา กระชากผม เขย่าศีรษะที่เกล้าเป็นมวยหลุดล่วงอย่างไร้ความปราณี ผู้อยู่ใต้กรงเล็บสีชมพูอ่อน ทั้งกรีดร้อง โวยวายและขอความช่วยเหลือไม่หยุดปาก แต่นั่นคือการแสดง ทุกคนเชื่ออย่างนั้น…คงมีแต่ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!ในที่สุด สวรรค์ก็เมตตาปารดาผู้น่าสงสาร ส่งนางฟ้าลงมาสกัดนางมารร้ายได้หวุดหวิด เสียงที่ตะโกนแหวกสติของทุกคน ยืนหน้าขาวซีดอยู่ด้านหลังเก้าอี้ผู้กำกับนั่นเองครั้นเวลาของความบันเทิงอวสานสิ้น อรดีลุกขึ้นยืน ปัดไม้ปัดมือ ไล่ความเหนื่อยด้วยการเป่าลมอุ่นออกจากปาก แอบยิ้มเยาะขยิบตาใส่คนที่ยังนอนคลุกดินจมฝุ่น หอบสะท้านทรวงจนดังลั่นหู หญิงสาวผู้น้ำใจงามทำทีเป็นยื่นมือลงไปให้จับ“เป็นไงบ้างคะคุณดา เจ็บตรงไหนไหมคะ อรต้องขอโทษด้วยจริงๆที่เล่นสมบทบาทไปหน่อย”

“ทำไมชีวิตฉันมันถึงได้วุ่นวายอย่างนี้นะ”“บ้านยัยแว่นนั่นมีอะไรนักหนานะ คุณถึงได้ชอบไปนอนนัก”เขากระแนะกระแหนมากกว่าจะต้องการคำตอบ เพราะเขาเริ่มบอกเล่าสิ่งที่ได้เผชิญมาทันที ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม สบายๆ“คุณพ่อโทรมา บอกว่าจะคุยกับคุณ จะถามอาการคุณว่าแพ้ท้องเป็นอย่างไรบ้าง ผมไม่รู้จะตอบท่านว่ายังไง เพราะมีชีวิตพ่อคุณเป็นตัวประกันนะซี ก็เลย…”ลมปากของเขาเสกเป่าใบหน้านวลกลับสภาพเป็นซีดเหลืองทันควัน เธอหายใจไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่นักขณะพาวิญญาณไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับคนกวนประสาท ด้วยความระทึกใจ“แล้วคุณบอกพ่อคุณไปว่ายังไง”เขาแค่ยิ้มมุมปาก มีเรื่องอยากบอกมากกว่า“คืนนี้ผมนอนที่ห้องคุณนะ”หญิงสาวทำเป็นหูดับ“ตกลงคุณบอกพ่อคุณว่าไง”เขายกไหล่ ทำท่ายียวน“ก็บอกว่าคุณไม่เป็นไร เพราะผมแพ้ท้องแทนคุณ ท่านก็เลยโล่งใจใหญ่เลย เดี๋ยวอีกไม่นานคงจะโทรมาถามว่าเด็กในท้องของคุณตกลงเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”อรดีค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย แม้ริ้วรอยความกังวลมันจะไม่หมดเสียทีเดียว ภาคินร่อนไพ่ใบสุดท้ายไปโดนจมูกของอรดีอย่างจงใจ เพราะต้องการให้เธอตื่นจากความเงียบงัน“เป็นอะไรไปอีกล่ะ หรือว่ากำลังคิดแผนการอยู่ว่าจะฆ่าผมย

นอกจากคดีส่งแก๊งค์โฉดชั่วลงสู่ประตูนรก ก็ยังมีคดีปล้นเพชรที่พีระนันทน์ได้รับกลิ่นสาบอำมหิตที่ส่งมาจากจิตวิญญาณของหมอนั่น ใครจะรู้สึกเหมือนเขาบ้าง ว่าสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในช่วงหลังจากการปรากฏตัวของนายภาคิน เกิดจากคำสาปแช่งในแววตาคู่นั้นของเขา เซนน์หรือลางสังหรณ์ที่เป็นเหมือนพรสวรรค์มาตั้งแต่กำเนิด กำลังร้องบอกกับตำรวจหนุ่มว่า ผู้นำความหายนะมาสู่เขาและครอบครัว จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้“นาย…นายเกลียดฉันมาก อย่าคิดว่าฉันมองไม่เห็นนะ”พีระนันทน์หวนนึกถึงแววตาแห้งแล้งความสุขของชายหนุ่มผู้นั้น“ฉันควรจะรู้จักนายให้มากกว่านี้ รออีกนิด แล้วเจอกัน”ร้อยตำรวจเอกหนุ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับคดีทั้งวัน อย่าว่าแต่นักโทษประหารเลยที่ชอบทำหน้าเหมือนคนบ้าจิตตก เพราะพีระนันทน์ก็แทบไม่ต่างกัน แม้ตอนกลับมาบ้าน พยัยามสลัดเรื่องงานให้หลุดจากหัวก็ทำไม่ได้สักวินาทีเดียว จนเปิดประตูห้องนอนของมารดาไปแล้ว ถึงได้ฝืนยิ้มแห้งๆเพื่อให้มารดาสบายใจ“กลับมาแล้วเหรอตาพี”ด้วยความที่บ้านกำลังอยู่ในขั้นวิกฤติ แม้แต่พยาบาลสักคนก็ยังไม่สามารถจ้างมาดูแลคนป่วยได้ มีเพียงคนรับใช้เก่าแก่ที่ยังจงรักภักดีไม่ไปไหน ส่วนปารดา นานนับสัปดาห์ม

“คุณภาคะ ทางนี้ค่ะ”เขาก้าวเข้ามาในร้านตรงเวลานัดหมาย ตอกย้ำความเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ชายหนุ่มส่งยิ้มอบอุ่นเป็นประกายแก่หญิงสาวก่อนจะโค้งให้ผู้ใหญ่ แล้วนั่งลงตามการเชื้อเชิญด้วยท่วงท่าสุภาพ“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างคุณภาคิน คุณเป็นคนมีน้ำใจมาก”คุณหญิงมีแววตาที่ล้นไปด้วยความปลื้มใจ เจ้าหนุ่มยิ้มมุมปาก“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหญิง เพราะใช่ว่าทำดีแล้วผมไม่หวังผล”สองแม่ลูกหันมองหน้ากัน ภาคินกระดิกคิ้วแถลงไขทันที“ถ้าหากว่า ผมจะขออนุญาตพาคุณดาไปเยี่ยมบ้านผมที่ต่างจังหวัด ไม่ทราบว่า…”“ได้สิคะ” เจ้าตัวตอบเสียเองอย่างรวดเร็ว “ใช่ไหมคะคุณแม่”คุณหญิงหันไปมองภาคินอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้งอย่างถ้วนถี่“จริงสิคะ ยังไม่เคยถามเลย บ้านของคุณอยู่ที่ไหนเหรอคะ ทำไมฉันถึงรู้สึก…คุ้นหน้าคุณจังเลย เหมือนกับว่าเคยรู้จักกันมาก่อน”ภาคินยิ้มบาง ๆ“ผมเป็นชาวเกาะครับคุณหญิง ที่บ้านผม สวยมากเลยนะครับ ถ้าหากว่าวันใดวันหนึ่งที่คุณหญิงอยากจะไปพักผ่อนล่ะก็ เกาะของเรายินดีต้อนรับครับ”เขาบอกเพียงเท่านั้น คุณหญิงไม่กล้าถามต่อ ได้แต่แอบพินิจเจ้าหนุ่มอยู่ในใจ ต่างจากปารดาเธอมองชายหนุ่มผู้เป็นบ่อเงินบ่อทองอ

“เขาจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ทำทุกอย่างเพื่ออะไร”“ก็เพื่อให้ครอบครัวของเราล่มจมนะสิครับ”แม่ลูกมองหน้ากันเป็นนาน ขณะคุณหญิงจะเอ่ย พลันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ดังในระดับปกติ แต่ทำให้คนทั้งสองสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อประตูถูกเปิด สาวใช้ก็นำซองเอกสารหนึ่งมายื่นให้คุณผู้หญิงของบ้าน บนซองสีน้ำตาลขนาดเอสี่จ่าชื่อผู้รับ แสงเดือน ใจปรุง…นามสกุลเก่าก่อนจดทะเบียนสมรสกับสามีคนปัจจุบัน ใครกันรู้จักชื่อนี้แล้วส่งซองนี่มา บิดามารดาของเธอไม่อยู่แล้วสักคน ญาติพี่น้องหรือคนรู้จักสมัยยังอยู่บ้านนอก ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่นี่ เธอแทบจะตัดขาดจากอดีตไปแล้วหญิงสูงวัยมือสั่นขณะเร่งรีบเปิดซองเอกสารออกดู ครั้นได้เห็นสิ่งที่เดินทางมาถึงบ้านในสายวันนี้ ทำให้ดวงตาทั้งสองคู่เบิ่งค้าง ตะลึงงันกับภาพขนาดใหญ่ใบนั้นไปหลายอึดใจเลยทีเดียว มันเป็นภาพถ่ายของเพชรอมตะที่หายไปจากงานประมูล มันวางอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนหิ้งที่มีการจุดธูป รูปถ่ายเข้ากรอบที่วางเป็นฉากหลัง บรรจุใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งเอาไว้ คนที่ทำให้ดวงตาของคุณหญิงค้างเติ่ง“นรเทพ!”พีระนันทน์แกะภาพถ่ายจากมือของมารดามาดูใกล้ ๆ พร้อมพิจารณาละเอียดยิบ“คุณแม่รู