Semua Bab Owned by My Cold CEO: Bab 11 - Bab 16

Hindi ako sanay sa ganito.Hindi ako sanay sa ganitong vibe ni sir, sa ganitong atensyon na binibigay niya.Si Sir Sebastian Hale na kilala ko mula nang nalagay ako bilang EA eh laging seryoso, tahimik, at parang trabaho lang ang nasa isip. Pero nitong mga nakaraang araw, may nagbago sa pagitan namin, sa kung paano siya bilang boss ko.Hindi naman halata sa boses niya kasi parang cold pa rin, pero napapansin ko sa mga tingin niya, sa presensya niya, at sa mga sticky note na iniiwan niya sa desk ko. Hindi ko alam kung dapat ko bang pansinin, bigyan ng meaning o huwag na lang. Empleyado lang naman ako, di ba?Biyernes ng hapon, malapit nang mag-out ang karamihan pero ako, as usual, may tinatapos pa ring revision sa presentation para sa Monday. Nasa desk ako sa labas ng opisina ni Sir Sebastian, dito sa executive suite. Tahimik, malamig ang aircon, at halos wala kang maririnig kundi tik-tak ng keyboard. Ang executive floor kasi puro mataas na posisyon ang

Tatlong araw matapos ang retreat, balik na sa normal ang takbo ng opisina—meetings, reports, deadlines, endless na emails. Pero kahit parang walang nagbago sa paligid, si Isabella, ramdam na ramdam ang pagkakaiba.Hindi lang dahil mas bukas na si Sebastian ngayon. Hindi lang dahil sa mga ngiti, sa simpleng “kumusta,” o sa mga sticky note na napapansin niyang laging biglang sumusulpot sa desk niya. Ang totoo, siya mismo ang unti-unting nagbabago.At doon siya nagsisimulang mailang.Dati, malinaw ang hangganan nila. Boss siya, assistant siya. CEO at empleyado. Pero ngayon, parang may linya sa pagitan nila na dahan-dahang nawawala. Hindi dahil may malinaw na sinasabi, kundi dahil sa mga tingin, kilos, at bagay na hindi binabanggit—pero nararamdaman.Habang nasa desk siya noon, nag-aayos ng schedule para sa board meeting, may narinig siyang papalapit.“Isa?” Napalingon siya. Si Sebastian. Nakasimpleng d

Monday morning.Walang kakaiba.Walang sticky note.Walang text. Walang “good morning” sa inbox.At dapat okay lang ’yon.Dapat.Pero habang tina-type ni Isabella ang weekly schedule ni Sebastian, napapahinto siya kada ilang minuto. Baka may message na pumasok. Baka biglang dumaan sa glass wall. Baka biglang—“Miss Isabella,” bati ng isang staff sa labas ng suite.She snapped out of it. “Yes? Ay, sorry. Ano ’yon?”“Pa-acknowledge po ng delivery.”She nodded quickly, shook her head slightly, and stood up. Hindi na rin niya natapos agad ang report. Kahit anong gawin niya, nag-e-echo pa rin sa isip niya ang mga huling sandali nila ni Sebastian sa retreat.Nang hinawakan siya nito sa kamay. Nang napatawa siya. Nang… parang wala sila sa office. Wala silang hierarchy. Wala silang boundaries.Pagbalik niya sa desk, doon niya lang napansin: may naka-slide na envelope sa ilalim ng