One Night Stand With My Domineering Billionaire Boss のすべてのチャプター: チャプター 71 - チャプター 80

FOUR YEARS LATER…HUMAHANGOS ako patungo sa opisina ni Dalton, ngayong araw ay ika-apat na wedding anniversary naming dalawa pero ni hindi niya man lang ako binati kaninang umaga na para bang hindi nito naalala ang isa sa pinakamahalagang araw sa buhay namin bilang mag-asawa.Kanina ko pa siya hinihintay at bukod pa doon ay naghanda ako ng mga paborito niyang pagkain. Nagluto ako kahit na nanghihina ang katawan ko. Kanina ko pa siya hinihintay at halos lumamig na nga ang mga niluto ko pero hindi pa rin siya dumarating. Nakailang tawag na ako sa kaniya pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko.Tawag din ako ng tawag kay Kian ngunit hindi rin nito sinasagot ang cellphone nito na para bang iniiwasan ako. Halos wala ng tao sa kumpanya dahil mag-aalas syete na rin ng gabi. Doon na lang sana ako maghihintay sa bahay pero hindi ko na siya mahintay pa kaya nagdesisyon na akong magtungo sa opisina niya.Pagbukas ko ng pinto ay naabutan ko siyang nakaupo sa kanyang mesa habang may ginagawa. T

ISA-isa kong pinagtatapon sa basura ang mga pagkaing niluto ko. Maging ang cake na binili ko ay itinapon ko rin sa sobrang sama ng loob ko. Nag-effort ako ng sobra para lang sa wala at para lang marinig ko na sabihin ni Dalton na simpleng araw lang naman ang wedding anniversary namin.Napaupo ako sa isang upuan sa kusina at napasabunot sa aking ulo. Sumasakit ang ulo ko, sobrang sakit. Nitong mga nakaraang gabi ay halos hindi ako makatulog sa kakaisip kung bakit bigla na lang nagbago si Dalton sa akin. Hindi kami nag-away, kundi basta na lang siyang nanlamig ng walang kadahilanan. Muli na namang nag-init ang sulok ng aking mga mata nang maalala ko kung gaano siya kalamig. Ang isang hikbi ay naging dalawa, hanggang sa tuluyan na akong napahagulgol. Naging asawa ko nga siya pero parang hindi ko naman siya asawa dahil napakalayo niya.Ilang sandali pa ay tumayo ako at halos matumba ako dahil sa panghihina ko. Hindi ko nga alam kung paano ko nagawang umuwi galing sa kumpanya kanina sa es

KUMATOK ang sekretarya ni Alejandro na si Divine o mas tamang sabihin na ang kabit nito. Ilang sandali pa ay narinig na nila ang boses nito mula sa labas. “Sir, nandito po ang kapatid ninyo.” sabi nito.Agad na nanlamig ang mga mata ni Philip nang marinig niya ang sinabi ni Divine. Nasa opisina siya ng kanyang ama para papirmahan ang ilang dokumento at hindi niya akalain na darating ito.napatingin siya sa kanyang ama at maging ito ay medyo gulat ang ekspresyong nakaguhit sa mukha nito, ibig sabihin ay hindi rin nito alam na darating ang lalaking iyon dito sa kumpanya.Ano naman kaya ang nagtulak rito para tumapak doon samantalang unang-una ay hindi naman ito nagka-interes na pumunta doon sa nakalipas na ilang mga taon. Dahil dito ay agad na nagtagis ang mga bagang niya. Malamang na may dahilan ito kung bakit ito na roon.Mabuti na lang at nawalan ito ng alaala kung hindi, sa malamang ay hindi siya makakabalik ng bansa. Kaya lang, ang hindi niya alam ay kung nasaan na si Freya. Nitong

“Anong ginagawa mo rito?” tanong kaagad ni Philip kay Alexa pagpasok na pagpasok nito sa opisina niya.Hindi naman kaagad sumagot si Alexa at sa halip ay dire-diretso ito sa kanyang harapan at pagkatapos ay naupo ito sa kanyang kandungan. Ilang sandali pa ay bigla na lang siya nitong hinalikan. Sandali siyang natigilan ngunit sa huli ay agad din naman niyang ipinulupot ang kanyang mga kamay sa beywang nito at sinagot ang halik nito.Simula nang maghiwalay sila ni Freya ay ito na lang palagi ang nakakasama niya. Kumabaga, kapag nag-iinit siya ay ito ang hinahanap niya dahil ito naman talaga ang gusto nito. Isa pa, ibinibigay niya ang lahat ng hinihiling nito sa kaniya pero isa lang ang hindi niya kayang ibigay rito— ang puso niya.Kahit na ilang taon na ang nakalipas noong huli silang nagkita ni Freya ay hindi niya pa rin ito nakakalimutan. Isa pa, kapag nahanap niya ito ay handa siyang gawin ang lahat para mapatawad lang siya nito sa ginawa niya noong gabing iyon. Sadyang nabulag lang

NAPA buntong hininga ako ng malalim habang nakatayo sa may counter. Isa na namang normal na araw siguro ito hindi ba? Isa pa, halos isang linggo na rin ng balaan ako ni Kian tungkol kay Dalton pero hanggang ngayon ay hindi pa naman nagku-krus ang landas naming dalawa.Isa pa, mainam na rin iyon para walang gulo pero hindi niya ba alam sa sarili niya ngunit para may isang banda na gustong-gusto na magkrus ang landas nila. Na para bang hinihiling pa na magkita nga talaga sila. Sa totoo lang, napakarami kong gustong sabihin at itanong sa kaniya. Ni wala man lang kaming closure.Isa pang buntong hininga ang pinakawalan ko at pagkatapos ay tumalikod na mula sa counter para mag-ayos ng arrangement na inorder sa akin kanina. “Uhm, miss pwede bang magtanong?” isang baritonong tinig ang nagmula sa likod ko dahilan para manigas ako mula sa kinatatayuan ko. Ang tinig na halos makalimutan ko na. Ang tinig na minsa’y naging musika sa aking tenga.Napahigpit ang hawak ko sa bulaklak na itutusok ko