All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 51 - Chapter 60

Mabilis na nagpalakpakan ang mga tao sa dancefloor nang magsimulang tumugtog ang mas mabilis na beat.Napapadami na ng inom si Mira. Na-stress siya sa dalawang lalaki kaya panay ang tungga niya. Namumula na ang pisngi ni Sebastian sa alak at adrenaline, bigla itong tumayo mula sa upuan at ngumiti nang malapad sa kanya.“Halika na, Mira. Regalo mo na itong sayaw na ito sa akin. Wala ka nang kawala.”Bago pa siya makatanggi, marahan pero mariing hinila siya nito papunta sa gitna ng sayawan.Sa unang minuto, pilit siyang nakikipagsabayan, tumatawa lang para hindi mahalata ang kaba habang sumusulyap sa kinauupuan ni Kyle. Pero habang tumatagal, nagiging mas makulit si Sebastian, minsan sumasayaw nang malapit, minsan may bulong sa tenga niya na ramdam niya ang init ng hininga. Pero hindi naman ito dumidikit sa katawan niya. Kilala niya itong gentleman. Nangungulit lang talaga dahil lasing. Minsan ay napapakapit siya sa braso nito dahil sa pagkahilo.Mula sa gilid ng bar, nakatingin pa din

Paglabas ni Mira ng conference room, pakiramdam niya ay wala nang hangin sa paligid. Mabigat ang bawat hakbang niya, para bang may nakadagan sa dibdib niya. Hindi siya dumiretso sa elevator papunta sa lobby, kundi pinindot niya ang pindutan patungo sa rooftop.Pagbukas ng pinto, sinalubong siya ng malamig na hangin. Dito, walang makakakita sa kanya. Mailalabas niya ang saloobin.Lumapit siya sa gilid, sumandal sa bakal na harang, at doon na bumigay ang kanina pa niya pinipigilan. Tumulo nang tuluyan ang luha niya, sunod-sunod, walang patid.Napahawak siya sa dibdib dahil sa sobrang sakit at bigat ng dinadala.Ang mga salitang binitiwan ni Kyle ay paulit-ulit na nagre-replay sa isip niya.Napaluhod siya sa sahig ng rooftop, walang pakialam kung madudumihan ang damit niya. Hinayaan niyang yakapin siya ng hangin at kalungkutan.Mula sa gilid ng rooftop, may marahang tunog ng sapatos na lumapit. Napalingon siya at nakita niya si Calyx, nakakunot ang noo na tila ba labis na nag-aalala.“Mi

“Ano ’yang nasa paa mo?” tanong ni Kyle na lumapit.Napaatras si Mira sa tono nito. Bago pa siya makasagot, bumaba si Sebastian at inalalayan siya palabas ng kotse.“Nasa ospital siya. Nalapnos ang paa dahil sa aksidente sa restaurant. Kasama ka pero hindi mo alam? Nagsampa ako ng reklamo sa restaurant.”Kumunot ang noo ni Kyle, kita ang gulat at kung hindi siya nagkakamali ay inis.“At bakit hindi mo sinabi sa akin?” anitong nagtagis ang bagang.“Nauna mong dalahin sa ospital si Sofie. Ayokong istorbohin ka.”Saglit na nanahimik si Kyle, pero halata sa mga mata nito na kumulo ang dugo. Lumipat ang tingin nito kay Sebastian.“Next time, hindi mo na kailangang ihatid si Mira. May driver akong kayang gawin ‘yan.”“Gusto ko lang siguraduhinng ligtas siyang makakauwi. Mahalaga sa akin si Mira.”Nagpalitan ng titig ang dalawa. Tila may plano pang magsuntukan. Napabuntong-hininga siya at piniling pumasok na sa loob, ayaw nang marinig ang susunod pang usapan ng dalawa.Pagpasok niya sa guest

Agad sinagot ni Mira ang tawag mula kay Lolo Mario.“Lolo, kumusta po?” tanong niyang medyo nag-aalala. Ilang araw na niya itong sinusubukang kontakin.“Mira…” mahina at mabagal ang tinig ng matanda. “Pasensya na kung ngayon lang ako nakatawag. Nabasa ko ang pangangamusta mo.”“Lolo, nasaan po kayo? Pupuntahan ko po kayo. May gusto po akong sabihin.”“Apo, makinig kang mabuti. Sa’yo ko lang ito sasabihin. Huwag mo na lang munang mabanggit sa kanila at ayokong mag-alala sila lalo si Kyle.”Kumabog ang dibdib niya.“May… may sakit ako sa puso. Kasalukuyan akong lumalaban. Huwag kang mag-alala at ginagawa ko ang lahat para mabuhay,” pagpapatuloy ng matanda.Natigilan siya. “Lolo Mario… bakit hindi po kayo nagsabi agad? Pupuntahan ko po kayo.”“’Wag mo na akong alalahanin, apo. Pero may hiling ako sa’yo na sana ay pagbigyan mo. Hindi ko sigurado kung magiging matagumpay ang operasyon. Kaya ayoko mang sabihin ngunit baka ito ang aking huling habilin.”“Lolo Mario, huwag po kayong magsalita

Nanatiling kalmado ang mukha ni Mira sa sinabi ni Jenny.“Alam mo, tigilan mo na ang pakikinig sa tsismis. Huwag na nating pakialaman ang private life ng boss natin.”Parang may mabigat na batong dumagan sa dibdib niya. At mas lalo niyang sinelyuhan ang pasya, iiwas na siya kay Kyle.“Ina-update lang kita, baka wala kang alam na pinagtataksilan ka na ng boss natin.”“Sige na, mamaya na natin ituloy ang kwentuhan,” taboy niya sa kaibigan.Tila gusto niyang hilahin ang oras. Bumaba siya sa canteen dalawang minuto bago ang breaktime. Kadalasan, hinihintay muna niyang lumabas si Kyle bago siya bumaba para kumain. Baka kasi bigla itong may ipautos o kailanganin siya.Pero ngayon, sinadya niyang hindi ito makita. Siya ang unang nakarating sa canteen at agad pumuwesto sa pinakadulong mesa. Tahimik siyang kumakain, nakayuko, at hinahayaan lang na malunod sa ingay ng mga kutsara, tinidor, at mahihinang tawanan ng ibang empleyado.Habang iniikot niya ang kutsara sa sinigang, napaisip siya, dati