All Chapters of A Contract Marriage With Abe Dela Torre: Chapter 91 - Chapter 100

Mabigat ang katawan ko nang magising ako na nag-iisa sa kama. Tanging ang dim lights ang bukas at sarado pa ang blackout curtains ng silid namin ni Abe. Halos hindi ko maibuka ang mga mata ko, gusto ko pang matulog.Hindi nagbibiro sa kanilang sinabi ang mga nakausap kong asawa ng mga CEO ng mining companies na nakilala ko sa naganap na World Mining Summit na halimaw sa kama ang isang minero. Unang pagkakataon kong nakipagtalik kagabi pero sigurado ako na hindi pangkaraniwan ang kalibre ng sandata ng mister ko dahil itinuro sa amin iyon sa sex education tungkol sa possible sizes at sigurado akong hindi iyon normal sa size ng isang Pinoy!Kung mabibigyan ng pagkakataon ay susukatin ko talaga iyon! Napahawak ako sa aking mga pisngi sa pag-init ng aking mukha sa naisip ko na namang kalokohan. Muli kong naalala ang ginawa ni Abe sa akin sa sasakyan habang papalubog ang araw. Naitakip ko ang aking mga kamay sa aking bibig dahil hindi ko lubos maisip na nagawa kong makipagtalik sa loob ng s

Nakaramdam ako ng lamig at hindi komportable ang aking hinihigaan. Nang idilat ko ang aking mga mata, hindi pamilyar ang kisame. Iginalaw ko ang ulo ko para sipatin ang paligid.“Senorita?” mangiyak-ngiyak na sabi ni Ate Violy.“Ate, nasaan po ako?” nanghihina kong tanong sa tagapagluto namin.Pakiramdam ko ay nakalutang ako at parang walang pakiramdam ang aking katawan.“Nasa ospital ka. Magpahinga ka lang muna,” halos pabulong niyang sabi.“Si Abe po?” Gusto kong makita ang asawa ko. Nasaan ba siya? “Ano po ba ang nangyari?”Kumunot ang noo ni Ate Violy. Pagkuwan ay tumayo siya at may pinindot sa ulunan ko. Hindi nagtagal ay may pumasok na nurse.“Nagising na si Senorita,” pagsalubong niya sa nurse sa pinto.Nakita kong umalis muli ang nurse. Naguguluhan na ako. Kaya sinubukan kong bumangon pero medyo masakit pa ang ulo ko. Napapikit ako at saka inisip kung ano ba ang nangyari? Parang nag-playback lahat sa isip ko ang ginawa sa akin ng ina ni Abe.“Ate, nasaan po si Abe?” pag-ulit

Narinig kong may nag-uusap kaya idinilat ko ang aking mga mata. Napakunot ang noo ko ng makitang nakatayo si Abe sa gilid at may kausap na doktor. “Let your wife rest tonight. If may maramdaman siyang hindi maganda just call the nurse and they will inform me immediately,” pagbibilin pa ng doktor.Nilingon ko ang paligid at pamilyar sa akin ang hitsura ng VIP room na iyon. Pareho sa interior design ng silid na tinuluyan ni Ayah noong magpa-opera siya. Napagtanto ko na nasa Grace Global na kam. Hindi ko man lamang naramdaman na lumapag na ang eroplano at naipasok na ako sa ospital na ito.“Okay po, Doc. Maraming salamat!” sagot ni Abe at saka sumunod sa doktor na patungo na sa pinto.Nakalabas na ang doktor at lumapat na ang pinto pero nakaharap pa rin roon ang lalaki. Laglag ang kanyang balikat na napabuntong-hininga bago pumikit. May mali kayang nakita ang doktor sa akin? Pagharap ni Abe sa akin ay kitang-kita ko ang pinaghalong lungkot at guilt sa kanyang mukha na nawala nang makita

Nang humupa ang tawanan ng maglola ay nagyaya na si Mamang na uminom ng tsaa at pagkatapos ay iginiya niya ako patungo sa kanyang mga orchids na napakaraming bulaklak. “May aayusin lang ako sa study room. Tawagan mo ako kapag susunduin ko na kayo,” bilin ni Abe sa akin bago humalik sa amin ni Mamang."Okay," maiksi kong sagot."Don't miss me too much," pahabol pang biro ni Abe habang naglalakad palayo na ikinailing ko na lang.Nang makaalis ang lalaki, tahimik kong pinagmasdan si Mamang habang masaya siya na tinitingnan ang kanyang mga orchids.“Apo, pasensiya ka na ha?” halos pabulong na sabi ng matanda.“Bakit po Mamang?” nagtataka kong tanong. Ano ba ang gusto niyang pagpasensiyahan ko?“Sa pamilya namin,” mahina ang boses niyang sabi. “Hiyang-hiya ako sa sinapit mo at bilang pinakamatanda sa pamilyang ito, humihingi ako ng paumahin at pang-unawa sa iyo.”“Mamang…” mahina kong sabi.Umiling siya. “Hindi perpekto ang pamilyang pinakasalan mo. Sa totoo lang, mabait naman noon si Jacq

Nang makuha na ni Ms. Mona ang basket ng prutas na dala ni Brianna, naisip kong bumaba sa cafeteria.“Love, baba lang ako sa cafeteria. Gusto ko ng halo-halo,” paalam ko sa lalaki na seryosong nagbabasa ng hawak na dokumento.Iniangat niya ang tingin sa akin. “Magpapabili na lang ako kay Mona.”“Ako na lang, Love. Maaga pa naman,” malambing kong sabi. Ayaw ko kasi na isipin ni Ms. Mona na pati ako ay dagdag pa niyang kailangang pagsilbihan.Nasungitan na siya ng CEO kanina at ayaw kong mas lalo niya akong kamuhian.Tumango siya. “Dalhin mo cellphone mo. If something happened, call me.”Ngumiti ako at saka pilyang sumaludo. “Yes, Sir!”Kuminang ang kanyang mga mata at umangat ang isang sulok ng kanyang labi. “Do that after three days.”Sandali akong nag-isip kung bakit three days at nang maisip ko na tapos na ang period ko noon ay alam kong iba na naman ang kahulugan ng kanyang sinabi. “You’re prettier when blushing,” tila nanunukso niyang sabi. Agad akong napahawak sa mainit kong mg