All Chapters of A Contract Marriage With Abe Dela Torre: Chapter 1 - Chapter 10

Napasandal ako sa ugat ng malaking puno sa tabi ng Narra Falls at saka ipinikit ang aking mga mata at pinakinggan ang malakas na lagaslas ng tubig sa talon. Sa tuwing naririnig ko ang lagaslas ng tubig ay pakiramdam ko ay kasama nitong dinadala ang aking mga suliranin patungo sa ilog palabas ng dagat para mawala na nang tuluyan.Napatitig ako sa taas ng talon nang makitang nagsisimula na iyong abutin ng liwanag ng Haring Araw. Kinuha ko ang aking cellphone at kinuhanan ng litrato ang napakagandang tanawin na iyon. Tuwing Linggo ay maaga akong umaakyat ng bundok na nasa isang kilometro lamang ang layo mula sa likod ng bahay namin para mag-recharge. Mangilan-ngilan lamang ang nakakaalam ng talon na ito kaya dito ko gustong magpahinga para muling salubungin ang nakapapagod na isang linggo.Nilingon ko ang paligid. Nang masigurong walang ibang tao ay hinubad ko na ang aking hiking sandals, shorts at itim na t-shirt. Inayos ko ang pagkakasalansan nito bago dahan- dahang umakyat sa itaas ng

Dumaan ang isang buwan na sinikap kong hindi muling magkatagpo ang landas namin ng CEO. Maging sa talon ay hindi muna ako nagpunta upang makaiwas sa chismis. Mula kasi nang dumating ang CEO ay maya’t maya ang dating ng mga mayayamang angkan sa Claveria at ipinakikilala ang kanilang anak na dalaga sa lalaki. Napabalita rin ang magkasunod na pagtanggal sa trabaho ng finance manager at site manager pati na ang mga sekretarya ng mga ito. Dahil dito naging maingat sa kanilang mga galaw ang mga empleyado ng Claveria Mining.Isang buwan mula nang maupo ang bagong CEO, unti-unti ang pagbabago sa kompanya lalo na sa mga benepisyo naming mga empleyado. Mas naging maayos ito kumpara noon. Sabado ng umaga, dumating ako ng 7:30 para sa alas otso na pasok. Habang nasa biometrics ay sakto namang dumating ang CEO at pansamantalang tumigil sa harap ko. Nagkatinginan ang ibang empleyado na kararating din lang.“Good morning, Sir,” simpleng pagbati ko.Tumango lamang ang lalaki sa akin at muling nagla

Habang umiiyak ako sa dibdib ng CEO nanatiling nakayakap sa likod ko ang isang braso niya habang ang isang kamay ay dumukot sa bulsa ng suot na pantalon para kuhanin ang cellphone.“Go to the hospital now and arrange the transfer and immediate surgery of Ayah Aguilar to Grace Global Hospital. I want results in 15 minutes,” utos niya sa kanyang kausap.Muling may pinindot ang lalaki sa kanyang cellphone at saka muling nagsalita, “Prepare the chopper. We will fly to Manila tonight.”Direkta at tunog istrikto siya kung mag-utos sa kanyang mga tauhan. Parang hindi 27 years old ang naririnig kong nagbibigay ng instructions, para na siyang mas matanda. Bahagyang gumaan na ang pakiramdam ko kaya tinuyo ng mga palad ko ang aking mga pisngi.Tumunog ang cellphone ko kaya humiwalay na ako sa kanya. Gayunman, ramdam ko pa rin ang init ng kanyang palad dahil nananatiling nakalapat sa likod ko ang kanyang kamay. Nakita ko ang text message ni Inay sa akin. Nangangamusta siya kung may nahiram ako sa

“Isla, breakfast is ready!” Ilang segundo pa akong hindi gumalaw. At nang hindi binuksan ni Abe ang pinto, mabilis kong kinuha sa aking bag ang aking undies at isinuot ang mga iyon bago isinunod na isinuot ang bistida. Tumaas ang kilay ko nang mapansing tama lamang ang sukat nito sa katawan ko. Naglagay lang ako ng manipis na make-up at hinayaang bumagsak ang basa pang kulot kong brown na mahabang buhok. Carpeted ang buong penthouse kaya wala akong pakialam na nakayapak na lumabas dahil hindi ko rin makita ang aking rubber shoes. Nakita ko si Abe sa sala na seryosong nagbabasa ng diyaryo, kung hindi ko lang alam ang totoong edad niya ay iisipin kong matanda na talaga siya. May nagbabasa pa ba ng diyaryo ngayon? Lahat ay nasa internet na!Naramdaman yata ng lalaki ang presensiya ko kaya nilingon niya ako at kitang-kita kong umuwang ang kanyang mga labi na sinabayan nang pagkinang ng kanyang mga mata.Alanganin akong ngumiti sa kanya at saka hinawakan ang suot kong bistida. “Nakita ko

“Mamang, huwag mong pisain ang asawa ko,” pabirong sabi ni Abe na pinaghiwalay na kami ng kanyang lola. “We really need to go.”Natawa na lamang ako dahil slang ang pagkakasabi niya ng salitang 'pisain' lalo na nang hilain na ako ng lalaki palabas sa meeting room. Nakaalalay sa likod ko ang isang kamay ni Abe habang naglalakad kami sa pasilyo, naalala ko ang operasyon ni Ayah.“Sir, ang sabi ni Inay ooperahan na raw ngayon si Ayah,” halos pabulong kong sabi.Huminto siya maglakad at hinarap ako. Seryoso niya akong tinitigan. “As far as I can remember, Abe ang pagpapakilala ko sa iyo not Sir. Why do you keep calling me that way?”Nakagat ko ang loob ng pang-ibaba kong labi. “Iyon na kasi ang nakasanayan ko sa office.”Tumaas ang dalawang kilay ni Abe. Bigla niya akong hinapit sa aking baywang at saka marahang hinawakan ng isa niyang palad ang pisngi ko. “We are outside the company right now and we are not working, my dear wife.”Lumakas ang tibok ng puso ko sa mga tingin na iyon ni Abe