All Chapters of A Contract Marriage With Abe Dela Torre: Chapter 121 - Chapter 130

Bakit napakasakit ng ulo ko parang nabibiyak? Nakapikit akong sinabunutan ang sarili ko sa pagbabakasaling maibsan ang sakit. Dalawang sip lang naman ng wine ang alam kong nainom ko. Pinilit kong idinilat ang aking mga mata pero napakadilim ng paligid. “Nasaan ba ako? Abe?”Hindi pamilyar sa akin ang amoy ng paligid at ang tanging nakikita kong liwanag ay ang thermostat ng aircon. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi namin ito silid! Ipinikit kong muli ang mga mata ko at inalala ang mga nangyari. May dalawang waiter ang kumuha sa akin sa restroom pagkatapos ay nawalan na ako ng malay! Napahawak ako sa aking katawan. Suot ko pa rin ang aking gown. Baka ang alahas ko ang pakay nila! Kinapa ko ang mga suot kong alahas, suot ko ang lahat maliban sa kapares na hikaw dahil wala na ang isa. Napahawak ako sa aking mga braso at sinubukang painitin ang ang mga iyon dahil malamig ang silid. Nagsimula akong manginig. Hindi ko alam kung sa lamig o sa takot. Sino kaya ang may gawa nito sa

“Good morning, My Love!”Napangiti ako sa boses ng aking asawa na bumubulong sa aking tainga. Idinilat ko ang aking mga mata at ang guwapong mukha niya ang agad kong nakita. Pinakatitigan ko ang kanyang mukha at saka hinaplos ang kanyang pisngi.“Ang guwapo mo naman!” nakangiti kong sagot. I had a good sleep the whole night. Siguro dahil sa dibdib ni Abe ako natulog magdamag. His presence and scent bring me a sense of calm and safety, reminding me that I have enough strength to fight this fear. “Puwede mo ba ako samahan kumain ng breakfast sa ibaba?” nakalabi niyang tanong halatang nagpapa-cute.Napangiti ako at saka tumango. Sa totoo lang ay hindi pa rin ako nakararamdam ng gutom pero kailangan kong lumaban para kina Inay at Ayah, at higit sa lahat sa lalaking noong una ko pa lamang nakita ay pagligtas na agad sa akin ang prayoridad.“Pero maligo muna tayo ng sabay,” pilyo niyang sabi na sinabayan pa ng kindat.Napauwang ang bibig ko at saka mabilis na inamoy ang aking mga kili-kili

Halatang pagod si Abe nang dumating. Nang salubungin ko ay tipid siyang ngumiti at saka ako ginawaran ng masuyong halik sa labi.“May nangyari ba?’ nag-aalala kong tanong.Pilit siyang ngumiti. “Wala.”Tinitigan ko ang kanyang mga mata. Alam kong may tinatago siya sa akin.Pinaglapat niya ang kanyang mga labi at saka tinapik ng kanyang hintuturo ang tungki ng aking ilong. “Nagugutom na ako.”Bahagya akong ngumiti at saka siya iginiya patungo sa dining area. “Sana magustuhan mo ang niluto ko.”“Kailan ka ba nagluto na hindi ko nagustuhan?” nakangiti niyang sagot.Pinaupo muna niya ako bago siya naupo sa kabisera. Pero na-realize ko na ang layo ko sa kanya kaya umusog ako ng mas malapit sa kanya. “Ang layo mo eh,” nakangiti kong sabi. Ngumiti lang siya sa akin. Inabot ko ang maliit na bowl at nilagyan ng sabaw at molo. Inilapag ko muna iyon sa kanyang tabi bago ako naglagay ng kanin at spareribs ang plato niya.Humigop siya ng sabaw at saka napapikit. Nagulat ako nang hindi na siya nag

Pinauna na ni Mamang si Abe sa DTM at hiniling na sabayan ko siya na magpunta sa opisina para sa alas-diyes na board meeting. Kahapon ng umaga ay pinayagan na siyang umuwi ng mga doktor sa mansyon at maayos naman lahat ng kanyang test kaya pinayagan na rin siyang dumalo ngayon sa meeting.“Ngayong magaling na ako at tayo lang dalawa, ikuwento mo sa akin ang nangyari,” malambing niyang sabi habang nasa loob kami ng sasakyan patungo sa opisina.Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi. “Payakap na lang po, Mamang. Ayaw ko na kasi balikan iyon.”Sa totoo lang kung hindi ako natatakot na atakihin ulit si Mamang, gusto kong umiyak sa kanya at ikuwento ang pangit na karanasang iyon para mawala na sa isip at dibdib ko. Sa palagay ko kasi ay siya ang mas makakapagbigay sa akin ng tamang payo sa kung ano ang dapat kong gawin. Tinapik niya ang likod ko. “Inaalagaan ka ba nang mabuti ng apo ko, Isla?”“Opo, Mamang. Alagang-alaga ako ni Abe, minsan nga iniisip ko napakasuwerte ko sa asawa ko na par

Sa kakalakad ko, may nakita akong bakanteng bench sa ilalim ng isang mayabong na puno. Doon ako nagdesisyong magpahinga. Pinaglunoy ko ang aking mga mata sa mga taong naglalakad sa paligid. Alam kong mali na pinatulan si Cassandra sa harap ng board members, pero wala rin namang ginawa si Abe para ipagtanggol ako kaya ako nagsalita. At kung nakakasira iyon sa imahe ng DTM ay hindi ko sinasadya. Hindi ko kayang magtimpi sa lahat ng oras lalo na kung paulit-ulit na ang pambabastos ng babaeng iyon sa akin bilang asawa ni Abe.Hindi pangkaraniwan ang love story naming mag-asawa dahil nagsimula kami sa isang kontrata, na kung tutuusin ay hindi pa tapos dahil pitong buwan pa lang naman kaming kasal. Ngunit mahal ko na si Abe, higit pa sa naramdaman kong pagmamahal para kay Lemuel. Minsan nga iniisip ko na kung ang nararamdaman ko para kay Abe ang tunay na pagmamahal, ibig bang sabihin na noong naging kami ni Lemuel ay hindi pa iyon pagmamahal?Napabuntong-hininga ako. Sino ba ang tamang mak