ยามค่ำย่างกราย ว่านซูนั่งขดกายอยู่บนเตียงสองมือกอดเข่าเอาไว้ อีกทั้งดวงตายังแดงเรื่อเดิมเคยคิดว่าความสัมพันธ์ของนางกับกลุ่มคนเหล่านี้นับว่าแน่นแฟ้นพอควรแล้วแต่นางนึกไม่ถึงเลยว่า เพียงเกิดเรื่องขึ้น ฉินหมิงก็กลับสงสัยในตัวนางเป็นคนแรก“สารเลว...”ว่านซูขบกรามแน่น ริมฝีปากสบถออกมาเบาๆ ประโยคหนึ่งกลับมาพักผ่อนที่จวนได้คืนหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา ฉินหมิงก็ได้ยินเสียงเคลือบแคลงสงสัยของกวนเยว่เมื่อเขาเปิดประตูออกมาแล้ว“เสี่ยวซูไม่มาเหรอเจ้าคะ? นางตกลงกับข้าไว้แล้วว่าจะไปร้านขายผ้าด้วยกัน”“ไม่ต้องรอหรอก นางอาจติดธุระอยู่ก็เป็นได้”ฉินหมิงก้าวขึ้นหน้า ปลอบนางไปประโยคหนึ่งกวนเยว่กลับส่ายหน้าทันทีแล้วเอ่ยขึ้น“ไม่มีทางหรอกเจ้าค่ะ นางบอกเองว่าคนทำการค้าต้องรักษาคำพูด เรื่องใดรับปากเอาไว้แล้วอย่างไรก็ต้องทำให้เสร็จสิ้น”ได้ฟังคำ ฉินหมิงก็เพียงส่ายหัวก่อนจะเดินต่อไปยังค่ายทหารเดิมทีเขาตั้งใจจะแวะไปที่เหมืองแร่สักหนเหมืองแร่ซึ่งตั้งอยู่บริเวณรอยต่อพรมแดน พวกเขาได้จัดสรรคนกลุ่มหนึ่งลงไปดำเนินการขุดแร่แล้วฉินหมิงจะไปดูว่าคุณภาพแร่ฝั่งนั้นเป็นอย่างไรอยู่พอดีทว่าเป็น
続きを読む
ログイン
