ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว のすべてのチャプター: チャプター 191 - チャプター 200

“เจ้าอยากขายยางพาราให้พวกเขาหรือ?”ฉินหมิงเองก็เป็นคนฉลาดในไม่ช้าก็เข้าใจความหมายของว่านซูหากตอนที่อีกฝ่ายเพิ่งนำรถสามล้อมาส่ง ฉินหมิงก็ใช้รถสามล้อที่มียางล้อรถไปส่งสินค้าถึงตอนนั้นต้นทุนและค่าขนส่งจะต่ำลงอีก ถ้าอย่างนั้นคาดว่าจูเก๋อฟาไฉคงต้องไปลักวิชาอีกทว่าหูซีไม่มียางพาราหากเขาต้องการลักวิชาและผลิต วัตถุดิบพื้นฐานจำเป็นต้องซื้อจากหลิ่งหนานส่วนยางพาราในตลาดหลิ่งหนานมีเก้าส่วนล้วนจัดหามาโดยฉินหมิงถ้ามีคนสามารถคอยช่วยควบคุมราคาตลาดเพียงแค่ภายในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ก็สามารถใช้ยางพาราที่แต่เดิมไม่มีราคา ขายออกไปได้ในราคาหลายเท่าส่วนพวกจูเก๋อฟาไฉจำเป็นต้องซื้อเพราะพวกเขาเสียเงินไปมากเพื่อทำรถสามล้อขึ้นมากมายหากปล่อยไว้ทั้งอย่างนี้ โดยไม่ใส่ยางล้อเข้าไป พวกเขาจะเสียหายอย่างหนักขอเพียงซื้อแล้ว ก็จำเป็นต้องเข้าสู่สถานการณ์นี้ ต้องยอมรับราคายางพาราที่พุ่งอย่างรวดเร็วว่านซูสมกับเป็นอัจฉริยะด้านการค้าอายุเพียงแค่นี้แต่สามารถมีวิสัยทัศน์เช่นนี้ ถือเป็นบุคคลที่ฉินหมิงพบเห็นได้น้อย“หากเจ้าทำสำเร็จ อยากได้เท่าใดข้าก็จะให้เท่านั้น”ฉินหมิงกำลังกลุ้มอยู่พอดีว่ารถสามล้อข

“ไร้ยางอาย ช่างไร้ยางอายอย่างที่สุด!”จูเก๋อฟาไฉชี้ทั้งสองคน ตำหนิการกระทำของทั้งสองเสียงดังแต่ฉินหมิงกับฟางชิงหย่วนเพียงดื่มน้ำชาอย่างสบายใจ รอให้เขาแสดงจบ ฉินหมิงจึงเอ่ยปาก“หากจะว่าไร้ยางอาย คงเป็นคนที่ลักฝึกวิชาไร้ยางอายมากกว่ากระมัง?”จูเก๋อฟาไฉกัดฟัน มองฉินหมิงอย่างโกรธแค้นฝีมือของฉินหมิง ทำให้การรับประกันระหว่างเขากับหอการค้าจบลงตอนนี้ทำเงินไม่ได้ ทางหอการค้าต้องให้เขารับผิดชอบแน่นอนเมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ เขาปวดหัวอย่างมากจึงไม่เสแสร้งอีกต่อไป เขาตวาดอย่างโมโห“ข้าลักแล้วจะทำไม?”“ท่านนึกว่าของดีอย่างนี้จะปิดบังกันได้หรือ?”“ข้าจะบอกพวกเจ้า นี่ก็เป็นแค่ฝีมือใหม่เล็กน้อยไม่ใช่หรือ? แน่จริงพวกเจ้าก็ปิดให้มิดสิ! ดูสิผ่านไปอีกไม่กี่วันจะกลายเป็นของใคร?”เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เขาเปิดเผยทุกอย่างไปเลยอย่างไรฉินหมิงก็ป้องกันเขาไม่ได้มีคำหนึ่งกล่าวไว้ได้ดี ไม่กลัวโจรขโมย กลัวโจรจะนึกถึงยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นโจรที่มีความสามารถแข็งแกร่ง!โรงฝีมือเบื้องหลังทุ่มทุนมหาศาล ในไม่ช้าจะสามารถอยู่ในมาตรฐานเดียวกับฉินหมิง!“สมกับเป็นคนหน้าด้าน ไร้เทียมทานไปทั่วหล้า”ฉิน

“ขายเร็วขนาดนี้เชียว”ฉินหมิงไม่รู้ว่าว่านซูปั่นราคาอย่างไร แต่เขาทำตามคำขอของว่านซูล่วงหน้า โดยการส่งคนปลอมตัวเป็นพ่อค้าหนานหมานไปส่งมอบสินค้าให้เมืองหลินเจียงตัวเขายังนำยางพาราส่วนหนึ่ง ไปฝากให้ว่านซูขายจูเก๋อฟาไฉคงไม่นึกไม่ฝัน สิ่งที่ตัวเขาซื้อมา ความจริงล้วนเป็นสินค้าที่อยู่ในมือฉินหมิงกับฟางชิงหย่วนหลังการรุกรานของหนานหมานจบลง ฉินหมิงกับฮุยหมิงได้ทำข้อตกลงกันยางพาราย่อมอยู่ในการควบคุมของเขาเรื่องเหล่านี้เขาไม่ได้แจ้งทางราชสำนัก และไม่มีความจำเป็นจูเก๋อฟาไฉย่อมไม่รู้หลังถอนหายใจ ฉินหมิงสะท้อนใจกับความไร้เดียงสาของจูเก๋อฟาไฉ เขาเก็บหีบไว้หนึ่งใบ แล้วเอ่ยกับพวกเขาพร้อมหีบที่เหลืออีกสองใบ“นำพวกนี้ไปส่งที่ค่ายทหารเถอะ”“พ่ะย่ะค่ะ!”วันรุ่งขึ้น ฉินหมิงมาที่ค่ายทหารหลิวฉ่วงยังคงฝึกทหารอยู่ เมื่อเห็นค่ายทหารที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ฉินหมิงพอใจมากจึงเรียกฟางชิงหย่วนที่ดูแลโรงฝึกฝีมือและเฉาชวนที่ดูแลงานธุรการมาหา ฉินหมิงบอกพวกเขา“จูเก๋อฟาไฉได้รับยางพาราจำนวนมากแล้ว พวกเราทำเงินได้หนึ่งแสนตำลึง”“ค่ายทหารเอาไปก่อนเจ็ดหมื่น ให้พวกเจ้าสร้างถนน”“หลังจากนี้อีกไม่กี่วันน่าจะมี

“ถนนเส้นนี้ท่านอ๋องพวกข้าเป็นคนสร้าง ไม่ใช่ราชสำนักสร้าง จ่ายค่าผ่านทางเล็กน้อยไม่ถูกต้องหรือ?”“แค่สร้างถนนเส้นนี้พวกเราก็เสียเงินไปมาก อย่างไรก็ต้องถอนต้นทุนกลับมาบ้างสิ!”หลายคนที่อยู่ตรงนั้นกล่าวอย่างมีเหตุมีผลเมื่อได้ยินคำกล่าวของพวกเขา ใบหน้าของจูเก๋อฟาไฉปรากฏความโกรธทันใด“ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าผ่านทางยังต้องจ่ายเงิน พวกเจ้าเป็นคนแรก ไม่กลัวข้านำเรื่องนี้ไปรายงานราชสำนัก แล้วพวกเจ้าจะรับผลที่ตามมาไม่ไหวหรือ?”“ไปรายงานราชสำนักก็ดี ท่านอ๋องของพวกข้าบอกแล้ว ตอนนี้กำลังรอเงินช่วยเหลือจากทางราชสำนักอยู่ เช่นนี้พวกเราสร้างถนนก็จะสะดวกสบายหน่อย”“คนอย่างเจ้ายังอยากไปรายงานราชสำนัก แน่จริงเจ้าก็ไปรายงานสิ ดูสิจะมีใครกล้ามา!”ก่อนจะมาที่นี่ฉินหมิงสั่งการพวกเขาไว้แล้ว ไม่ต้องกลัวการข่มขู่เช่นนี้เขาไม่กังวลเรื่องราชสำนักเลยกลับคาดหวังให้ราชสำนักมาในเร็ววันการสร้างถนนเป็นเรื่องที่เสียแรงก็ไม่ได้ดี หากคนในราชสำนักกล้ามาจริง ฉินหมิงคงต้องรีดไถจากพวกเขาเสียบ้าง“พวกเจ้ากล้าทำเช่นนี้ ต่อไปคงไม่มีใครกล้าทำมาค้าขายกับทางหลิ่งหนานอย่างพวกเจ้าเด็ดขาด”เมื่อเห็นว่าข่มขู่พวกเขาไม่ไ

เมื่อมีประกาศวันรุ่งขึ้นว่านซูก็มาหาฉินหมิงที่ค่ายทหาร“ท่านอยากขยายการค้าไปถึงหูซีหรือ?”“ถ้าพูดให้ถูกต้อง ข้าอยากทำเงินกลับมาจากหูซี”ฉินหมิงอธิบายอย่างจริงจังเพียงแต่การทำการค้าที่หลิ่งหนาน ต่อให้ใหญ่โตแค่ไหน เงินของที่นี่ก็มีเพียงน้อยนิดแต่ที่หูซีไม่เหมือนกัน การไปทำการค้าที่นั่น สามารถทำเงินกลับมาจากคนอื่นได้นี่ถือเป็นการขยายส่วนแบ่งทางการตลาดท้องถิ่นของพวกเขา“ที่แท้เป็นเช่นนี้”มุมปากที่สวยงามของว่านซูยกขึ้น ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“ไม่ทราบว่าข้าน้อยสามารถช่วยองค์ชายได้หรือไม่เพคะ?”“เจ้าอยากช่วยอย่างไร?”“ยกเว้นภาษีให้สมาคมหอการค้าหลิ่งหนาน พวกเราไปทำการค้าได้ แล้วจะทำเงินกลับมา”ภาษีการค้าของต้าเฉียนเก็บกันหนักหนาเกินไปภายใต้นโยบายเน้นเกษตรกรรมจำกัดการค้า ภาษีการค้าสามารถสูงสุดถึงครึ่งหนึ่งดังนั้นพวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าราชสำนักจะยกเว้นภาษีขอเพียงยกเว้นภาษี ไม่ว่าจะทำอะไรก็ทำเงินทั้งนั้น!ฉินหมิงชะงักไปสักครู่ สตรีผู้นี้คือคนละโมบที่สุดที่เขาเคยพบเจอก่อนหน้าจะเอายางพารา ตอนหลังจะเอายาปฏิชีวนะ ตอนนี้กระทั่งอยากให้ยกเว้นภาษีนี่หากแต่งเข้าบ้าน คงถูกคิดคำน