Semua Bab ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว: Bab 201 - Bab 210

บนถนนที่รุ่งเรืองในเมืองหลินเจียง ฉินหมิงเดินลัดเลาะไปตามตรอกซอย รอบกายมีเสียงตะโกนขายของดังขึ้นเป็นระยะเด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งผ่านเขาไปพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักความเจริญรุ่งเรืองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ของเมืองนี้ ได้ดึงดูดความสนใจของหอการค้าหลิ่งหนานแล้ว สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางเขตหลิ่งหนาน เดิมทีศูนย์กลางการค้าอยู่แถวๆ เมืองเฉียนถังแต่เพราะการมาถึงของฉินหมิง ส่งผลให้หลายสิ่งหลายอย่างของที่นี่เกิดการเปลี่ยนแปลงก่อนหน้านี้ว่านซูยังเคยพูดกับฉินหมิง ตนเองกำลังพิจารณาจะย้ายหอการค้าหลักมาอยู่ที่นี่เช่นนี้ไม่เพียงสะดวกต่อการค้าขาย และยิ่งสะดวกต่อการสนับสนุนจากนโยบายของฉินหมิงในวันข้างหน้า“ท่านอ๋อง ท่านมาแล้ว”เมื่อมาถึงที่ว่าการ คนของที่ว่าการเคยเห็นฉินหมิงหลายครั้งแล้วจึงไม่ได้เข้าไปขวาง อีกทั้งยังรีบเดินเข้าไปทักทายฉินหมิงฉินหมิงพยักหน้าเบาๆ แล้วเดินตรงเข้าไปในเรือนที่อยู่ด้านหลังซ่งติ้งเซิงยังคงยุ่งมาก วันนี้เมื่อฉินหมิงมาถึง เห็นเขากำลังก้มหน้าก้มตายุ่งอยู่กับงานราชการในท้องถิ่นที่หน้าโต๊ะหนังสือเขาในตอนนี้ไม่เพียงเป็นท่านเปาบุ้นจิ้นของคนในท้องถิ่นแต่ยังต้องพัฒนาเศ

“พวกเขา?”ฉินหมิงขมวดคิ้วเบาๆ โจวฉือจึงอธิบาย “เป็นทหารของหูซี เหมือนพวกเขารู้แล้วว่าพวกเรายึดสินค้าของจูเก่อฟาไฉ ตอนนี้กำลังรอโอกาสเอาคืนอยู่!”“ของของพวกเราเพิ่งส่งไปถึงชายแดนระหว่างสองพื้นที่ ก็ถูกทหารกลุ่มหนึ่งเข้ามายึดไป”“ไป พวกเราไปดูกันหน่อย”ฉินหมิงไม่ลังเลเลย เตรียมออกไปดูด้วยตนเองทันทีขณะเดียวกันเขาก็แอบโล่งใจโชคดีที่ตอนนี้ตนเองยังไม่ได้ไปขุดเหมือง ไม่เช่นนั้นหากเกิดเรื่องเช่นนี้ คงจะจัดการยากแล้วสำหรับการไปครั้งนี้ ฉินหมิงถึงขั้นไม่แม้แต่จะถามเหตุผลที่พวกเขายึดสินค้าในเมื่อเป็นการเล่นงานเขา เช่นนั้นพวกเขาย่อมมีเหตุผลต่างๆ นานาฉินหมิงขี้เกียจไปเถียงกับพวกเขาให้เสียเวลา เอาของกลับคืนมาก็สิ้นเรื่อง“ไปตอนนี้เลยหรือ? หม่อมฉันไปกับท่าน”หอการค้าของตนเองเจอปัญหา ว่านซูย่อมไม่มีทางนั่งรอความตายนางพลางเดินพลางสั่งบางอย่างกับโจวฉือเหมือนกำลังหาเส้นสายเพื่อจบเรื่องนี้คืนนั้นฉินหมิงพาว่านซูมาถึงค่ายทหาร“เรียกหลิวฉ่วงออกมา ให้รวมพลทหาร”ไม่นานนัก หลิวฉ่วงก็พาทหารชั้นยอดสามพันนายเดินออกจากค่าย “ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นหรือ?”ฉินหมิงอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟังอย่า

เมื่อเผชิญหน้ากับการท้าทายของไก้เจิ้นเยว่ ฉินหมิงกลับหัวเราะเบาๆ“หากข้าเอาไป และยังเข้าสู่หูซี ก็จะมีคนลงมือกับพวกเราใช่หรือไม่?”“ใครจะรู้ล่ะ? คงพูดได้แค่ว่าอาจจะกระมัง”ไก้เจิ้นเยว่ไม่คิดจะปิดบังการจัดการของตนเองเลยบางทีเบื้องหลังของเขา มีคนเตรียมตัวลงมือกับฉินหมิงนานแล้วไม่ว่าจะมองจากมุมไหน การเติบโตของฉินหมิงในหลิ่งหนานเช่นนี้สำหรับพวกคนในราชสำนัก ย่อมเป็นภัยคุกคามอันใหญ่หลวงสามารถกำจัดเขาโดยเร็ว เป็นเรื่องที่ดีต่อทุกฝ่ายด้วยเหตุนี้จึงมีผู้คนไม่น้อยเริ่มเผยเขี้ยวเล็บ และถึงขั้นจะลงมือกับฉินหมิง ว่านซูเดินเข้าไป กระซิบที่ข้างหูฉินหมิงเบาๆ“เอาสินค้าแล้วไปเถิด ไม่มีความจำเป็นต้องมาโต้เถียงกับพวกเขาที่นี่”แต่หลิวฉ่วงที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ กลับไม่พอใจอย่างยิ่ง“ท่านอ๋อง ข้าสู้พวกมันได้ ไม่ว่าพวกมันจะมากี่คนก็ตาม!”“กองทัพในแผ่นดินต้าเฉียนพวกนี้ล้วนเป็นเสือกระดาษ นอกจากเบ่งอำนาจไปวันๆ ก็ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง”แม้เขาจะพูดเบามาก แต่ไก้เจิ้นเยว่ก็ยังได้ยินแล้ว“เจ้าพูดอะไรนะ?”“ข้าเป็นว่าเจ้าเป็นเสือกระดาษ”หลิวฉ่วงเอ่ยปากอย่างเย็นชา บนใบหน้าเต็มไปด้วยความดูแคลนเ

ตุบ!ไม่นานนัก ชายรูปร่างกำยำและสวมผ้าปิดหน้าสีดำผู้หนึ่ง พุ่งออกมาจากป่าพร้อมกับกระบี่เล่มใหญ่เขางัดคมกระบี่ขึ้น ปะทะกับดาบยาวของหลิวฉ่วง เกิดประกายไฟสว่างวาบในความมืดหลิวฉ่วงไม่หวั่นเกรงใดๆ พละกำลังอันมหาศาลค่อยๆ กดดาบใหญ่ลงไปทีละนิดกล้ามแขนของเขาบิดเกร็งอย่างรุนแรงจนพองขึ้น พริบตาเดียวก็คุมความได้เปรียบแล้ว อีกฝ่ายถอยหลังหนึ่งก้าว มือซ้ายละจากด้ามจับของกระบี่ใหญ่ แล้วชักมีดสั้นออกมาจากเอวมีดสั้นที่ส่องประกายเย็นเยียบถูกแทงไปที่เอวของหลิวฉ่วงราวกับงูพ่นพิษ“แฮ่ๆ”ภายใต้แสงจันทร์ หลิวฉ่วงแสยะยิ้มกะทันหันเขาไม่ได้ตั้งท่าป้องกันใดๆ แต่ออกแรงกดมากกว่าเดิม!คมดาบถูกกดลงไปฟันใส่แขนซ้ายของอีกฝ่ายพลันร่างกายของชายปิดหน้าก็ทรุดลง ดวงตาที่โผล่ออกมาจากผ้าคลุมหน้าเผยให้เห็นความเจ็บปวดและพริบตาที่มีดสั้นในมือเขาแทงใส่ร่างกายของหลิวฉ่วง ก็เกิดเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น“เจ้า……!”เขามองหลิวฉ่วงอย่างไม่กล้าเชื่อสายตาภายใต้เสื้อผ้าที่ถูกกรีดจนขาด หลิวฉ่วงสวมเกราะอ่อนไว้หนึ่งชั้นความแข็งระดับนี้ ยังเป็นของชั้นยอดด้วย!“ไปตายซะ!”หลิวฉ่วงไม่ได้สนใจเขา แต่คำรามเสียงดังลั่นพลั

ผู้ที่มาต้อนรับฉินหมิง มีอู๋ติ้งโปที่เพิ่งดำเนินตำแหน่งเจ้าเมืองหูซีคนใหม่ เหอเจียหมิง หัวหน้าหอการค้าของหอการค้าหูซี หวงฝู่ไท่ผิง ผู้บัญชาการหูซีและคนอื่นๆพวกเขาไม่สามารถฉวยโอกาสกำจัดฉินหมิงและได้เห็นความแข็งแกร่งของเขาแล้ว รู้ว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ตอนนี้จึงได้แต่ออกมาต้อนรับด้วยตนเอง“ท่านอ๋องเดินทางมาจากแดนไกล ไม่ง่ายเลยจริงๆ”ทันทีที่พบกัน อู๋ติ้งโปที่สีหน้ายังเคร่งขรึมอยู่หลายส่วน ก็เอ่ยปากอย่างมีนัย“จริงอยู่ที่ไม่ง่ายเลย แต่ข้าก็ยังมาจนได้ และไม่เจออุปสรรคที่รับมือยากอะไร”น้ำเสียงฉินหมิงราบเรียบ ราวกับว่าแค่กำลังคุยเรื่องทั่วไปกับอีกฝ่ายทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้อยู่แก่ใจ ไม่มีใครพูดถึงการต่อสู้ในป่าเขาก่อนหน้านี้แต่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หวงฝู่ไท่ผิงกลับทนไม่ไหวแล้วฟังจากที่เขาพูด เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสื่อ จัดการทหารเหล่านั้นไม่นับอะไรเลย!เมื่อคิดเช่นนี้ หวงฝู่ไท่ผิงก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที!ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไร กลับถูกอู๋ติ้งโปใช้สายตาห้ามไว้อย่างรวดเร็วเมื่อฉินหมิงเห็นท่าทางของพวกเขา ก็เผยอมุมปากขึ้น แล้วกล่าวต่อ “สามารถอำนวยความสะดวก ให