All Chapters of ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว: Chapter 321 - Chapter 330

428 Chapters

บทที่ 321

เมื่อเข้ามาในลานฝึกทหาร ฉินหมิงก็เห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังรวมตัวกันอยู่ที่นี่หลิวฉ่วงนำฉินหมิงไปยังลานยิงเป้าก่อน ที่นี่คือสถานที่ที่พวกเขาใช้ฝึกฝนการยิงธนูด้านหน้ามีเป้ายิงวางอยู่มากมายเป้ายิงเหล่านี้ไม่ได้หยุดนิ่งอยู่กับที่ทั้งหมด บางอันเคลื่อนที่ไปทางซ้ายขวาหน้าหลังด้วยการขับเคลื่อนของกลไก“รวมพล!”สิ้นเสียงตะโกนของหลิวฉ่วง ทหารหลายร้อยนายก็รวมพลกันอย่างรวดเร็วหลิวฉ่วงอธิบายให้ฉินหมิงฟังอย่างภาคภูมิใจว่า“ท่านอ๋อง นี่คือทหารของค่ายลมพวกเรา พวกเขาใช้กลยุทธ์ผสมผสานระหว่างดินปืนและธนู ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือที่สามารถยิงธนูได้แม่นยำในระยะร้อยก้าว”ขณะที่พูด เขาก็โบกมือให้ทหารสองสามนายที่อยู่ด้านหน้าพวกเขาพลิกตัวขึ้นม้า โก่งคันธนูแล้วพาดลูกศรฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้วแม้จะอยู่บนหลังม้าที่กำลังควบตะบึง พวกเขาก็ยังสามารถยิงถูกใจกลางเป้าจากระยะร้อยจั้งได้“ยอดเยี่ยม!”ฉินหมิงเห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้หากนำไปใช้ร่วมกับลูกธนูระเบิดที่ตนเองคิดค้นขึ้นมา ในสนามรบก็แทบจะชี้เป้าไหนยิงเป้านั้นได้เลยแต่นี่ยังไม่จบหลิวฉ่วงเล่าต่อว่า เขาได้แบ่งทหารฝีมือดีเหล่านี้ออกเป็นสี่กองทัพ ได
Read more

บทที่ 322

“ข้าคงต้องขอปฏิเสธ”มุมปากฟางชิงหย่วนกระตุกริก ก่อนจะหันไปมองฉินหมิงด้วยสีหน้าประหลาดใจฉินหมิงคว้าใบหน้าเรียวเล็กของซุนลั่วเยี่ยนพลางเอ่ยอย่างระอา“เจ้าคนผู้นี้ เจ้าคิดจะแย่งคนของข้าไปต่อหน้าต่อตาเลยหรือ?”“ก็เพราะข้าชอบคนมีความสามารถ ใต้เท้าฟางท่านนี้เก่งจริง ๆ หากไปอยู่สกุลซุนของพวกเรา พี่ใหญ่ข้าต้องมอบหมายตำแหน่งใหญ่โตให้แน่”ซุนลั่วเยี่ยนแม้จะดูซื่อ แต่ไม่โง่ตอนฉินหมิงคุยกับฟางชิงหย่วนเมื่อครู่นี้ นางฟังชัดเจนทุกถ้อยคำทันใดนั้นพบว่าความสามารถและความรอบรู้ของชายตรงหน้าผู้นี้สูงส่งยิ่งนักหากได้เขามาช่วยสกุลซุน จะต้องสามารถแบกรับภาระใหญ่ได้อย่างแน่นอน“ข้าไม่ไปจากข้างกายท่านอ๋องแน่ ความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่การคบหาทั่วไป”สุ้มเสียงของฟางชิงหย่วนเต็มไปด้วยความจริงจังมองดูแล้ว เมื่อครู่เขาคล้ายคิดพิจารณาเรื่องนี้อยู่บ้างจริง ๆ“น่าเสียดาย แต่ไม่เป็นไรหรอก”ซุนลั่วเยี่ยนเอาแก้มถูมือฉินหมิงอย่างสนิทสนม พูดด้วยเสียงเปี่ยมความลำพองใจ“รอข้าแต่งท่านอ๋องมาเป็นสามี สุดท้ายท่านก็ต้องมาทำงานให้ข้าผู้นี้อยู่ดี!”นางเป็นคนเอาแต่ใจ ทำอันใดไม่เคยฟังเหตุผลนี่ก็เป็นนิสัยที่ถูกตามใจ
Read more

บทที่ 323

รุ่งเช้าวันต่อมา ฉินหมิงให้ซ่งติ้งเซิงไปหาร้านริมถนนสักแห่งหนึ่งพ่อครัวอี้เองก็พาคนของตนขนอาหารจำพวกแป้งที่ทำเสร็จไว้ล่วงหน้ามาส่งทั้งหมดหลายคันรถพวกเขาคาดการณ์ไว้ว่าวันแรกจะต้องมีคนแห่มาลองชิมกันมากมายจึงเตรียมของไว้เหลือเฟืออย่างที่สุดเมื่อเห็นสิ่งที่เขาขนมาส่ง ฉินหมิงอึ้งงันอยู่กับที่สิ่งที่พ่อครัวอี้เอามาคืออาหารจำพวกแป้งหลากหลายอย่างทั้งหมดล้วนทำจากธัญพืชเก่าที่ฉินหมิงส่งให้ แต่กลับดูงดงามอย่างมากชนิดที่ว่าไม่สามารถใช้คำว่างดงามมาจำกัดความได้!“พ่อครัวอี้นี่ฝีมือไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ”ฉินหมิงอดเอ่ยชมไม่ได้“ของพวกนี้ทำได้ไม่เลวจริง ๆ”ไม่นานนัก เฉาชวนและฟางชิงหย่วนก็มาถึงได้เห็นอาหารตระการตาหลากหลายอย่างเหล่านี้ ทั้งคู่ล้วนตกตะลึงแต่ต่อมาเฉาชวนก็สังเกตเห็นปัญหาหนึ่ง“เหตุใดไม่ใช้ของข้าเล่า? ท่านอ๋องจะลำเอียงไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”บ้านชาวนาของเฉาชวนยังมีวัตถุดิบเก็บไว้อีกมาก แต่ฉินหมิงและฟางชิงหย่วนกลับเลือกใช้เพียงธัญพืชเก่าที่ซุนลั่วเยี่ยนส่งมาเรื่องนี้ทำให้เฉาชวนรู้สึกไม่สบายใจนักถึงขั้นคิดว่าฉินหมิงลำเอียง อย่างไรเสียซุนลั่วเยี่ยนก็เป็นโฉมสะคราญคนหนึ่ง
Read more

บทที่ 324

กวนเยว่พูดยิ้ม ๆ ท่วงท่าและวาจาเปี่ยมไปด้วยความเป็นนายหญิงของบ้าน แต่กลับเป็นธรรมชาติอย่างมากฉินหมิงที่ยืนอยู่ทางด้านข้างไม่กล้าพูด ได้แต่พยักหน้าอย่างต่อเนื่องเดิมทีเขาไม่อยากให้เรื่องราวกลายเป็นเช่นนี้ ยิ่งไม่อยากให้พวกนางพบหน้ากันแต่วันนี้กวนเยว่รู้ว่าฉินหมิงเปิดร้านใหม่แห่งหนึ่ง หนำซ้ำยังเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน นางจึงรีบมาด้วยตนเองก่อนหน้านี้นางตัดสินใจไว้แล้วว่าจะต้องเป็นสตรีแข็งแกร่งที่คอยหนุนหลังฉินหมิงให้มั่นคงเรื่องของครอบครัว ย่อมต้องใส่ใจเป็นพิเศษฉินหมิงไม่มีเหตุผลให้ห้าม จึงปล่อยนางให้อยู่ที่นี่ต่อคิดไม่ถึงเลยว่าจะเผชิญหน้ากับซุนลั่วเยี่ยน“ได้ ข้าเองก็ยังไม่เคยเที่ยวชมเมืองหลินเจียงดี ๆ เลย ได้ยินมาว่าฉินหมิงกับพี่หญิงช่วยกันดูแลที่นี่จนการค้ารุ่งเรืองอย่างมาก”ซุนลั่วเยี่ยนแย้มยิ้ม แต่ภายในใจกลับนำตนเองไปเปรียบกับอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้ล้วนพูดว่าดอกไม้ป่าไม่หอมเท่าดอกไม้ในสวน แล้วเหตุใดนางที่เป็นดอกไม้ป่า กลับรู้สึกว่าตนเองดูด้อยกว่าดอกไม้ในสวนนักเล่า?คิดได้เช่นนี้ ใบหน้าของซุนลั่วเยี่ยนก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจแม้ว่าทั้งสองฝ่ายยังคุยกันไปเรื่
Read more

บทที่ 325

ผู้คนนับร้อยกรูกันเข้ามาอาหารที่พ่อครัวอี้ทำไว้ ถูกแย่งไปจนหมดภายในเวลาเพียงชั่วพริบตาแม้จะมีเงื่อนไขให้แต่ละคนตักกับข้าวได้เพียงสามอย่าง ทั้งยังต้องจ่ายค่าปรับเพิ่มหากกินไม่หมดแต่ฉินหมิงและฟางชิงหย่วนก็ยังประเมินสภาพชีวิตของชาวบ้านในยุคสมัยนี้ต่ำเกินไปปกติพวกเขาแทบไม่กล้าซื้อเนื้อกินด้วยซ้ำพบกับโอกาสเช่นนี้ ไม่มีใครยอมกินข้าวเหลือ ยิ่งไม่มีใครยอมพลาดพวกอาหารหลักที่กินได้ไม่อั้น เพียงเพราะอาหารสามอย่างที่กินได้อย่างจำกัด“บัดซบ”ฉินหมิงไม่มีวิชายุทธ์ หลังตะโกนเปิดร้านเสร็จ ก็ถูกฝูงชนที่กรูกันเข้ามาอย่างบ้าคลั่งผลักไปติดมุมกำแพงในเวลาเพียงชั่วพริบตาโชคดีที่เฉาชวนและกวนเยว่มือไม้ว่องไว รีบพุ่งมาช่วยประคองเขาไว้“ไม่เป็นไรใช่หรือไม่” กวนเยว่โอบเอวฉินหมิงไว้ เอ่ยถามด้วยความกังวลมุมปากฉินหมิงกระตุกริก ท่าทางนี้ไม่ถูกต้องกระมัง?ไม่สมควรเป็นตนเองโอบนางหรอกหรือ?แต่สถานการณ์ในตอนนี้ไม่มีเวลาให้เขาคิดมากนักเพราะคนมากเกินไป ซ่งติ้งเซิงและฟางชิงหย่วนเก็บเงินกันเร็วรี่!หลังจากอาหารของพ่อครัวอี้ถูกกวาดเรียบ เขาก็หันไปตะโกนทางด้านหลังเสียงดังลั่นว่า“รีบมาผัดอาหารเร็วเข้า
Read more

บทที่ 326

ผลลัพธ์ที่ได้กลับออกมาดีเกินคาดมื้อกลางวันนี้เพียงมื้อเดียว ฉินหมิงคาดว่าน่าจะทำกำไรได้หลายร้อยตำลึงเงินสาเหตุที่สามารถทำกำไรได้มากเพียงนี้ เพราะวัตถุดิบล้วนเป็นเนื้อ ไข่ และธัญพืชเก่าที่ใกล้หมดอายุสำคัญที่สุดคือบุฟเฟ่ต์ของฉินหมิงเหมาะสำหรับทั้งเด็กและผู้ใหญ่ หนำซ้ำยังมีคนอีกมากที่ยังมาไม่ทันลองชิม“วัตถุดิบมาถึงแล้ว!”“โต๊ะเก้าอี้มาถึงแล้ว!”ฉินหมิง ซ่งติ้งเซิง และเฉาชวนวิ่งวุ่นจัดการกันทั้งหน้าและหลังร้านไม่นานก็จัดแจงคนทั้งหมดเรียบร้อย“เฮ้อ งานนี้ช่างหนักเหลือเกิน”วิ่งวุ่นกันเกือบสองถึงสามชั่วยาม ในที่สุดพวกเขาก็ส่งลูกค้าจนหมดได้พ่อครัวอี้และพ่อครัวคนอื่น ๆ ทำงานเสร็จก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น มือสั่นไปหมดเหล่าศิษย์หั่นผักก็พากันมาหาฉินหมิง ขอเปลี่ยนหินลับมีดให้ใหม่เพราะมีดของพวกเขาเริ่มบิ่นหมดแล้วฉินหมิงโบกมือใหญ่ สั่งเปลี่ยนมีดให้ใหม่ทันที“ท่านอ๋อง กิจการดีเกินไป กระหม่อมรับไม่ไหวอยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ” พ่อครัวอี้เดินหน้าหมองมาหาฉินหมิงเขาคาดไว้แล้วว่าจะคึกคัก แต่ไม่คิดว่าจะคึกคักเพียงนี้“ทำงานหนึ่งวัน ข้าจะให้คนละสามตำลึง สองสามวันนี้ข้าจะหาคนมาช่วยเพิ่มให้พ
Read more

บทที่ 327

คืนนั้นเอง ฉินหมิงก็ส่งวัตถุดิบทั้งหมดเข้าไปในค่ายทหารกอปรกับร้านอาหารภายในเมืองในคราวเดียวก็สามารถระบายธัญพืชเก่าและคลังของบ้านชาวนาได้อย่างมากมายเฉาชวนและซ่งติ้งเซิงจึงโล่งใจของที่กักเก็บไว้ก่อนหน้านี้ ในที่สุดก็เริ่มถูกนำออกมาใช้แล้วหนำซ้ำยังทำให้ทั้งชาวเมืองหลินเจียงและทหารในค่ายได้อิ่มท้องกันถ้วนหน้านี่ดีกว่าทุกอย่างที่ผ่านมาเสียอีกหลังจากยุ่งมาตลอดทั้งวัน ในที่สุดฉินหมิงและกวนเยว่ก็กลับถึงบ้านทางด้านว่านซูจัดการเรื่องของสมาคมพ่อค้าเสร็จ ก็กลับมาถึงที่นี่ตั้งนานแล้ว“ได้ยินว่าบุฟเฟ่ต์ที่พวกท่านทำวันนี้ ผลลัพธ์ออกมาดีอย่างมากกระนั้น?”“ใช่แล้ว ภายใต้อิทธิพลของตระกูลเซียว ตอนนี้ของหลายอย่างขายไม่ออก จึงต้องหาทางระบายด้วยตนเอง”ฉินหมิงถอนหายใจเบา ๆในช่วงเวลานี้ แม้ว่าบุฟเฟ่ต์จะสามารถคลี่คลายสถานการณ์เร่งด่วนได้ แต่ปัญหาระยะยาวก็ยังไม่อาจเมินข้ามได้ทรัพยากรของพวกเขาที่ยังเก็บเอาไว้ ไม่ได้มีแค่อาหารเท่านั้นยังมีผ้าไหม ผ้าทอ แร่และอีกมากมายด้วยเพราะได้รับความช่วยเหลือจากขบวนการค้าหนานหยาง ทำให้ของเหล่านี้ยังไม่ระเบิดปัญหาออกมาตอนนี้แต่นานวันเข้า คนของตระกู
Read more

บทที่ 328

ภายภาคหน้ากิจการจะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆสิ่งที่เขากังวลมีเพียงคนอื่นจะไม่ยอมให้เขาเข้าสู่ตลาดเท่านั้น“สมเป็นท่านอ๋อง ช่างใจกว้างยิ่งนัก”ว่านซูหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ยชม“ข้าจะคัดคนจากค่ายซานจื้อสามสิบคนให้ติดตามเจ้าไปด้วย”ค่ายซานจื้อเชี่ยวชาญด้านการป้องกันที่สุด หากใช้เป็นองครักษ์ให้ว่านซู ต่อให้ศัตรูยกทัพมาพันคน พวกเขาก็ยังสามารถพาว่านซูฝ่าออกมาได้“หม่อมฉันต้องขอขอบคุณท่านอ๋องมากเพคะ”“ต้องใช้เวลานานเพียงใดถึงจะสร้างผลกระทบต่อกิจการของตระกูลเซียวได้?”“ราวหนึ่งเดือนเพคะ ของพวกเราราคาถูกมาก ต่อให้ตระกูลเซียวบังคับห้ามคนรับของไปขาย ก็ไม่มีทางปิดกั้นได้หมด นานวันเข้า พวกเขาจะควบคุมไม่ไหวเอง”“เช่นนั้นก็ดี ช่วงนี้ให้เจ้าเป็นผู้จัดการรวบรวมสินค้าทั้งหมดจากโรงทอผ้าแล้วกัน”ฉินหมิงรู้หลักการใช้คนต้องไว้วางใจ หากไม่วางใจก็อย่าใช้พอได้ยินดังนั้น ภายในสายตากวนเยว่และว่านซูก็สะท้อนแววประหลาดใจหลายส่วนโรงทอผ้าเป็นชีพจรสายหนึ่งของฉินหมิงมอบของสำคัญถึงเพียงนี้ให้หอการค้าหลิ่งหนาน นี่ใจกว้างมากเพียงใด!“เหนื่อยแล้ว กลับไปพักผ่อนกันเถอะ”ฉินหมิงโบกมือ เตรียมกลับไปนอนพักในที่สุดหลั
Read more

บทที่ 329

“เข้าใจแล้ว”ฟางชิงหย่วนไม่เหมือนคนอื่น เรื่องที่ฉินหมิงสั่ง แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยพูดให้มากความคืนวันเดียวกันนั้น ฟางชิงหย่วนนำวัตถุดิบชุดหนึ่งเดินทางไปยังหูซีเช้าวันต่อมาว่านซูก็นำของจากโรงทอผ้าแล้วเดินทางออกจากเมืองหลินเจียงเดินหมากใหญ่สองก้าวนี้ออกไป หัวใจของฉินหมิงในระยะนี้วิตกกังวลอยู่บ้างกำลังของหลิ่งหนานยังจำกัด ต้องรวบรวมกำลังจึงจะยึดพื้นที่สองดินแดนข้างเคียงได้เวลาผ่านไปอย่างว่องไว เวลาเพียงชั่วพริบตาก็ผ่านไปหลายวันแล้ววันนี้ทหารของค่ายซานจื้อที่ฉินหมิงส่งออกไปคุ้มกันว่านซูกลับมาคนหนึ่ง“ท่านอ๋อง คนไม่พอพ่ะย่ะค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น?”ฉินหมิงขมวดคิ้ว รู้สึกถึงบรรยากาศไม่ชอบมาพากล“ตระกูลเซียวลงมือฆ่าแล้ว ฆ่าพ่อค้าเศรษฐีสิบกว่าคน! ท่านว่านเองก็ถูกโจมตีสิบกว่าครั้ง พวกเรารอดมาได้ก็ด้วยการคุ้มกันของค่ายซานจื้อ พวกเราต้องการกำลังเสริมพ่ะย่ะค่ะ!”ทหารค่ายซานจื้ออธิบายสถานการณ์ด้วยถ้อยคำอันโศกเศร้าอิงตามหลักการนี้ นี่เป็นเพียงการค้าธรรมดา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะวุ่นวายใหญ่โตถึงเพียงนี้ดูจากเหตุการณ์แล้ว อิทธิพลของตระกูลเซียวบนแนวชายฝั่งตอนใต้ยิ่งใหญ่จนชวนให้คนตกใจ!
Read more

บทที่ 330

วันนี้มีเหล่าวัยรุ่นเดินเข้ามาในหอสุราของฉินหมิงหลายคนผู้เป็นหัวหน้าเป็นชายหน้าตาท่าทางคล้ายคุณชายเศรษฐีท่านหนึ่ง มีองครักษ์หลายคนตามหลังองครักษ์เหล่านี้สีหน้าดุดัน ท่าทางมีฝีมือไม่ธรรมดา“ทุกท่าน กินข้าวหรือไม่?”ฉินหมิงขมวดคิ้ว เป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน“ฉินหมิง?”ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ข้าเอง”ฉินหมิงพยักหน้ารับคำ เกิดความระแวดระวังภายในใจสายตาของฉางไป๋ซานที่นั่งอยู่ไกลออกไปก็หันมองมา วางมือบนฝักดาบอย่างช้า ๆหากผู้มาเยือนเคลื่อนไหวผิดปกติ เขาจะลงมือทันที!คุณชายเศรษฐีคนนั้นไม่ได้ลงมือกับเขาทันที แต่ชี้หน้าฉินหมิงแล้วด่าเสียงดัง“เจ้าคิดว่าตนเองยังเป็นฉินอ๋องอยู่หรือ? วิธีการของเจ้าต่ำช้าอย่างที่สุด!”“ร้านขายผ้าหลายร้อยแห่งในเจียงหนาน เจ้าคิดจะกวาดให้เรียบเลยหรือ?”“ข้าขอบอกเจ้า ตระกูลเซียวไม่มีวันมอบโอกาสให้เจ้า วันนี้ข้ามาเพื่อบอกเจ้า ต่อให้ต้องทุ่มเงินมากเพียงใด พวกเราก็จะเล่นงานเจ้าให้ตาย!”ฉินหมิงได้รู้ข่าวสองเรื่องผ่านถ้อยวาจานี้เรื่องแรก เขาเป็นคนของตระกูลเซียวเรื่องที่สอง พวกเขามาเพื่อล้างแค้น“ไม่รู้ว่าเจ้ามีฐานะเช่นใดในตระกูลเซียว?”ฉิ
Read more
PREV
1
...
3132333435
...
43
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status