Todos os capítulos de ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว: Capítulo 401 - Capítulo 410

“ล้มเหลวหมายความว่าอะไร วันนี้ได้มากี่คน?”บนใบหน้าหวงฉีมีรอยยิ้มจางๆ ไม่ว่าเวลาใด เมื่ออยู่ต่อหน้าเหล่าสาวก เขาดูลึกล้ำจนไม่อาจหยั่งถึงตลอดเช่นนี้จึงจะสามารถทำให้พวกเขาเชื่อมั่นยิ่งขึ้น“ไม่ได้แม้แต่คนเดียว พวกเขาเห็นพวกเรา ก็หนีเหมือนเจอโรคระบาดเลย!”“มีหลายคนที่แข็งแรงกำยำ ถึงขั้นไล่ตีพวกเราไปหลายช่วงถนน”“ไม่รู้เพราะอะไร พวกเขาจึงเป็นปรปักษ์กับสำนักหลัวมากขนาดนี้”ทุกคนแย่งกันเล่าสถานการณ์ของตนเองในวันนี้รอยยิ้มบนใบหน้าหวงฉีหายไปทันที“ตลอดหลายปีมานี้ สำนักหลัวไม่ถึงขั้นที่ใครเจอก็ตะโกนขับไล่กระมัง? น่าแปลก……”แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความสงสัยหวงฉีกลับไม่ได้โทษพวกเขาเลย กลับกันยังปลอบใจอย่างอ่อนโยน“ทุกคนพยายามกันแล้ว อย่าคิดมาก รีบดื่มน้ำแกงเนื้อแล้วพักผ่อนเถิด พรุ่งนี้ข้าจะไปดูด้วยตนเอง”“ขอบคุณเจ้าสำนัก!”ทุกคนกล่าวคำขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นก็แบ่งน้ำแกงเนื้อกันซดอย่างเอร็ดอร่อยวันรุ่งขึ้น หวงฉีเข้าเมืองหลินเจียงการปรากฏตัวของเขา ทำให้ทุกหน่วยงานในเมืองหลินเจียงเฝ้าระวังทันที“นางหนูน้อย ข้าไม่ได้มาเพื่อทำร้ายนายของเจ้า แค่ต้องการเผยแผ่ศาสนา”หวงฉีไม่ได้รู้สึ

ถ้าหากเขากล้าไป ก็แสดงว่าเขามั่นใจในความสามารถของตนเองมากก็เหมือนที่เขาเดิมพันกับตนเอง“หม่อมฉันเข้าใจแล้ว”ใบหน้าทรงไข่ของหลิ่วเยว่หลีเต็มไปด้วยตื่นตระหนก นางรีบไปจัดเตรียมคนทันทีหลังจากนางไปแล้ว ฉินหมิงเรียกซ่งติ้งเซิงที่พักอยู่กับตนเอง และกำลังก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสืออยู่ในห้องหนังสือมา“เหล่าซ่ง นี่คือเงินสามพันตำลึง”เพียะ!ฉินหมิงตบตั๋วเงินปึกหนึ่งลงบนโต๊ะ“ท่านอ๋อง นี่ท่านทำอะไร?”เมื่อซ่งติ้งเซิงเห็นตั๋วเงินมากมายตรงหน้า ก็สัมผัสได้ทันทีว่าบรรยากาศผิดปกติฉินหมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“เจ้าไปหานางคณิกาและนางรำที่มีชื่อเสียงตามหอสุราต่างๆ! นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เชิญพวกนางไปแสดงที่นอกเมืองเฉียนถัง จะร้องจะรำอะไรก็แล้วแต่เลย”เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของซ่งติ้งเซิง ฉินหมิงเล่าสิ่งที่หวงฉีทำให้เขาฟังอย่างรวดเร็ว“ท่านอ๋อง นี่มันกลยุทธ์ล้อมเวยช่วยจ้าว [1]ชัดๆ!”หลังจากซ่งติ้งเซิงเข้าใจทุกอย่างแล้ว ก็ยกนิ้วโป้งให้ฉินหมิงโดยตรงวิธีของหวงฉีเป็นความคิดที่ดีมากแต่มีสิ่งหนึ่งที่เขามองข้ามไป หลิ่งหนาน เขาฉินหมิงเป็นเจ้าบ้าน!ฉินหมิงมีเงินมีคน เป็นไปไม่

“ท่านอ๋องมาแล้ว”หวงฉีเอ่ยกับคนที่อยู่ด้านหลังตนเองโดยไม่หันกลับไปมองฝูงชนแยกออก ฉินหมิงเดินเข้ามาอย่างช้าๆ“หวงฉี เจ้ามาก่อความวุ่นวายในวัดท้องถิ่นเช่นนี้ มีเจตนาอะไร?”“แค่ต้องการเผยแผ่ศาสนาก็เท่านั้น หลักคำสอนของสำนักหลัวเหนือกว่าของเจ้าหัวโล้นพวกนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็มาแทนที่เสีย จะมีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือ?”หวงฉีกล่าวอย่างจริงจัง ราวกับตนเองชนะการถกพระสูตรครั้งนี้แล้ว“จองหอง!”พระสามรูปของวัดหานซานเบิกตากว้างด้วยความโกรธพวกเขานั่งลงตรงข้ามกับหวงฉีโดยตรง การถกพระสูตรแบบสามต่อหนึ่งเริ่มขึ้น การโต้แย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายมีความซับซ้อนและเข้าใจยากมากฉินหมิงกับชาวบ้านที่มามุงดู ต่างก็ฟังไม่เข้าใจเท่าไรนักแต่พวกเขากลับสามารถมองอะไรบางอย่างออกจากสีหน้าของทั้งสองฝ่ายแรกเริ่มพระทั้งสามรูปของวัดหานซานยังถือว่าพูดจาฉะฉาน และมีสีหน้าปกติแต่พูดไปพูดมา ก็มีพระรูปหนึ่งที่เริ่มพูดติดขัดจนไม่เป็นประโยคสุดท้ายเขาเริ่มหน้าแดงไปถึงหู และไม่นานก็ถูกพระสองรูปที่อยู่ข้างๆ ตบไหล่ บอกให้เขาลงไปท่าทีของหวงฉีกลับสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลา แม้แต่สีหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ เลย“แย่แล้ว ป

ขณะเดียวกัน เฉาชวนก็มาหาเขา“ท่านอ๋องกำลังยุ่งอยู่หรือ?”เขายืนอยู่ที่ข้างนอก กล่าวถามกวนเยว่เบาๆ“ไม่ยุ่ง”ฉินหมิงได้ยินเสียงของเขานานแล้ว จึงเดินออกมาจากห้องหนังสือ“เช่นนั้นรบกวนท่านตามกระหม่อมมาสักครู่ กระหม่อมมีเรื่องจะคุยกับท่านนิดหน่อย”เฉาชวนลากฉินหมิงไปที่มุมกำแพงอย่างลึกลับจากนั้นล้วงปืนไฟออกจากกระเป๋าที่อยู่ด้านหลังหนึ่งกระบอก“ทำเสร็จแล้ว!?”ฉินหมิงพลันรู้สึกยินดีในใจ!เฉาชวนพยักหน้าแล้วกล่าว“พวกเราลองดูแล้ว เมื่อบรรจุกระสุนเข้าไปข้างใน ก็สามารถระเบิดพลังที่น่าตกใจออกมา”“เจ้าคิดว่าสามารถจัดการหวงฉีได้หรือไม่?”ฉินหมิงไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ และยิ่งไม่เคยประมือกับหวงฉีดังนั้นจึงยากจะประเมินสถานการณ์ของตนเองในตอนนี้เฉาชวนครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว“ท่านอ๋อง หากพวกเรามีเวลาเตรียมตัว คนยี่สิบสามสิบคนถือปืนไฟผลัดกันโจมตีใส่เขา ต้องล้มเขาได้แน่นอน”“แต่ปัญหาคือหวงฉีอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง อีกทั้งยังหนีไวมาก กระหม่อมรู้สึกว่าต่อให้มีอาวุธเช่นนี้ ก็ใช่ว่าจะสำเร็จแน่นอน”“เช่นนั้นก็เพิ่มจำนวน!”ฉินหมิงตัดสินใจทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยสามสิบคนไม่พอ เช่นนั้นก็สามร้อย

“อายุข้ากับผู้อาวุโสหวงต่างกันมาก เสียเปรียบก็ไม่เป็นไร แต่ท่านนี้เป็นอาจารย์ที่สอนข้ามานานหลายปี วันนี้ข้าตั้งใจเชิญเขามาโดยเฉพาะ ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสหวงกล้ารับคำท้าหรือไม่?”เมื่อคำพูดนี้ออกมา หวงฉียังไม่ทันเอ่ยปาก ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นจากฝูงชน!“สวรรค์ ในที่สุดท่านอ๋องก็จะออกโรงแล้วหรือ!?”“แต่หากพูดถึงการถกพระสูตร ในแถบหลิ่งหนานมีคนเก่งไม่เยอะ ที่เก่งที่สุดน่าจะเป็นวัดหานซานแล้วกระมัง?”“ใช่ๆ แม้แต่วัดหานซานก็แพ้แล้ว คนที่ท่านอ๋องเชิญมาจะไหวหรือ……”ขณะที่ฝูงชนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุด สาวกของสำนักหลัวพากันหัวเราะลั่น ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการถากถาง “ท่านเจ้าสำนักมีชื่อเสียงมานานหลายปี อย่าว่าแต่วัดในแถบหลิ่งหนานเลย ต่อให้ไปวัดเก่าแก่ในภาคกลาง เขาก็สามารถรับมือได้อย่างสบาย!”“ก็แค่คนแก่ที่ใกล้จะลงโลง มีอะไรต้องกลัว?”“ฉินอ๋องก็ช่างเลอะเลือนยิ่งนัก นี่ถือว่าป่วยหนักจนต้องหาหมอแบบไม่เลือกหน้าหรือเปล่า?”สิ่งที่พวกเขาพูด ก็เป็นความในใจของหวงฉีหวงฉีเป็นคนจองหอง คิดว่าไม่มีใครในใต้ฟ้าสามารถชนะเขา“ท่านอ๋อง ในเมื่อเป็นการประลอง บรรยากาศก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เหตุใดไม่เดิมพันกันสักห