Todos os capítulos de ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว: Capítulo 411 - Capítulo 420

ประวัติของเฉินซื่อเม่าเป็นตำนานอย่างยิ่งบัณฑิตคนใดก็ตาม หากสามารถสอบได้ที่หนึ่งติดต่อกันทั้งสามสนามสอบ ก็ถือเป็นตำนานแล้วแต่เมื่อสามสิบปีก่อน ผลงานของเฉินซื่อเม่าได้ก้าวข้ามขอบเขตของผู้ที่สอบได้ที่หนึ่งติดต่อกันทั้งสามสนามสอบกันไปแล้วไม่ใช่เพียงสาม แต่เป็นที่หนึ่งติดต่อกันถึงหกสนาม!การสอบระดับย่วนซื่อ การสอบระดับฝู่ซื่อ การสอบระดับเซี่ยนซื่อ การสอบระดับเซียงซื่อ การสอบระดับฮุ่ยซื่อ การสอบระดับเตี้ยนซื่อ!เขาผู้กวาดเรียบทุกสนามสอบ ถูกผู้คนในยุคนั้นขนานนามว่า “ผู้สอบได้ที่หนึ่งติดต่อกันสามสนามยังพอมีให้เห็น แต่ผู้สอบได้หกสนามติดต่อกันทั้งใต้หล้าหามีไม่!”เขาคืออัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ แต่นั่นยังไม่เพียงพอ!สามสิบปีที่ผ่านมา เขาผู้เชี่ยวชาญด้านปรัชญาเหตุผลมานานหลายปี ได้ล้มลุกคลุกคลานอยู่ในแวดวงขุนนาง พัฒนาตนเองอยู่เสมอ จนกระทั่งในวัยสี่สิบก็ได้กลายเป็นผู้นำแห่งวงวรรณกรรมที่ทุกคนในต้าเฉียนยอมรับต่อมาเมื่อฉินหมิงเข้ารับตำแหน่งองค์รัชทายาท ก็ไม่มีเหตุการณ์ใดผิดคาด เขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นราชครูขององค์รัชทายาท และได้เป็นอาจารย์ของฉินหมิงหลังจากที่ฉินหมิงจากไป แม้ว่าเฉินซื่อเม

ท่ามกลางการห้อมล้อมของฝูงชน เฉินซื่อเม่าถูกฉินหมิงรับกลับไปยังเมืองหลินเจียงหลังจากพักผ่อนจนถึงบ่ายของวันถัดมา ฉินหมิงที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางเพิ่งผลักประตูเข้าไป ก็เห็นกวนเยว่กำลังนั่งอยู่กับเฉินซื่อเม่าภายในพลับพลาดูเหมือนว่านางกำลังนั่งคุยเป็นเพื่อนชายชราอยู่เมื่อเห็นฉินหมิงเดินเข้ามา เฉินซื่อเม่าก็ลุกขึ้นยืนทันที“ท่านอ๋อง”“อาจารย์ ท่านไม่ต้องเกรงใจถึงเพียงนี้ ที่นี่ไม่ใช่ราชสำนักเสียหน่อย”เฉินซื่อเม่าให้ความสำคัญกับความแตกต่างระหว่างเจ้ากับขุนนางอย่างมาก เมื่อเห็นองค์ชายเช่นฉินหมิงจึงคารวะโดยตรงฉินหมิงเห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไป กดให้เขานั่งลงบนที่นั่งเฉินซื่อเม่าลูบเคราแล้วยิ้มพลางกล่าวว่า“ท่านอ๋อง เมื่อวานตอนที่ท่านกลับมาเคยบอกว่าจะพาข้าชมรอบ ๆ หลิ่งหนาน สู้ไปกันตอนนี้เลยไม่ดีกว่าหรือ”กวนเยว่รีบกล่าวว่า“ใช่แล้วเจ้าค่ะ ท่านเฉินอุตส่าห์มาเยือนสักครั้ง เมื่อเช้านี้ธรณีประตูบ้านของเราแทบจะถูกเหยียบจนพังอยู่แล้ว”“หากไม่ใช่เพราะต้องรอท่าน เขาคงได้รับเชิญไปกินข้าวกับพวกเขาแล้วเจ้าค่ะ”ตลอดช่วงเช้าของวันนี้ ฟางชิงหย่วน ซ่งติ้งเซิง เฉาชวน และหลิวฉ่วงเนื่องจากท

ฉินหมิงพาเขาไปยังส่วนลึกของโรงฝึกฝีมือที่นี่มีห้องเก็บของหนึ่งห้อง สิ่งของจำนวนมากที่พวกเขาวิจัยในโรงฝึกฝีมือล้วนจัดวางไว้ที่นี่เดินผ่านชั้นวางที่เต็มไปด้วยยาเรียงรายเป็นแถว แล้วเดินผ่านระเบียงทางเดินที่เสียบอาวุธรูปร่างแปลกประหลาดต่างๆ ไว้ฉินหมิงมาถึงส่วนที่ลึกที่สุด ที่นี่วางอาวุธที่พวกเขาคัดเลือกออกมาแล้วว่าเหมาะกับการทำสงครามมากที่สุดไว้สองสามชิ้นหนึ่งในนั้นก็คือหน้าไม้กล“ข้างในสามารถบรรจุลูกศรหน้าไม้ได้สามสิบดอก เพียงแค่กดกลไก ก็จะยิงออกไปได้หนึ่งดอก”“ลูกศรหน้าไม้ทั้งสามสิบดอกนี้สามารถเข้าร่องได้โดยอัตโนมัติ ไม่จำเป็นต้องปรับด้วยมือ”“ทหารม้าลาดตระเวนทางเหนือดุร้ายมาก เป็นเพราะม้าศึกของพวกเขาแข็งแกร่ง หากมีหน้าไม้กล อย่างน้อยในการรบแบบกองโจรก็จะไม่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ”ฉินหมิงพูดพลางยื่นของสิ่งนั้นให้เฉินซื่อเม่าเฉินซื่อเม่าพยักหน้าช้า ๆ จากนั้นก็กดมัน เล็งไปที่เป้าอันหนึ่งซึ่งอยู่ไกลออกไปฟุ่บ!ลูกศรหน้าไม้พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว“ข้าจะกลับไปทูลฝ่าบาท”เฉินซื่อเม่าตื่นเต้นอย่างยิ่งในทันทีแต่ฉินหมิงกลับกระซิบเสียงต่ำว่า“อาจารย์ นี่เป็นสิ่งที่ท่านมอบให้เสด็จพ่

“ท่านอ๋อง ท่านยอดเยี่ยมมาก”หวงฉีกวาดสายตามองสภาพแวดล้อมโดยรอบเมื่อสัมผัสได้ว่าครั้งนี้ฉินหมิงเตรียมการมาอย่างพร้อมสรรพ ถึงขนาดนำอาวุธบางอย่างที่แม้แต่ตนเองก็ไม่รู้จักออกมาในใจของเขาก็รู้สึกตกตะลึงอยู่บ้างการเผชิญหน้ากับฉินหมิงเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทำให้เขาสัมผัสได้ว่าความสามารถของฉินหมิงนั้นน่ากลัวอย่างยิ่งนี่ไม่ใช่ในด้านวรยุทธ์ แต่เป็นความสามารถในการจัดการเรื่องต่าง ๆตัวอย่างเช่นหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น ได้สร้างความตกตะลึงให้แก่เขาอย่างมาก ส่งผลกระทบต่อจังหวะการเผยแผ่ศาสนาของเขาและการมาถึงของเฉินซื่อเม่า ยิ่งส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมหาศาลเมื่อคิดถึงจุดนี้ บนใบหน้าของเขาก็ฉายแววสิ้นหวังออกมาวูบหนึ่ง“ขอบคุณท่านอาวุโสที่ชมเชย”ฉินหมิงยิ้มและพยักหน้า แต่ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตูไม่ยอมเข้าใกล้“อะไรกัน กลัวว่าข้าจะโกรธจนทำอะไรไม่ยั้งคิด แล้วฆ่าเจ้าโดยตรงหรือ?”หวงฉีเบ้ปาก มองไปยังฉินหมิงอย่างจนใจแม้จะมาถึงตอนนี้แล้ว ฉินหมิงก็ยังคงระมัดระวังตัวอย่างยิ่ง“ช่วยไม่ได้ ท่านอาวุโสหวงแข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่กล้าเข้าใกล้โดยพลการ”ฉินหมิงยักไหล่ฝีมือของอีกฝ่ายล้ำลึกเกินหยั่งถึง หากตนเองเ

“พ่ะย่ะค่ะ!”ในไม่ช้า ฉางไป๋ซานก็สั่งให้คนนำร่างของหวงฉีออกไปฉินหมิงนั่งเงียบอยู่ในพลับพลาเขาควรจะเข้าใจได้ตั้งนานแล้วว่า หวงฉีไม่ใช่ผู้ที่ยอมสยบต่ออำนาจต่อให้เซียวซูเฟยใช้ชีวิตมาข่มขู่ หวงฉีก็ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยที่เขาออกมาในครั้งนี้ ก็เพียงเพื่อกระทำการแก่สำนักหลัวเป็นครั้งสุดท้ายแต่หลังจากที่เขาพบว่าไม่สามารถเผยแผ่ศาสนาในหลิ่งหนานได้ชายชราผู้ดื้อรั้นผู้นี้จึงหาหนทางใหม่ และแต่งตั้งฉินหมิงให้เป็นเจ้าสำนักหลัวรุ่นที่สิบสี่อย่างมัดมือชกเพราะสิ่งที่ฉินหมิงทำนั้น สอดคล้องกับเป้าหมายของเขาสิ่งที่หวงฉีต้องทำก็คือ ช่วยผลักดันให้ฉินหมิงก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว ก่อนที่ตนเองจะตาย“ท่านยังเหนือกว่าข้าหนึ่งก้าวเสมอ ที่แท้ก็วางแผนใช้ประโยชน์จากข้าจนได้”เมื่อเข้าใจแผนการของหวงฉีแล้ว ฉินหมิงก็อดที่จะหัวเราะอย่างขมขื่นไม่ได้“หมายความว่าอย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง?”ฉางไป๋ซานเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ไม่มีอะไร หวงฉียังมีลูกศิษย์เหลืออยู่บ้าง รวบรวมพวกเขามา แล้วให้ซ่งติ้งเซิงจัดการเถอะ”ฉินหมิงนึกถึงคำสั่งเสียก่อนตายของหวงฉี“คนของสำนักหลัวหรือพ่ะย่ะค่ะ?”สำหรับสำนักหลัวแล้ว