All Chapters of The Night I Met My CEO (Tagalog): Chapter 11 - Chapter 20

Katalina’s POV Mabilis akong naglakad papasok sa unit — clutching my bag like it’s armor. Grabe ang kabang nararamdaman ko, nanlalamig ang kamay ko. Sht, bakit ganito? Just because Zach’s on his way up? Damn it, Kat. Kalma. Hinubad ko ang heels at nilapag ang bag sa sofa. I headed straight to the kitchen for water — nagsalin, uminom — hoping mabawasan ’yung kaba, pero mas lalo lang bumilis ’yung tibok ng puso ko.TOK. TOK. TOK.Halos malaglag ko ’yung baso.Takte. Andito na siya?! Ang bilis naman niya! I forced myself to walk. Slow, steady. Pinikit ko sandali ang mata ko before inhaling deeply — kalma, Katalina, kalma — then I opened the door. There he was. Zach Matthew Vaughn — hair deliciously messy like he’d been tugging at it all night. Jaw clenched. Eyes burning like sin. “Katalina.” That deep, low voice made my knees instantly weak.“Sir.” I crossed my arms, chin up. “Anong pag-uusapan natin?” Diretsa kong tanong. He stepped forward — uninvited. Napaatras ako habang

Katalina’s point of view My legs felt like jelly while I followed him into his executive office. Shit, hindi ako makahinga sa kaba. For sure, everyone probably thinks may something sa amin ni Zach — gumawa ba naman ng eksena ang boss namin. Hindi na ako magtataka kung pag-usapan ako ng ibang employees — dami pa namang tsismosa sa department. Pagpasok namin, I shut the door carefully behind me. Dumiretso naman si Zach sa basurahan at tinapon ’yung kape na kinuha niya sa akin kanina. Hala, sayang! Sana binigay na lang niya sa iba! Napaatras ako nang bigla siyang lumingon. “Sir, if this is about the flowers, I can—” paliwanag ko agad pero naputol din nang magsalita siya at lumapit. “Bakit hindi ka pumunta dito sa opisina ko?” I blinked. What? “I… why would I?” Alangan kong tanong.“I told you we’re not done,” he said quietly, voice dangerously restrained. “Naghintay ako.” Oh crap! Oo nga pala. Nawala sa isip ko ‘yung sinabi niya kagabi. Lutang na lutang talaga ako to

KATALINA’S POINT OF VIEW 6:04 PM. Last minute, kunwari may inaayos pa akong report. Sinadya kong magpahuli ng uwi. Ayoko munang bumaba o sumabay sa mga kasamahan ko. Simula nung umalis si Zach sa department namin nang walang kahit anong sinabi, hindi ko na alam kung anong pumasok sa isip ko. All afternoon, hindi na ako mapakali. Saan kaya siya nagpunta after that cold, silent coffee drop-off? Hindi na siya ulit nagpakita. Hindi nagparamdam. Wala. Not even an email. A message. A call. I should be thankful, right? Na hindi siya gumawa ng eksena tulad ng ginawa niya kaninang umaga. Pero bakit ganito? Bakit parang ang bigat-bigat? Ilang beses kong sinubukang mag-send ng casual message— Like “Thank you sa coffee” o kaya “Binigay ko sa guard ‘yung cupcakes”—pero dina-delete ko rin agad.Wala akong courage. Wala akong lakas. At hindi ako sigurado kung tama bang ako ang unang mag-message.Ano nga bang karapatan ko?He’s my boss. I’m just… some girl he happened to meet a

KATALINA Pagbalik namin sa Marketing floor, bitbit ng bawat isa ang kopya ng campaign brief na ipinamigay ni Ms. Loraine pagkatapos ng meeting. Tahimik ako habang naglalakad, hawak ang papel pero hindi ko naman binabasa pa. Pakiramdam ko may spotlight ako kanina sa meeting dahil sa pairing na nangyari. Dumiretso kami sa pantry dahil pakiramdam namin nagutom o nauhaw kami sa nangyaring meeting. Pagkabukas ng pantry door, una kong narinig ang boses ni Kim. “Mam Kat, the CEO's fav girl!” Biro niya. Tsk, alam ko naman kanina pa sila nagpipigil na kausapin ako. Good thing kahit mga tsismosa hindi pa naman nakakarating sa ibang department ang nangyari kahapon. Dito pa lang talaga sa floor namin. Napairap ako. “Tumigil ka, Kim.” “Grabe,” singit ni Mica habang nagsasalin ng kape sa mug. “Si Mr. Vaughn ikaw talaga ang pinili Mam Kat. Kinilabutan ako nung binanggit ni Mr. Dizon pangalan niyo. Alam mo ‘yung gulat tapos gusto mo tumili dahil sa kilig? Kaso hindi pwede dahil nandoon an

Lumunok ako nang marahan. “Ms. Suarez?” Sh*t! Biglang sumulpot si Ms. Loraine mula kung saan. Hindi ko man lang siya naramdaman—masyado akong lutang. Seryoso ang expression niya, pero bahagya siyang tumango. “Good morning."Tumango din ako, pilit ang ngiti. “Good morning Ms. Loraine.” "This way, please.” Tahimik akong sumunod sa kanya. At ang una kong nakita... Isang pintuan na may naka-engrave sa gitna:ZACHARY MATTHEW VAUGHN, CEO Pero ang mas nakakuha ng atensyon ko? Yung eleganteng desk sa labas ng opisina niya. May sariling computer setup, ergonomic chair, landline, telephone intercom, at ilang folders na parang may nakaabang nang trabaho. Literal na kumpleto. At sa gilid ng desk, may nameplate:KATALINA LEIGH G. SUAREZ – Campaign Liaison Officer Napatigil ako sa harap ng mesa. What? Why may Campaign Liaison Officer pang nakalagay? Hindi ba too much? Hindi agad ako nakagalaw. Bakit tila pinaghandaan nang todo ‘tong desk na ‘to? “Sir Vaughn’s ins