Lahat ng Kabanata ng NINONG JONAS (SPG): Kabanata 101 - Kabanata 110

CASSANDRA Nang lumabas ang doktor mula sa ER ay kaagad akong lumapit sa kanya. “Doc! ano hong lagay ng asawa ko?!” takot na takot na tanong ko.“Mrs. Del Riego, your husband is still in a critical condition and… he’s in a coma, I suggest you convince him to wake up. Maririnig ka naman niya and kung mag respond siya kaagad kapag kinausap mo siya, ibig sabihin ay may chance siyang magising at maka-recover agad.” “Sige po, salamat po Doc.” Kasabay ng pagkasabi ko nun ay iniluwa ng pinto ng ER ang hospital bed kung saan nakahiga si Jonas. Inilipat na nila ito sa ward kung kaya't sumunod kaming anim. Nang maiayos na nila si Jonas sa kwarto ay umalis na sila at hinayaan na kaming bantayan ito. Lumapit ako sa gilid ng kama ni Jonas at doon ay umupo. Hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit at napahagulgol na naman ng iyak sa harapan niya. “Uhm, Ms. Cassandra, sa tingin ko dapat magpahinga po muna kayo.” saad sa akin ng isa sa mga lalaking kasama niya. Nilingon ko silang limang. “Baba

CASSANDRA “Oh, kamusta? okay ka lang daw ba?” tanong sa akin ni Bernard. “Ah, oo nahilo lang. Kulang kasi ako sa tulog eh.” palusot ko. Sinadya kong magsinungaling sa kanya tungkol sa totoong kalagayan ko. Inilihim ko sa lahat ang pagbubuntis ko hanggat hindi pa nagigising si Jonas. Maya-maya ay nag ring ang cellphone ni Bernard. “Naku, wait lang ah, sagutin ko lang ‘to, sa kumpanya ito eh.” saad niya at dali-daling lumabas ng kwarto. Napatingin ako kay Jonas na ngayon ay tahimik na natutulog. Hinawakan ko ang kamay niya. “Love, gumising ka na please. May good news ako sayo. I'm pregnant and we're having twins. I promise you, oras na magising ka, there will be no more pain. Sasama na ako sayo sa Aurora, buo na ang desisyon ko, uuwi na tayo ng Hacienda Del Riego.” saad ko na inilagay ang kamay niya sa pisngi ko. Napahagulgol ako ng iyak. “I'm so sorry, kasalanan ko lahat ng ‘to! kung sana nakinig nalang ako sayo, kung sana sumama nalang ako sayo edi sana mas nakapag-

JONASNarinig ko na naman ang boses ni Cassandra, tinatawag niya ang pangalan ko na may takot habang humahagulgol ng iyak. Damn it! paano ba ako makaka-alis dito?! Bumalik ako sa kwarto ko dahil natanaw kong nagliliwanag iyon. Pumasok ako doon at nang mamulat ang mga mata ko ay nahilo pa ako dahil puro puti ang paligid. Nagising ako sa Ospital at natanaw sa aking kamay ang isang kulay pulang paru-paro. Nakadapo lang iyon sa akin at tila nagbabantay. Tahimik ang paligid at wala akong kahit sinong kasama. Iginala-gala ko ang paningin ko at naisipang umupo ng dahan-dahan. Pinakiramdam ko ang katawan ko at mukhang okay naman ako. Walang masakit sa akin ngunit nakakapagtaka ang katahimikan. Nakapatay pa ang ilaw at ang bintana lang ang tanging liwanag ko. Maaliwalas ang araw na iyon dahil maganda ang sikat ng araw. Ibig sabihin, nananaginip lang ako nung nakausap ko si Katrina. Wala na ang kulay pulang lubid na nakatali sa kamay ko pero ano ang sinasabi niya sa panaginip ko na handa da

GIOVANNI I was just protecting her. Bakit ba ang tigas ng ulo niya?! tss. Nagmamaneho ako ngayon papunta sa Ospital kung saan naka-admit si Jonas. Maya-maya ay may biglang nag ring ang cellphone ko at iyon ang hi-nired ko na private investigator na si Dylan. “Hello? oh Dylan, balita?” “Sir, negative po. Hindi si Jonas ang may gawa kundi ang kapatid niyang si Jhondo po Sir, identical twins sila kaya naguluhan ako pero si Jhondo po talaga ang suspek pero patay na siya.” “Ano? anong kinamatay?” “Nag-suicide siya sa Hacienda ng mga Del Riego dalawang taon na ang nakalipas.” “Suicide?” “Opo. Mabuti pong tao si Mr. Jonas Del Riego Sir. Malinis ang record niya habang si Jhondo naman ang napakaraming bad records at pabalik-balik ng kulungan. Kinulong si Ms. Katrina ni Jonas sa kwarto pero si Jhondo po ang g********a sa kanya. Tinangka din po ni Jhondo na gahasain si Ms. Diana.” “Sigurado ka dyan ah.” “Opo, Boss, siguradong-sigurado, ise-send ko po sa inyo ang CCTV footage kung

CASSANDRASumama ako kay Jonas at Bernard sa Del Riego Group at pagdating namin doon ay may mga nagwe-welga na at mukhang hindi na maganda ang sitwasyon dahil nakakakita na kami na may mambabato ng bato at nabasag pa ang salamin ng main lobby. “Aba, mga sira-ulong ‘to, ah!” usal ni Jonas at akmang lalabas ng kotse ngunit pinigilan namin siya kaagad ni Bernard. “Kuya, wag!”“Love, wag kang lalabas! Baka mapano ka!” “Eh sinisira nila ang kumpanyang pinaghirapan ko! Hindi pwedeng wala akong gawin!” “May gagawin tayo kuya, we just have to face it professionally.” saad ni Bernard na siyang nagpahinahon kay Jonas. Habang papalapit doon ang kotse namin ay mas lumala ang tensyon at dinumog kami at pinagkakalampag ang dala naming kotse. "Del Riego Group, ibasura!" “Iharap niyo sa amin si Jonas Del Riego! Mga duwag!”"Wala kayong kwenta!" "Ibalik ninyo ang pera namin!" "Magaling lang kayo mag sales talk, mga mukha kayong pera!" "Del Riego Group, ibasura!" Rinig na rinig namin ang mga