Lahat ng Kabanata ng NINONG JONAS (SPG): Kabanata 121 - Kabanata 130

JONAS “Jonas, bakit nagtatago ka dyan? Halika rito!” saad ni Cassandra sabay hatak sa akin kung kaya’t wala na akong nagawa at naupo na rin sa gilid ng kama ni Katrina kaharap ko silang dalawa ni Case. “Jonas.” saad ni Katrina. “Uhm, Katrina, kamusta pakiramdam mo?” tanong ko sa kanya para hindi naman awkward. “Okay na ako. Salamat pala sa pagligtas sa akin, Nai-kwento sa akin ni Yaya Milling.” “Walang anuman, ginawa ko iyon para kay Cassandra.” saad ko sabay yuko dahil nahihiya ako. “Ay naku po, sumasakit na yung dibdib ko, naghahanap na ng dede yung kambal. Babalik na ako sa kwarto. Ikaw muna bahala kay mommy, Jonas.” saad ni Cassandra at mabilis na lumabas ng kwarto. Hindi ko alam kung anong binabalak ng babaeng iyon at iniwan ako bigla dito kay Katrina. Siguro ay gusto niyang makapag-usap kami ngunit sa dami ng kailangan naming pag-usapan ay hindi ko alam kung paano magsisimula at hindi ko na rin alam kung gusto ko pa bang balikan ang nakaraan. “Masaya ako na sayo nap

CASSANDRA “Hiniling din naman namin magka-anak ni Daniel ang kaso nga lang… baog siya kaya hindi kami nagkaka-anak. Naging sapat ka sa amin, Cassandra.” pagpapatuloy ni mommy ng kwento niya at tinignan ako ng malamlam sa mga mata. “Hanggang ngayon kapag naaalala ko ang sinapit ni daddy, nalulungkot pa din ako. Nilamon siya ng lungkot nung nawala ka Mommy pero bago siya namatay, hinanda niya lahat. Last will and testament niya na patunay na iniiwan niya sa akin ang lahat ng pera at ari-arian niya kasama ang Mansyon ng mga Ferrer.” “Nabuhay kami ng masaya ni Daniel kahit sandaling panahon lang iyon.” “Mommy, totoo bang… pineke mo ang pagkamatay mo?” tanong ko na animo’y naghuhukay ng mga kasagutan sa aking katanungan at mga agam-agam. “Oo Cassandra, pineke ko ang pagkamatay ko dahil napag-alaman namin ni Daniel na pinaghahanap pa rin ako ni Don Leon Clemente.” “Hindi ko pa gaanong maalala pero… sigurado ako… nakita kita sa kabaong mismo.” “Oo dahil kasabwat ko si Daniel. Tin

JONAS Pag-uwi ko galing sa trabaho ay naabutan kong tulog ang kambal pati na rin si Sanjo. Nakahiga silang apat sa malaking kama at tila himbing na himbing sa pagkakatulog. Pinagmasdan ko si Case. Breastfeed siya sa kambal namin kaya ramdam ko ang pagod niya sa maghapong pagpapadede. Ni-hindi niya na nga nai-ayos ang strap ng bra niya kung kaya’t ako na ang nagtaas nun at kinumutan ko siya ngunit nagising siya sa ginawa ko. “Jonas?” hinang-hina na saad niya sa akin. “Matulog ka lang, Case. Ako ng bahala sa mga bata kapag nagising.” saad ko sa kanya dahil naaawa na ako. Seeing her so tired like that, pumasok sa isip ko na mas lalo ko siyang dapat alagaan. “I’m fine… kumain ka na ba? Hindi ko namalayan, nakatulog pala ako, hindi kita na-hintay.” “Oo, kumain na ako. Okay lang naman, sige na, matulog ka na ulit.” “Sure ka?” tanong niya sa akin na tila ako pa rin ang inaalala. “Oo. Goodnight, Love. Tatabihan kita mamaya, lalabas lang ako sandali dyan sa may veranda. Iinom lang s

KATRINA It’s 3:00 pm ngunit tapos ko na ang pinagawa sa akin ni Gemma para ngayong araw. Kinuha ko ang ballpen at pinindot-pindot lang iyon dahil bored na ako dito sa office ko. Hindi ko alam kung bakit ako binigyan ni Jonas ng separate office ng katulad ng kay Bernard at sa kanya samantalang ang sabi niya sa akin ay magtatrabaho ako dito na parang intern pero parang pang executive naman ang trato sa akin ng mga nandito sa office, siguro marahil ay mukha talaga akong mas matanda kesa sa kanila. Maya-maya ay nagulat ako ng biglang iniluwa ng pinto si Bernard na may dalang tray na may isang tasa ng kape at slice ng blueberry cheesecake. “Uhm, dinalhan kita ng meryenda. Baka kasi gutom ka na.” saad ni Bernard at inilagay iyon sa desk ko. “Salamat…” iyon lang ang nasabi ko ngunit nagdikit ang mga kamay namin ng parehas naming kunin ang platito ng blueberry cheesecake. Nagkatinginan kaming dalawa ngunit tila parang kinakabahan si Bernard at matabig niya yung kape dahilan upang tumil

KATRINA Nang makalabas kami ng elevator ay binuhat niya na naman ako at ngayon ay pa-bridal style naman. “Bernard!” singhal ko sa kanya habang naglalakad siya sa may pasilyo ngunit hindi niya ako pinapansin, ngumingiti lang siya sa akin at hinahanap ang kwartong binook niya sa hotel na iyon. Napaka-garbo ng loob ng hotel at talagang maganda. “Ibaba mo na ako.” “You're wearing heels, ayoko lang na masaktan ang mga paa mo.” saad niya. He’s a real gentleman. I can't stop looking at his pretty face. Ang gwapo niya at ang tangos ng ilong. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko! Napakabilis ng tibok ng puso ko! Mababaliw na yata ako! hindi ko talaga gawain ito at ngayon ay kinakabahan at natatakot na ako. “Bernard, wag nalang kaya natin ituloy ‘to! ang hirap eh! natatakot ako!” saad ko na nag-aalala. Kaagad niya naman akong binaba at binuksan niya ang hotel room gamit ang key card. “Pasok.” utos niya sa akin na para bang siya ang mas matanda sa aming dalawa. “Bernard, u