All Chapters of NINONG JONAS (SPG): Chapter 141 - Chapter 150

KATRINANamili muna kami ng ilang pasalubong bago kami bumalik ng Aurora. Bumabyahe na kami ngayon pabalik ngunit habang nagmamaneho si Bernard ay bigla siyang huminto sa tabi. “Oh, bakit tayo huminto?” tanong ko ngunit tumingin at ngumiti siya sa akin ng nakakaloko. “Bakit kasi ganyan suot mo? hindi na ako makapagpigil.” saad niya at sinunggaban ako ng halik. Nagulat ako sa ginawa niya kung kaya’t kumalas ako kaagad sa halik niya. Damn it, he was so wild! “Bernard, ano ba?! baka may makakita sa atin dito!” saway ko sa kanya. “Tinted naman ‘tong kotse ko kaya wala iyan,” saad niya at hinalikan ako ulit. “Bernard naman kasi!” saway ko sa kanya ngunit nakarating na kaagad ang kamay niya sa loob ng aking panty. Maxi dress lang ang suot ko ngayon dahil mainit at mataas ang sikat ng araw ng hapong iyon kung kaya’t mabilis ding naisilid ni Bernard ang kamay niya sa lace panty ko at inilalabas-masok na ang kanyang daliri sa loob ng aking hiwa. Awtomatikong nag-iinit na ang katawan ko

KATRINA Ngayon ang araw ng birthday ni Jonas kung kaya't naisipan naming surpresahin siya mamaya pagkatapos ng trabaho. Napag-usapan namin pati ng mga empleyado niya na walang babati sa kanya ngayong araw. Kasabwat namin si Bernard at ipinaalam iyon sa buong staff dahil sa balak naming surpresa. Nagpahanda na rin si Cassandra ng mga lulutuin at nag-ayos na rin sila sa Mansyon. Itinuring na ordinaryong araw ng lahat sa office ang birthday ni Jonas. Kanina ko pa pansin na malungkot siya dahil birthday niya ngunit wala man lang bumabati. Sumilay ang ngiti sa aking mga labi. Nagtrabaho lang kami maghapon at nang gumabi ay nauna kaming lahat na umuwi sa kanya dahil 5:00 p.m. na. Naalala nilang lahat na mahigpit si Jonas sa oras kung kaya't saktong 5:00 p.m. ay wala na halos empleyado sa opisina dahil dumiretso na kaming lahat sa Mansyon. 6:30 p.m. na ng makauwi si Jonas at madilim ang buong paligid. Lahat kami ay handa na sa surpresa namin para sa kanya. Nang buksan niya

KATRINA “Itigil na natin ‘to Bernard! Simula’t sapul mali na ‘to kaya wag na nating pahirapan pa ang mga sarili natin!” “No Katrina, I can’t.. Lahat gagawin ko para sayo, please give me another chance! If you want me to cut ties with them, fine! I’ll do it! Ikaw lang ang mahalaga sa akin ngayon sa buhay ko!” “Matagal ko na dapat ‘tong ginawa!” saad ko na tumayo at kinuha ang isang maleta. Inilagay ko iyon sa kama at pinaglalalagay ang mga damit ko doon. “Sandali! Anong ginagawa mo? Bakit ka nag iimpake? Aalis ka? Katrina naman! Wag ka namang ganyan oh, padalos-dalos ka!” dismayadong saad niya. “Wag na nating ipilit pa, Bernard!” “Katrina, wag mo naman isuko yung pagmamahalan natin oh! Talaga ba? Papansinin mo yung mga pinagsasasabi nila?! Wala akong pakialam sa sasabihin nila dahil mahal kita! Kayang kaya kitang ipaglaban sa kahit sino! Kahit magmukha pa akong tanga! Ikaw, kaya mo ba?!” saad niya na siyang nagpatigil sa akin sa ginagawa ko. “Bernard, mahal kita, alam mo yan!

KATRINA“Katrina!” “Bernard!” Kapwa namin sinalubong ang isa’t-isa ng mahigpit na yakap. Mabilis na tumulo ang aking mga luha ng oras na iyon. “I'm sorry, hindi dapat ako umalis. Sana nakinig ako sayo, hindi naman kita matitiis eh! I'm sorry..” saad ko habang umiiyak ngunit nakangiti lang siya sa akin. “Wala na iyon, Mahal ko, bumalik ka na eh, burado na lahat.” saad naman ni Bernard at sinunggaban ako ng masuyong halik. Napapikit ako at dinama ang init ng kanyang halik. Nang kumalas kami sa isa't-isa ay may kinuha siya sa bulsa niya. Nagulat ako ng bigla siyang lumuhod sa harap ko at ipinakita sa akin ang isang sing-sing na nakalagay sa satin box. “Magpakasal na tayo, Katrina.” saad niya na tumingin ng malamlam sa akin. Hindi ako makapaniwala. “Oo Bernard, pakakasal ako sayo.” saad ko. Maluha-luha ako nang isuot niya sa akin ang sing-sing at pagkatapos ay tumayo siya at kinintalan ako ng mabilis na halik sa labi. Niyakap ko siya ulit dahil sobrang natakot ako. Akala ko hindi

KATRINAKinabukasan ay sinamahan kami ni Jonas at Bernard sa OB Gyne Clinic para magpa-check-up ng umagang iyon. Naka-business suit na sila dahil di-diretso na sila sa opisina pagkatapos ng check-up namin ni Cassandra. Nang makarating kami sa Clinic ay isang pamilyar na mukha ang kaagad kong nakilala at nakilala niya rin ako.“Christine?”“Katrina?! Ikaw ba yan?! Ang tagal nating hindi nagkita, kamusta ka na?!” gulat na gulat na tanong niya at sinalubong ako ng yakap. Matagal ko ring hindi nakasama si Christine at masaya akong makita siya ngayon. Magkaklase kami noon at matalik na magkaibigan nung highschool dito sa Aurora at ngayon ay isa na siyang ganap na midwife. Iyon kasi ang pangarap ng mga magulang niya sa kanya. Ang mapabilang siya sa medical field dahil halos lahat ng mga kamag-anak nila ay mga doktor. “Tignan mo nga naman OB ka na ngayon,” masayang saad ko sa kanya. “Oo nga eh, uhm, teka, magpapa check up ba si Cassandra?” tanong niya. “Uhm, ako rin sana Christine,” Nag