Semua Bab Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Bab 121 - Bab 130

Kira’s POV Halos hindi ako makapaniwala sa naging resulta ng pinaghirapan namin. After kong manganak at makabawi ng lakas, sineryoso ko ang plano kong bumuo ng sariling creative firm. Gumamit ako ng ibang pangalan para hindi madamay ang pangalan ni Anthony at ang Salvatore Holdings. Kasama ko si Ella na ngayon ay future engineer. Magkasama naming binuo ang maliit na opisina sa probinsya gamit ang naipon kong pera at ilang equipment na ipinadala ni Anthony kahit ayaw kong gumamit ng resources niya. Ngayon, nasa maliit kaming opisina—isang kwarto na inayos naming parang studio. May drafting tables, may laptops, may ilang sample models na ginawa namin. Hindi man malaki, pero ramdam ko ang saya sa puso ko. “Grabe, Ate, may nag-email na naman,” sigaw ni Ella habang nakatingin sa laptop niya. “Isang international brand ‘to. Gusto raw nila ng fresh perspective para sa upcoming project nila.” Napalingon ako sa kaniya, natigilan. “International brand? Ella, baka spam lang ‘yan.” Umiling si

Kira’s POV Halos mabitawan ni Ella ang hawak niyang phone sa sobrang tuwa. “Ate! They picked us! Oh my God, they actually picked us!” Napatayo ako mula sa sofa at halos hindi makapaniwala. “What? Sigurado ka ba, Ella? Baka nagkamali ka lang ng basa.” Hindi siya makapigil ng ngiti habang ipinapakita sa akin ang email. “Hindi ako nagkakamali. Official letter ito, Ate. Congratulations daw sa Vantare Creative Studios dahil napili tayo as the lead design team for the Tuscany Eco-Resort Project.” Para akong natulala. Hindi ko agad ma-process ang lahat. “Tayo? As in tayo talaga?” “Of course!” halos mapasigaw siya. “Ate, this is it! International client. Tuscany. Italy. Nauna pa tayong makapasok kaysa sa mga big names sa industry.” Ramdam ko ang pamumuo ng luha sa mata ko. “Hindi ako makapaniwala. Ella… nagawa natin.” Yumakap siya sa akin nang mahigpit. “Sabi ko sa 'yo, Ate, kaya natin ‘to. Hindi natin kailangan ng malaking pangalan. Hard work at sincerity ang puhunan natin.” Nang bigl

Anthony’s POV Pinagmasdan ko ang aking mag-ina na mahimbing na natutulog sa kama. Si Kira nakatagilid, nakaakap kay Midnight na mahigpit na nakadikit sa kanya. Lumapit ako at inayos ang kumot nila. Hinalikan ko muna ang noo ng anak ko, tapos ang noo ni Kira. Hindi ko aakalain na magiging ganito ako—hands-on na tatay at asawa. Dati, puro trabaho, puro kompanya ang iniisip ko. Wala akong ideya sa pag-aalaga ng bata. Hindi ko alam kung tama ba ang paghawak ng bote, paano magpalit ng lampin, paano patulugin. Pero sinubukan ko. At habang tumatagal, mas gusto ko pa palang ako mismo ang nag-aalaga kaysa ipasa lahat sa babysitter na hinire namin. Gusto kong i-treasure bawat segundo na kasama ko sila. Lalo na si Midnight. Pakiramdam ko, ang bilis ng panahon. Noong nasa tiyan pa siya, kinakausap ko lang si Kira habang hinihimas ang tiyan niya. Ngayon, hawak ko na siya, ako na ang nag-aalaga, ako na ang gumigising kapag umiiyak siya sa gabi. Mas pinili kong alagaan ang anak namin kaysa mag-fo

Anthony’s POV Tinakpan ko ang bibig ni Kira nang maipasok ko na ang alaga ko sa kaniya. Biglang lumakas ang ungol niya, at baka magising ang anak naming si Midnight. Mapuputol na naman ang ginagawa namin. Miss na miss ko na ang misis ko. Ngayon lang ulit kami nagkaroon ng oras sa ganitong bagay kaya sisiguraduhin kong sulitin ko. H******n ko siya habang abala sa paglabas-masok. Kinagat niya ang kamay ko. “Shit, Kira…” napamura ako sa ginawa niya. Tumitig siya sa akin, parang nang-aasar pa. “Ang sarap kasi, Anthony. Hindi ko kayang pigilan.” Diniin ko lalo ang pagpasok. Gusto kong ipaalala sa kanya kung paano siya umuungol sa tuwing inaangkin ko siya. Gusto kong marinig ulit ang pangalan ko sa bibig niya. “Moan my name, Kira,” utos ko. Mas lalo akong nakadama ng init nang marinig ko ang boses niya. “Anthony…” ungol niya, sabay kagat-labi. “Louder,” giit ko, nakatingin sa kanya nang diretso. “I want to hear it clearly.” “Anthony!” halos pasigaw na sabi niya. Napangisi ako. “Go

Kira’s POV Habang tumatagal, mas lalo lang akong naiinis. Inangkin ni Bianca ang sarili kong firm. Sinabi niyang kaibigan niya raw ang founder ng Vantare Creative Studios. Gusto ko na lang matawa. Kailan ko pa naging kaibigan ang impaktang ‘yon? Pinanood ko si Bianca na kinukuhanan ng interview. Sa akin dapat ang spotlight na ‘yon. Pero pinilit kong huwag mag-react. Nakikinig ako sa payo ni Anthony—na kailangan ko munang i-hide ang totoong identity ko hangga’t hindi pa matatag ang network ng clients namin. Isang taon pa lang halos ang negosyo, hindi pa ganoon ka-solid. Pagkatapos ng contract sa Tuscany, agad kaming umuwi sa Pilipinas. Nagdesisyon akong dito muna mag-focus. Kailangan ko rin ng mas maraming experienced architects para sa expansion. Plano kong magtayo ng branches sa iba’t ibang lugar dito sa bansa bago ako tumalon sa international level ulit. “Wifey,” bungad ni Anthony, inilapag ang tasa sa table. “Nakikita kong bad mood ka these past days. Is this about Bianca again?