Semua Bab Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Bab 131 - Bab 140

Anthony’s POV Pagkalabas nina Bianca at ng kaibigan niyang impostor, biglang bumagsak si Lolo Roman sa upuan. “Lolo!” mabilis kong sigaw. Hawak-hawak niya ang dibdib niya, hingal nang hingal. “Heart attack! Call the ambulance, now!” sigaw ko sa mga staff. Nagkagulo ang lahat. Tumakbo ang mga tao, may nagsisigaw, may tumatawag ng emergency. Gustong lumapit ni Kira para tumulong, pero bago pa siya makalapit ay biglang hinarang siya ni Tita Carmen at itinulak palayo. “Huwag ka ngang lumapit dito! Ikaw ang dahilan kaya na-stress ang ama ko!” galit na sabi ng tiyahin ko. “Enough!” halos pasigaw kong sabi. Hinila ko si Kira papalapit sa akin at tinitigan si Tita Carmen. “Walang karapatan ang kahit sino sa inyo na saktan ang asawa ko. One more time na gagawin mo ‘yan, Tita, hindi na kita palalagpasin.” Namutla siya, hindi makatingin nang diretso. “A-Anthony, hindi mo alam ang sinasabi mo. Siya ang dahilan—” “Siya ang asawa ko!” putol ko agad. “Kung may problema kayo, ako ang harapin n

Anthony’s POV Katatapos lang ng usapan namin ni Mardy tungkol sa audit report nang biglang tumunog ang cellphone niya. Kita ko agad sa mukha niya na may problema bago pa siya makapagsalita. “Sir…” medyo namutla si Mardy. “Head security po. Nagkakagulo raw sa labas ng building.” Agad akong napatigil. “What kind of commotion?” Huminga siya nang malalim. “Maraming clients, Sir. Nagwawala. Nagrereklamo tungkol sa ghost projects. Specifically under the divisions handled by Ms. Carmen — Architect and Design Group, Construction and Engineering, Real Estate and Properties. Mga may-ari ng hotels, restaurants, at ilang foreign investors… nandito na sila mismo sa lobby.” Napakuyom ang kamao ko. “Damn it. Ilang tao?” “Sir, dozens. May iba galing pa sa probinsya. May mga nagdadala ng dokumento, may iba sumisigaw na isauli raw ang pera nila.” Hindi ko na pinatapos si Mardy. Tumayo ako at mabilis na kinuha ang coat ko. “Where’s Tita Carmen?” “Nasa office po niya, Sir. Parang walang pakialam.

Kira's POV Hindi mapakali ang mga kamay ko habang nakatitig ako sa TV. Nanginginig ang tuhod ko. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin na nakikita si Anthony doon sa entablado, pinagbabatuhan ng mga tao na parang wala siyang ginawang tama. Press conference ng Salvatore Holdings ngayon, at ako—nandito lang sa sala, hawak ang remote, habang pinipilit kong hindi maiyak. “Anthony…” bulong ko. Kanina pa niya ako pinapakiusapan na huwag akong sumama. “Stay here, Kira. I don’t want you in the middle of this mess,” iyon ang huling sinabi niya bago siya umalis. Ayaw kong sumunod pero wala akong nagawa. Napatakip ako ng bibig nang makita kong binato siya ng ketchup. Sunod ay itlog. Hindi pa nakuntento ang ilan, may nagtapon pa ng pera, tila panunuya sa perang nawawala. “Please, tama na…” mahina kong usal kahit alam kong hindi nila maririnig. Kita ko sa TV kung paanong hindi siya matinag. Nakatayo pa rin siya roon, hawak ang mikropono, pilit pinapakalma ang lahat. “Ladies and gentlemen, p

Kira’s POV Lumabas muna saglit si Anthony. May kinakausap siya tungkol sa paghahanap kay Tita Carmen. Naiwan ako sa loob ng ICU, pinagmamasdan ang mga monitor na tuloy-tuloy ang tunog, habang ang malamig na hangin mula sa aircon ay ramdam ko sa balat. Napatingin ako sa kamay ni Lolo Roman nang bigla itong gumalaw kasabay ng pagdilat ng kaniyang mga mata. Agad siyang inasikaso ng doktor, tiningnan ang vital signs, at inobserbahan ang reaksyon niya. Nanginginig ang katawan ko, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa galit na matagal kong kinimkim para sa matanda. Hindi ko pa rin makalimutan ang lahat ng pang-aalipusta niya noon sa akin. Para akong walang karapatang ipaglaban ang sarili ko. Ngayon, nakahiga siya rito, halos wala nang lakas, at pakiramdam ko—kinarma na siya. Pero nang magtama ang mga mata namin, agad tumulo ang luha sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang umiyak nang makita ako sa tabi niya. “K-Ki-ra…” Hirap na hirap siyang bigkasin ang pangalan ko. Napabu

Kira’s POV Ilang araw na kaming naghahanap kina Bianca at Tita Carmen pero wala pa ring resulta. Halos lahat ng tao sa paligid namin ay nawawalan na ng pag-asa. Patung-patong na kaso na ang isinampa ng mga na-scam na clients laban sa Salvatore Holdings. Araw-araw rin bumababa ang sales ng kompanya. Si Anthony, hindi na mapakali. Laging pagod, laging nakakunot ang noo. Nakikita ko kung paano siya unti-unting nasasakal sa bigat ng problema. At ako, nasasaktan kasi hindi ko alam kung paano ko siya gagaanan ng pakiramdam. Alam ko kung gaano kahalaga sa kanya ang Salvatore Holdings. Kaya kahit hindi niya hinihingi, palihim kong kinausap si Ella. “Ella, I need you to check the investors na umalis sa Salvatore Holdings,” sabi ko sa kapatid ko habang magkausap kami sa opisina. “Alamin mo rin ang mga na-scam daw na clients. Gusto kong makuha lahat ng pangalan at projects na hindi natuloy. Kukunin natin.” “Sigurado ka ba riyan, Ate?” tanong ni Ella. “Ang laki ng risk. Kung tayo ang tatayo s