All Chapters of Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Chapter 141 - Chapter 150

Kira’s POV Unang site visit ng Vantare sa isa sa mga projects ng scammed clients. Habang naglalakad ako sa loob ng site, hindi ko mapigilang mapailing. Ang dami pang kulang. Parang hindi man lang nangalahati ang project. May nakatambak na bakal na hindi ginamit nang maayos, at ang foundation, halos bitin pa. Naiinis ako sa ginawa ni Tita Carmen. Pera ng tao ang nilustay niya, pawis at ipon ng ibang pamilya. “Ma’am Kira,” tawag ng isang foreman na nakilala ko kanina. “Ito po ‘yung full report ng progress. Kung tutuusin, nasa 30% lang ang natapos.” Kinuha ko ang papel at binasa. “Okay. So from here, kami na ng team ko ang hahawak. We’ll take full accountability. Pero I need full cooperation from your side. Lahat ng previous workers na willing pa ring tumuloy, tatanggapin namin.” Nagkatinginan ang mga tao sa paligid. Kita ko ang pag-aalinlangan sa mga mata nila. Naiintindihan ko. Asawa ako ni Anthony, apo ng taong sangkot sa gulo. “Ma’am,” sabi ng isa sa clients, halatang naiirita. “

Kira’s POV Napansin ko nitong mga nakaraang araw na panay ang alis ni Ella. Lagi niyang sinasabi na may “date” daw siya. Kapag tinatanong ko kung sino ang kasama niya, nagiging mailap ang mga mata niya at mabilis na pinapamunulahan ang mukha. “Ella, sino ba talaga iyang ka-date mo?” tanong ko minsan habang sabay kaming kumakain ng dinner sa bahay. “Wala, Ate. Basta kapag sure na ako, saka ko na ipapakilala sa 'yo,” sagot niya sabay iwas ng tingin. “Ewan ko sa 'yo. Pero sana hindi ka nagmamadali. Make sure na tama ang choice mo,” sabi ko. “Don’t worry, Ate. Hindi naman ako padalos-dalos,” sagot niya, may kasamang ngiti pero halata kong may tinatago pa rin. Hinayaan ko na lang. Gusto ko ring makahanap siya ng lalaking makakasama niya habang buhay. Gusto ko siyang makitang may sariling pamilya. Kaya mas pinili kong mag-focus sa mga dokumentong kailangan kong basahin para sa mga project ng Vantare. Pero hindi ko magawa nang maayos dahil nasa tabi ko si Anthony at panay ang pangungul

Kira’s POV Pagdating namin sa presinto, ramdam ko agad ang tensyon. Nasa loob na sina Bianca at Tita Carmen, parehong naka-upo sa magkahiwalay na bangko. Magkaharap sila pero halatang puno ng galit ang mga mata. Si Anthony, mahigpit ang hawak sa kamay ko. “Stay with me, Kira,” bulong niya. Tumango lang ako. Maya-maya, biglang nag-umpisa ang pagtatalo ng dalawa. “Ano ba, Tita?!” sigaw ni Bianca, halos pasabog ang boses. “Kung hindi ka lang naging gahaman sa pera, hindi sana tayo nandito ngayon! Ikaw ang may kasalanan ng lahat!” Napalingon ang mga pulis. May ilan pang tumigil sa ginagawa nila para pakinggan ang komosyon. “Bianca, watch your mouth,” malamig na sagot ni Tita Carmen, pero bakas ang inis sa mukha. “Don’t act like a saint. Kung hindi ka rin pumayag sa mga plano ko, wala tayo rito. Wala akong tinutukan ng baril para sumang-ayon ka.” “Hindi mo nga ako tinutukan,” balik ni Bianca, nanginginig ang boses, “pero ikaw ang nag-udyok sa akin! Ikaw ang nagbigay ng ideya na huwag

Anthony’s POV Pagkapasok ko sa kulungan, agad kong nakita si Bianca. Magulo ang buhok niya, bakas ang pagod sa mukha. Nakatayo siya pero agad lumapit nang makita ako. “Anthony…” garalgal ang boses niya. “Thank you for coming. Please, makinig ka muna.” Tahimik lang ako. Umupo ako sa bakal na upuan sa harap ng mesa. Siya naman ay hindi makapirmi, paikot-ikot, halatang desperado. “Hindi ako nandito para makinig sa mga palusot mo,” malamig kong sagot. Pero hindi siya tumigil. Bigla siyang lumuhod sa harap ko. Nagulat pati ang guard pero hindi ito nakialam. “Please, Anthony! I know I made mistakes. Ang dami kong pagkukulang, ang dami kong kasalanan. Pero hindi lahat ng ginawa ko ay dahil lang sa kasakiman. Please, tulungan mo si Blake. He’s my only brother. He’s sick. Kung hindi siya matutulungan ngayon, baka mawala siya.” Napakunot ang noo ko. “After everything you did, you still have the guts to ask for my help?” Tumulo ang luha niya. “Yes, kasi wala na akong ibang malalapitan. Ik

Anthony’s POV Nakahinga ako nang maluwag nang matapos ang huling hearing. Para bang nabawasan ang bigat sa dibdib ko. Natalo na rin namin si Tita Carmen. Nakita ko mismo kung paano siya dinala palabas ng korte, galit na galit habang nakaposas. Si Bianca naman, halos hindi makatingin sa akin. Pero alam kong may ibang takbo ang kaso niya. Puwede siyang makapagpiyansa. At kung sakali mang makita kong seryoso talaga siya sa pagbabago, baka maisip kong iatras ang kaso laban sa kaniya. Hindi para sa kanya, kundi para sa kapatid niyang si Blake. Nang makabalik ako sa opisina, tahimik akong naupo sa swivel chair ko. Nakatitig ako sa mga dokumentong nakakalat sa mesa, pero hindi iyon ang iniisip ko. Napatingin ako sa calendar na nasa ibabaw ng table. Doon ko lang biglang naalala—may school event pala si Midnight ngayong araw. Napapikit ako at napamura nang mahina. “Damn. Kira’s alone again.” bulong ko sa sarili. Tinawagan ko si Mardy para sabihing ipagpaliban ang lahat ng meeting ngayong ha