All Chapters of Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Chapter 101 - Chapter 110

Anthony’s POV Madaling araw na, pero hindi pa rin ako makatulog. Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Kira. I already made a decision. Na hindi ko uuwian si Lolo Roman sa Pilipinas. Pero may parte sa akin na gusto pa rin siyang makita. Gusto kong makasiguro kung totoo bang inatake siya sa puso. Bumangon ako at nagsindi ng sigarilyo. Pinagmasdan ko si Kira na mahimbing na natutulog. Ang payapa ng mukha niya, parang wala siyang iniintinding problema. Napabuntong-hininga ako at tinawagan si Mardy, ang assistant ko. “Mardy, i-book mo kami ng ticket pabalik ng Pilipinas. First flight today. Gusto kong makita si Lolo.” “Copy, Sir. Gagawin ko agad.” Pagkababa ko ng tawag, bumalik ako sa tabi ni Kira. Ilang minuto pa, gumalaw siya at nagising. “Babalik na tayo sa Pilipinas,” sabi ko agad. Mukhang hindi siya nagulat. “Mabuti naman kung gano’n. Alam kong mababago pa ang isip mo.” Pinatay ko ang sigarilyo at nilagay sa ashtray. “Thank you, Kira. Alam kong mahirap sa iyo ang sitwasyon, pero gay

Kira’s POVNakatitig lang ako sa TV rito sa bagong condo na tinutuloyan namin. Kaming dalawa ni Anthony ang laman ng balita. Pinagbibintangan pa rin nila ako na manggagamit matapos kumalat na peke raw ang kasal namin. Kaya napag-usapan namin ni Anthony na magpakasal ulit sa mas lalong madaling panahon. Ramdam kong ang pag-aalala niya para sa akin lalo na't sobra na ang sinasabi sa akin.Tahimik akong nakaupo sa sofa habang nakahawak ang remote control sa kamay ko. Hindi ko na halos napipindot dahil sunod-sunod ang report tungkol sa amin. Pinapakita pa ang mga pictures namin sa Italy, mga kuha ng paparazzi na sobrang lapit namin sa isa’t isa.“Fake marriage daw, gold digger daw, manggagamit…” mahinang bulong ko habang nakatitig pa rin sa TV.Mula sa kusina, lumabas si Anthony. May hawak pa siyang baso ng tubig at agad lumapit sa tabi ko. “Kira, turn it off. You don’t need to watch that.”Umiling ako. “Gusto kong marinig, Anthony. Gusto kong malaman kung ano pa ang sinasabi nila. Para h

Kira’s POV Wedding day na namin, pero parang hindi ko maramdaman ang saya na inaasahan ko. Simple at intimate wedding lang ang gaganapin. Pakiramdam ko, parang palabas lang ang lahat kasi hindi namin nagkaroon ng mahabang panahon para planuhin ng maayos ang dream wedding ko. Naging sobrang busy kami sa trabaho, dagdag pa ang lahat ng issue tungkol sa amin. Marami pa ring nagtatanong kung totoo ba talaga ang relasyon namin o isa na namang drama lang. Ang bigat sa dibdib. Napaisip tuloy ako tungkol sa unang wedding namin ni Anthony—panahong wala pa kaming nararamdaman para sa isa’t isa. Panahong kontrata lang ang dahilan kung bakit kami nagpakasal. Huminga ako nang malalim habang nakatitig sa sarili sa salamin. Sinabi ko na lang sa sarili ko na dapat maging masaya ako, kasi papakasalan ako ni Anthony. Ako ang pinili niya. “Miss Kira, ilang minutes na lang po,” sabi ng makeup artist habang inaayos ang buhok ko. Tumango ako pero hindi pa rin maalis ang kaba sa dibdib ko. Maya-maya, k

Kira’s POV Ongoing ang meeting sa conference room nang biglang bumaliktad ang sikmura ko. Parang hindi ko na kayang pigilan, kaya dali-dali akong tumayo at lumabas. Nakaramdam ako ng ilang pares ng mata na nakatingin pero wala na akong pakialam. Diretso akong nagtungo sa banyo. Halos mawalan ako ng lakas habang sumusuka. Pinunasan ko ang bibig ko at umupo saglit sa gilid ng lababo. Huminga ako nang malalim at kinumbinsi ang sarili ko. “Siguro dahil lang sa puyat. Hindi naman siguro ito kung ano…” bulong ko sa sarili ko habang nag-aayos ng buhok at mukha. Ayokong makita ng iba na mukhang wasak ako. Paglabas ko ng banyo, sakto namang nasalubong ko si Bianca kasama ang tatlo niyang alipores na mga junior architects. Nakakunot agad ang noo niya at mabilis na nagkomento. “Uy, guys, tingnan n’yo. Ang putla ni Ma’am Kira. Baka may nakakahawang sakit ‘yan,” sabi niya na may halong pang-iinsulto. Umiling ang isa sa mga junior na nakasunod sa kaniya. “Naku, baka nga. Kaya siguro laging abse

Kira’s POV Excited na excited si Anthony habang nasa biyahe kami papunta sa kilalang OB-GYN. Halos hindi siya mapakali sa driver seat. Kanina pa siya tanong nang tanong, parang siya ang buntis at hindi ako. “Baby, do you feel okay? Hindi ba masyadong mainit? Gusto mo ba dagdagan ko ng aircon?” tanong niya habang panay ang tingin sa akin kaysa sa kalsada. “Anthony, mag-drive ka nang maayos. Okay lang ako. At huwag kang OA, please. Kakapasok pa lang natin sa second month,” sagot ko, sabay hawak sa kamay niya para kumalma. “Pero baka kasi hindi ka comfortable. Hindi na puwede na hindi kita bantayan. I promised I’ll be a hands-on dad. And that starts now.” Napailing ako. “Hands-on dad agad? Ni hindi pa nga natin alam kung ilang weeks talaga itong baby.” “Exactly. Kaya nga tayo pupunta sa OB. I need to know everything. From what you should eat, hanggang sa kung paano kita tutulungan sa pagbubuntis mo.” Pagdating namin sa clinic, halatang kinakabahan si Anthony. Kanina pa siya paikot-