Semua Bab WILLIAM SAVIANO: The Obsessed CEO: Bab 1 - Bab 5

AMARANTH POVIlang sandali akong napatulala sa screen ng hawak kong cellphone nang mabasa ang dumating na notification. Mula iyon sa banko kung saan naka-savings ang lahat ng kinita ko mula sa pagiging lihim na modelo. Paano ko ‘yun natawag na lihim? Ako lang ang nakakaalam, tutal katawan ko lang naman ang kailangan nila. Model ako ng mga nighties and lingerie. Madalas na inilalagay iyon sa mga magazines. Pinili ko ito dahil mas safe siya at para sa akin ay madali. Medyo malaki rin ang bayad, depende na lang kung ilang oras kong gagawin iyon. Ginawa ko siyang partime dahil madalas din lang naman akong nasa bahay dahil may mga sidelines pa akong trabaho online.Sa totoo lang ay maraming nag-o-offer sa akin na mas malaki ang kita, gaya na lang na pwede ako umanong lumabas sa TV na kailangan lang ng ilang audition. May mas daring din na pagmo-modelo ngunit patuloy na tinanggihan ko iyon dahil sa simple lang naman ang pangarap ko mula ng lumagpas ako sa edad na twenty; ang makaipon ng pam

Ilang segundong napaawang ang kanyang bibig na hinagod na rin ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Malamang kung nagulat ang ibang employee na nagawa pang mahinang magbulungan, hindi siya exempted doon dahil sa aking hitsura. Hindi ako nag-explain. Alam naman niyang umuulan. Isa pa, bakit ako magpapaliwanag? Hindi naman siya ang pinunta ko kung hindi ang trabaho. Kung hindi ako magiging matapang, paano ako lalaban sa mundong sobra kung mang-api?“Alright, Miss, follow me.” Taas ang noong sinundan ko siya kahit pa nakaani na ang presensya ko ng atensyon ng karamihang employee. Wala akong pakialam kung ano ang isipin nila sa aking hitsura. Ang tanging goal ko ng mga sandaling ito ay ang interview ko.“Please go inside, Mr. Saviano is waiting for you.” motion ng babae gamit ang seryoso pa rin niyang mukha. Inayos ko ang aking tindig kahit pa alam ko sa aking sarili na hindi naman ako presentable. Sinong niloloko ko? Basang-basa ako ng ulan. Putol pa ang heels ng black shoes. Mukhang di

Binuhay ko ang computer sa aking table. May access na ako sa ibang documents doon by folder na sabi ng babae ay madalas na kailangan ni Mr. Saviano. Halos mabali ang leeg ko sa mabilis na paglingong ginawa nang tumunog ang telephone na nakapatong sa aking table. Mabilis ko ‘yung sinagot. Natataranta pa nga na hindi man lang ako nakabati rito. “Miss Del Prado?” “Y-Yes, Sir…” nauutal ko pang sagot na parang biglang na-blangko na ang isipan at nawala sa isip kung ano ang giangawa. Nai-imagine ko kasi ang hitsura niya kahapon sa pamamagitan pa lang ng kanyang boses. Masungit. Seryosong mata. “Come inside.” Pagkasabi niya noon ay ibinaba na ang intercom. Mabilis akong tumayo. Inayos ang aking sarili. Ipinaalala rin sa akin ng babae na para mabuksan ko ang pintuan ng office ni Mr. Saviano ay e-tap ko ang ID ko. Ako lang din daw na secretary niya sa ibang mga employee ang may access doon, syempre maliban sa mga matataas ang katungkulan sa kumpanya nila.“Good morning, Mr. Saviano—”“Pak