Semua Bab มาเฟียจ้าวชีวิต: Bab 31 - Bab 40

“เป็นอะไรของเธอ...ฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไง” อดัมพูดด้วยเสียงราบเรียบ แต่นัยน์ตาแพรวพราว            “แล้วจะถอดมันแบบนี้เลยเหรอไง...สะกดคำว่า ‘อาย’ เป็นมั้ย”            “เป็น...แต่มันไม่ใช่กับเธอ...ทำไมต้องหน้าแดง ฮืม!...มีอะไรของฉันที่เธอไม่เคยเห็น...ไม่เคยลอง...ไม่เคยสัมผัส” อดัมพูดพร้อมกับเดินเข้าหา    น้ำฟ้าที่ถอยหลังทันทีเมื่อถูกรุกรานอย่างเปิดเผยจากชายตรงหน้า            “คะ...คุณ...จะ...จะทำอะไร” น้ำฟ้าพูดติดๆขัด เมื่อเสื้อที่อดัมสวมใส่หลุดออกจากร่างกายของเขาเผยให้เห็นแผ่นอกที่สวยงามและซิกแพ็คหน้าท้องเป็นลอนอย่างสวยงาม            “แต่งตัว...” อดัมตอบกลับน้ำฟ้าด้วยเสียงที่แหบพร่าและโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าหวานขาวใส และดวงตาที่แพรวพราวจ้องเข้าไปในดวงตา

ลีโอที่คอยมองหญิงสาวอย่างกระวนกระวายใจ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอคือคนที่เขากำลังตามหา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงปฎิเสธ มันต้องมีอะไรแน่ๆ และเขาจะต้องรู้ให้ได้ และลีโอก็ตัดสินใจว่าจะยังไม่บอกบดินทร์  พี่ชายของหญิงสาวจนกว่าเขาจะมีรูปถ่ายปัจจุบันของเธอ            ลีโอต้องขมวดคิ้วเมื่อนายแบบที่ดึงตัวเธอไปเดินกลับมาคนเดียว     ลีโอเมื่อเห็นอดัมเดินไปตำแหน่งหน้ากล้อง เขาตัดสินใจเลี่ยงออกมาเพื่อที่จะไปยังห้องแต่งตัวของอดัม เพราะถ้าเธอไม่ได้มากับเขาเธอก็ต้องอยู่ในห้องแต่งตัวของอดัม โดยที่ลีโอไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาอยู่ในสายตาของเจอาร์ตลอด            เจอาร์เดินตามลีโอไปตามทิศทางที่เขารู้อยู่แล้วว่าชายตรงหน้ากำลังจะไปไหน            “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ลีโอขมวดคิ้ว เมื่อเขาเคาะประตูที่หน้าห้องติดป้ายชื่อว่า ‘อดัม’ แต่ก็ไม่มีใครเปิดมันจากด้านใน ลีโอจึงตัดสินใจเปิดมันเอ

อดัมหลังจากกลับเข้ามาในห้องส่วนตัวที่ไม่ส่วนตัว เขาเดินเลยเข้าห้องน้ำและตอนนี้ยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่แหวนเพชรที่มันวางสงบนิ่งอยู่ที่ขอบอ่างล้างหน้า แนวสันกรามปูดโปนออกมาอย่างชัดเจนยามที่เขาพยายามจะเก็บกักอารมณ์ความโกรธและไม่พอใจไว้            “เมื่อเธอกล้าลองดี...ฉันคนนี้จะแสดงให้เธอเห็นว่าใครอยู่เหนือใครกันแน่...นาวา!เธอรู้จักฉันน้อยไป” อดัมพึมพำออกมาด้วยอารมณ์ที่หญิงสาวจะต้องสำนึกและจำไปนานว่าคนอย่างเขาไม่ใช่ใครจะมาปฎิเสธกันได้ง่ายๆ            อดัมเดินออกจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมพร้อมแหวนที่อยู่ในมือ เขาก้าวย่างไปที่น้ำฟ้าอย่างไม่ลังเล            “อุ้ย!...” น้ำฟ้าร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อมือข้างซ้ายถูกกระชากขึ้นมาอย่างเร็วและแรงมากจากชายเพียงคนเดียวกันที่เหยียบย้ำศักดิ์ศรีเธอ และเมื่อเธอเงยหน้ามองเจ้าของมือใหญ่ ก็ต้องตกใจเพราะแววตาของอดัมเปลี่ย

เมื่อยอดอกเต่งตึงถูกครอบครองด้วยปากของพี่บลู เสียงครางหวานๆจากปากบางดังออกมาให้อดัมได้ยินไม่ขาด เมื่อเขายังคงดูดกัด หยอกล้อยอดเกสรที่ตอนนี้มันชูชันเชื้อเชิญเขาทั้งสองข้าง ทำให้เขาอ้อยอิ่งและอยากจะตั้งหลักปักฐานไม่อยากจากไป            น้ำฟ้าที่ความวาบหวามที่ก่อตัวในร่างกายทำให้ร่างบางกระสับกระส่ายโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวว่าได้ขยับขาแยกออกจากกันเปิดทางเชื้อเชิญอดัมให้เข้าสัมผัสดอกกุหลาบของตัวเองที่ชุ่มฉ่ำรอคอย ‘พี่บลูของนาวา’ ให้เข้าครอบครอง ริมฝีปากหยักของอดัมเลื่อนต่ำลงมาอย่างผู้มีประสบการณ์เหนือชั้นกว่า และเข้าใจหญิงสาวได้ดีกว่าเจ้าตัวเสียอีกว่าจะสร้างความสุขสมให้กับเธออย่างไร ลิ้นหนาออกมาทำหน้าที่ลากยาวอย่างช้าๆตั้งแต่กึ่งกลางใต้ฐานอกเต่งตึงเป็นทางยาว  จนหน้าท้องแบบราบแขม่วเกร็งทันทีที่ลิ้นหนาเดินทางผ่านอย่างเชื่องช้า            “อ้ารส์...พี่บลู...” น้ำฟ้าครางเรียกพี่บลู เพราะความรู้สึกซ่านเสียวก่อตัวขึ้นจนตัวเธอไม่รู้จะระบายออกมาได้อย่างไร สะโพกเล็กถูกขย

“สวัสดีคะ...ลิเลียค่ะ...เป็นน้องสาวพี่อดัม” ลิเลียทักทายกลับด้วยรอยยิ้มที่เปิดกว้าง เพราะจะว่าไปผู้หญิงตรงหน้าก็น่ารักดีตัวเล็กๆผิวขาวเนียนละเอียดปากนิดจมูกหน่อย             ฮิฮิ ฮิฮิ เสียงหัวเราะเล็กๆ ออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายทั้งจากของลิเลียและของน้ำฟ้า เมื่อต่างฝ่ายต่างมองสำรวจซึ่งกันและกันและเกิดรอยยิ้มพึงพอใจของทั้งคู่            “พี่นาวา...ลิเลียเรียกว่าพี่แล้วกันนะคะ...เพราะพี่นาวาน่าจะอายุมากกว่าลิเลีย” นาวาพยักหน้าและเรียกลิเลียว่าลิเลียเฉยๆ ตามคำบอกของเจ้าตัว “ว่าแต่ว่าพี่นาวารู้มั้ยว่าพี่อดัมเขารีบร้อนไปไหน” น้ำฟ้าส่ายหน้าเป็นคำตอบ            “อย่างนี้ตลอดเลยอ๊ะ” ลิเลียบ่นพึมพำ “แล้วพี่นาวากำลังจะไปไหนคะ?” หลังจากบ่นพี่ชายของตัวพร้อมทำปากจู๋ย่นจมูกเวลาที่ใครขัดใจเป็นบุคคลิกของเธอเมื่อเกิดอาการไม่พอใจ ก็กลับมาถามพี่สาวค