All Chapters of มาเฟียจ้าวชีวิต: Chapter 141 - Chapter 149

“ไม่ ไม่อย่างนั้นเหรอ....ได้...ไม่ก็ไม่” อดัมปล่อยมือจากไหล่บางของน้ำฟ้า และจัดการกับตัวเองทันที น้ำฟ้าที่ยืนนิ่งอยู่ถึงกับเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆอดัมก็ทำให้ตัวเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว และด้วยความตกใจของตัวเองทำให้น้ำฟ้าไม่ทันตั้งตัวเมื่ออดัมคว้าตัวเธอไว้ก่อนที่เธอจะทันได้ถอยหนี            “จะทำอะไร...”   น้ำฟ้าที่ถูกจับถอดเสื้อผ้า ถามกลับพร้อมกับดิ้นรนขัดขืนอดัมอย่างเต็มแรงกายของตัวเอง            “…ไม่รู้จริงๆ เหรอ...” อดัมตอบกลับพร้อมแขนใหญ่รัดรอบเอวบางที่เปลือยเปล่าด้วยฝีมือเขาเป็นที่เรียบร้อย            “ปล่อยนะ!...” น้ำฟ้าเสียงอ่อนลงพร้อมกับหยุดดิ้นเมื่อร่างกายเธอสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แนบเบียดชิดอยู่กับด้านหลังของเธอ            “นานแล้วนะ...” คำสั้นๆ ของอดัม

อดัมขยับเคลื่อนไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ โดยปล่อยลิ้นร้ายออกมาเป็นตัวนำทาง ลากไปตามร่างบางที่กระสับส่ายเสียวซ่านกับสัมผัสนั้น ความเย็นของเครื่องปรับอากาศแทบไม่มีผลต่อร่างเปลือยเปล่าทั้งสองที่แนบชิดอย่างกับว่า ถ้าต้องห่างออกมาแล้วอาจทำให้ร่างทั้งสองแตกสลายหายวับไปทันที            อดัมเมื่อลากลิ้นมาถึงหน้าท้องแบนราบก็จุมพิตแผ่วเบาอย่างกับเขาส่งผ่านความรักของเขาไปให้แก้วตาภายในนั้น และเมื่อมาถึงจุดหมายปลายทางที่นิ้วทำหน้าที่เรียกความชุ่มฉ่ำออกมาอย่างที่ต้องการแล้ว อดัมขยับร่างกายเข้าไปอยู่ระหว่างขาเล็กที่เขาจับให้ตั้งชันเข่าขึ้นพร้อมกับขยับเปิดทางมากขึ้น            อ้าร์ส อ้าร์สสส  เสียงครางของน้ำฟ้าดังออกมามากขึ้น เมื่อใบหน้าของอดัมเข้าแนบชิดความงามของดอกกุหลาบนั้น ลิ้นหนาออกมาเรียกร้องกวาดต้อนธารน้ำที่ไหลออกมาภายนอกจนหมดอย่างตะกละตะกรามและรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอและเป็นที่พอใจของอดัมลิ้นหนาขยับเข้าล่วงล้ำกายสาวกวาดต้อนธารน้ำมากขึ้น   &nbs

น้ำฟ้าพยักหน้าและทุกอย่างก็เริ่มทันทีเมื่อทุกคนพร้อม อดัมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมายืนอยู่ในห้องคลอดในฐานะพ่อ และในความรู้สึกของเขาตอนนี้เขาตื่นเต้นไม่แพ้น้ำฟ้าแต่เขาต้องใจเย็นๆ และเขาสามารถบอกได้เลยว่าความรู้สึกนี้ ที่เขาเป็นอยู่ไม่มีช่วงเวลาไหนเทียบได้เลยแม้แต่ในยามที่เขารับตำแหน่งเป็นหัวหน้าแก็งที่มากมายด้วยอำนาจก็ยังไม่สำคัญเท่ากับตำแหน่ง ‘พ่อ’            น้ำฟ้าที่อดทนและพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงเวลาของผู้หญิงทุกคนที่ใฝ่ฝันอยากให้เกิดกับตัวเอง นั่นก็คือการให้ชีวิตน้อยๆที่จะเป็นทุกๆสิ่งทุกๆอย่างของคนที่ได้ชื่อว่า ‘แม่’            ช่วงเวลาจากนาทีเปลี่ยนเป็นชั่วโมงและแล้วความสำเร็จก็ปรากฎให้เขาและเธอต้อนรับสมาชิกใหม่ อดัมค่อยๆรับชีวิตใหม่มาจากพยาบาลหลังจากเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เขาโน้มกายลงมาหาน้ำฟ้าพร้อมกับค่อยๆวางแก้วตาของเขาในอ้อมกอดของเธอ            “สวัส

‘หนึ่งปีต่อมา....’            “สวยจังเลยนะคะ...” น้ำฟ้าเอ่ยออกมากับความสวยงามของธรรมชาติที่ลือเลื่องของสวิสเซอร์แลนด์            “ตอนนี้คุณแม่น้ำทิพย์กับคุณพ่อศตวรรษท่านทั้งสองก็ไม่ต้องแยกจากกันแล้ว” อดัมเป็นคนเอ่ยโดยที่ยืนอยู่ข้างๆน้ำฟ้าที่มีอนาสตาเซียในอ้อมแขน ตอนนี้พวกเขาทั้งสามอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ สถานที่ที่ความรักของคุณแม่น้ำทิพย์กับคุณพ่อศตวรรษของน้ำฟ้าเกิดขึ้น ด้วยความช่วยเหลือจากบดินทร์ที่เป็นธุระจัดการส่งอัฐิของคุณแม่น้ำทิพย์มาให้ตามคำขอของน้ำฟ้าที่ต้องการให้พ่อกับแม่ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งที่สวิสเซอร์แลนด์ที่พ่อของเธอถูกฝังอยู่ที่นี่            “น้ำรักคุณพ่อคุณแม่นะคะ” น้ำฟ้าพึมพำเบาๆให้เสียงของเธอไปตามลมที่พัดตลอดเวลา อดัมโอบกอดน้ำฟ้าจากด้านหลังถ่ายทอดความ     ไออุ่นจากร่างกายเขาให้กับน้ำฟ้าดั่งกับว่าอดัมต้องการเป็นตัวแ