All Chapters of มาเฟียจ้าวชีวิต: Chapter 51 - Chapter 60

“อื้ม.....” น้ำฟ้าที่เริ่มรู้สึกตัว นั้นอาจเป็นเพราะเธอนอนอยู่เบาะหลังในรถเพียงคนเดียวเป็นเวลาหลายนาทีและเนื่องจากไม่มีไออุ่นของคนเอาแต่ใจ ทำให้ความเย็นภายในรถกำลังทำให้เธอไม่สบายตัว  น้ำฟ้ามองออกไปนอกรถเมื่อรู้สึกว่าตัวเองอยู่เพียงลำพัง            “ขอโทษครับ...ผมว่าคุณกลับเข้าไปอยู่ในรถดีกว่าครับ” การ์ดที่อดัมสั่งให้เฝ้าอยู่ที่รถ เอ่ยกับน้ำฟ้าที่เปิดประตูและกำลังออกมาจากรถ            “เอ่อ!...แต่ฉันเมื่อย...ขอออกมาสักแป็บนะคะ” น้ำฟ้าไม่มีอาการตกใจกับผู้ชายแปลกหน้าเพราะคงเป็นคนของอดัม เธอก็ไม่ได้โง่ว่าจะดูไม่ออกว่าอดัมน่าจะเป็นกลุ่มแก็งแบบมาเฟีย แต่ที่เธอยังไม่รู้ก็คือว่าเขามีระดับตำแหน่งสูงมากแค่ไหนก็เท่านั้น เพราะอันนี้เธอคิดตามที่เคยดูในหนัง แต่ก็พึ่งเคยสัมผัสในชีวิตจริงก็ครั้งนี้แหละ            น้ำฟ้าที่กำลังยืนรับลมพร้อมบิดร่างกายเล็กน้อย เพราะ

น้ำฟ้ายืนมองกลุ่มคนของกองถ่ายแบบที่มาเตรียมงานก่อนที่พวกเธอจะมาถึง และสถานที่ถ่ายวันนี้ก็อยู่ที่ริมหาดของนิวเจอร์ซีย์แต่อยู่คนละฟากกับบ้านที่พวกเธอนอนเมื่อคืนนี้            “อ๊ะ!...” น้ำฟ้าละสายตาจากกลุ่มทีมงานมากมายและก็เห็นผู้ชายที่นอนข้างกายเธอตลอดเมื่อคืน  เขากำลังยืนคุยกับผู้หญิงร่างบางที่ดูโดดเด่นมากกว่าจะเป็นแค่ทีมงาน ผมยาวสีดำที่ถูกรวบตึงไว้ด้านหลังยาวสลวยงดงามกับการแต่งตัวที่เป็นเสื้อและกางเกงขายาวสีดำทั้งชุดนั้นยิ่งทำให้เธอดูทะมัดทะแมงมีความในมั่นใจในตัวเองสูง ถึงแม้เธอจะมีผิวขาวแบบชาวตะวันตก แต่จากเสี้ยวด้านข้างที่น้ำฟ้าเห็นเธอนั้น เธอกลับมีรูปหน้าค่อนมาทางเอเชีย น้ำฟ้าขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีเมื่อหญิงสาวตรงหน้าเอื้อมมือไปลูบแผลต้นแขนของอดัมที่ถูกแกะผ้าพันแผลออก และเปลี่ยนมาแปะพลาสเตอร์ยาสีเนื้อแทน และปฎิกริยาตอบกลับของอดัมก็ไม่มีทีท่าจะแปลกใจกับท่าทางแบบนั้นของหญิงสาวตรงหน้าเขาเลย และสายตาที่ทั้งสองจ้องมองกันเหมือนกับว่าเขาทั้งสองคนรู้จักกันมานาน       

แต่วันนี้กับเมื่อคืนเธอแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่ใบหน้าของเธอที่ตอนนี้เหมือนคนที่อยากจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลา และใบหน้าขาวใสนั้นก็ยังแดงอยู่บ่งบอกถึงการพึ่งผ่านการร้องไห้มาหมาดๆ และไอ้ชุดที่เธอสวมใส่นั้นมันไม่เข้ากับเธอเลย และจากสายตาเขาถ้าเขาไม่โกหกตัวเองเธอไม่ชอบชุดที่เธอสวมใส่มันเลย เพราะสองแขนเล็กนั้นพยายามที่จะคอยดึงชายกระโปรงชุดเกาะอกสีแดงที่มีประกายวิบวับไม่ให้มันเลิกสูงขึ้นอยู่ตลอดเวลาทุกการย่างก้าวที่ไร้ความมั่นใจของเธอ และถึงแม้ในร้านแห่งนี้แสงไฟจะสลัวๆ แต่ก็ทำให้เขามองเห็นล่องรอยตั้งแต่ลำคอของเธอลงมาถึงไหล่เล็กและตรงบริเวณที่ชุดเกาะอกไปไม่ถึง และแน่นอนมันไม่ใช่ล่องรอยการทุบตี แต่มันเป็นรอย ‘คิสมาร์ก’            “เอาที่แรงที่สุดของร้านมา” อดัมเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนรักนั่งอยู่ ซึ่งเป็นโซฟาขนาดใหญ่แบบครึ่งวงกลม และมีโต๊ะเล็กอยู่ตรงกลาง เมื่อเขาบอกให้น้ำฟ้านั่งอยู่ปลายเก้าอี้ฝั่งเดียวกับเขาแต่ห่างจากเขาสักสองเมตร อดัมก็มานั่งใกล้ๆเพื่อนที่นั่งอยู่เงียบๆ และสั่งเครื่องดื่มกับเด็กที่เข้าม

“จะไปไหน?” เสียงของอดัมที่ดังขึ้น เรียกสายตาของน้ำฟ้าให้หันไปสนใจ เมื่อหญิงสาวที่มาใหม่และกำลังลุกขึ้น            “จะไปห้องน้ำ” มิกิตอบกลับอดัม อย่างแปลกใจ            “เดี๋ยวพาไป” อดัมพูดแค่นั้นกุมมือหญิงสาวคนนั้นเดินผ่านเธอไป โดยที่ไม่ชำเลืองมองเธอแม้แต่นิดเดียว น้ำฟ้ามองตามหญิงชายคู่นั้นที่เดินจูงมือกันออกไปยังสถานที่หญิงสาวต้องการไป            สองแขนเล็กขยับขึ้นมาโอบกอดตัวเองโดยทันที เมื่อความเหน็บหนาวจากภายในหัวใจที่มากมายสะท้อนส่งผลถึงร่างกายภายนอกโดยทันที แววตาเศร้าหมองของเธอไม่ได้ลอดพ้นสายตาของอเล็กเซียร์เลย ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหญิงสาวตรงหน้ากับเพื่อน แต่ความรู้สึกบางอย่างของอเล็กเซียร์ทำให้เขาลุกจากที่ตัวเองนั่งอยู่เดินมาที่ร่างบางที่โอบกอดตัวเองจากความหนาวเย็น            &

ลีโอที่ยืนมองร่างบางนอนร้องไห้อย่างหนัก เขาก็เป็นผู้ชายทำไมเขาจะดูไม่ออกว่า อดัมนายแบบหนุ่มคนนั้นก็มีความรู้สึกที่พิเศษกับหญิงสาวตรงหน้า ‘หึง’ สิ่งที่อดัมแสดงออกมา แต่ที่เขาต้องพยายามเอาน้ำฟ้าออกห่างผู้ชายคนนั้น เพราะสิ่งที่เขาปฎิบัติกับเธอนั้นทำให้เขาไม่สามารถทนได้ เพราะนายแบบหนุ่มคนนั้นไม่ให้เกียรติเธอเลย และจิตใจส่วนลึกของตัวเองบอกว่าหัวใจของเขามันเปลี่ยนจังหวะการเต้นทุกครั้งที่เขาได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้เจอเธอเป็นครั้งแรกที่สตูดิโอการถ่ายแบบวันนั้น จนลีโอไม่แน่ใจแล้วว่าการที่เขาพยายามจะติดตามน้องสาวเพื่อนนั้น ทำเพื่อเพื่อนหรือเพื่อตัวเอง            “น้องน้ำ....” ลีโอเอ่ยเรียกร่างบางที่ยังคงร้องไห้อยู่อย่างต่อเนื่อง โดยที่ยังหาปลายทางสิ้นสุดของการเสียใจนั้นไม่ได้  “พี่ขอโทษ!”            น้ำฟ้าหันมาตามเสียงเรียกนั้นด้วยใบหน้าที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตา เธอค่อยๆลุกขึ้นมานั่งกลางเตียงนอนในโรงแรมที่ลีโอพัก