All Chapters of She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...: Chapter 101 - Chapter 105

BARTIlang segundo rin akong natahimik, at napatingin kay Anessa na wala ring imik na tinitigan ako. Habang si Kyline, walang tigil sa pakiusap na puntahan ko siya.“I’m sorry…” mahina kong sabi. “Hindi ako makakapunta. I have something more important to do.”Agad kong pinutol ang tawag bago pa siya makapagsalita ulit. Walang alinlangan. Walang guilt. At wala akong pakialam kung nasaktan siya. Mas concern ako kay Anessa na alam kong curious kung sino ang tumawag.Hinawakan ko ang kamay niya. Pilit akong ngumiti. “Sino ‘yon? Anong nangyari? Bakit parang bothered ka?” tanong niya.Hinaplos ko ang pisngi niya, marahan, parang sinusuyo siya. Binubura kung ano man ang iniisip niya. “I’m not bothered because of the call,” sabi ko. “I’m bothered because I don’t want you to get mad at me.”“Get mad? Bakit naman ako magagalit? Sino ba kasi ‘yong tumawag?” “Hindi importante… Ayaw ko lang na mag-isip ka ng masama. And I don’t want this night to be ruined.”Napakunot ang noo niya, sabay ngiti

ANESSAHawak-hawak ni Bart ang kamay ko habang naglalakad kami papasok sa bakuran. Hindi rin maputol ang tinginan namin na parang may sarili kaming mundo na hindi pwedeng guluhin ng kahit sino.Kaya lang, napaigtad ako. Awtomatikong naglaho ang ngiti ko. Kasi naman, si Mama nasa bungad ng pinto.Nakakunot-noo. Nakahalukipkip habang nakasandal sa hamba ng pinto. Dinaig niya pa ang dalawang bodyguard.“Magandang gabi, ‘Ma…” sabay naming bati ni Bart.“Bakit ngayon lang kayo?” mahinahon niyang tanong, pero alam kong may dalang bagyo.Nagkatinginan kami ni Bart. Sandaling humigpit ang hawak ko, pero nang bumaba ang mga mata ni Mama sa magkahawak naming kamay, mabilis akong bumitaw. Saka ko palihim na kinurot ang likod ni Bart.Napangiwi siya, pero nakuha pang ngumiti. “I fell asleep po, Ma,” sabi ni Bart. “She waited for me to wake up.”Tumaas ang isang kilay ni Mama, nanlilisik pa ang mga mata. “Tingin mo, maniniwala ako sa sinabi mong ‘yan? Mga mukha n’yo…”Napalingon kami sa dalawang gu

BARTPagbaba ko sa kanya sa kama, handa na akong angkinin siya, pero pansin kong nagbago ang ekspresyon niya. Parang malungkot siya. Naging matamlay.“My love…” Nilapat ko ang palad ko sa pisngi niya. “What’s wrong?”Umiling siya. “Wala.” Umiwas siya ng tingin.Pinihit ko agad paharap sa akin. “Malungkot ka e. Anong problema? Tell me…”“May naalala lang ako.” Wala na naman sa akin ang tingin niya. Kaya sinundan ko.Napakunot-noo ako. Ang sofa lang naman ang tinitingnan niya.Then, sumagi sa isip ko ang nangyari noon. Napahigpit ang hawak ko sa kama bago ako lumapit sa kanya at niyakap siya.“You remembered the stupidity I did,” sabi ko. “I let you sleep on that sofa.”Hindi siya sumagot. Hindi rin siya tumingin sa akin. Pero maya maya ay tumalim ang tingin niya, parang naniningil ng utang na hindi ko nabayaran.Hinaplos ko ang braso niya, dahan-dahan. “I’m sorry,” bulong ko. “I was an idiot back then.”Mas lalong umismid si Anessa. “Maniwala ka man o hindi, gusto kong makatabi ka noon,