All Chapters of Unwanted Husband: Chapter 11 - Chapter 20

Zandrie's POVWala sa sariling nilalaro ko ang bote ng Red Horse, bago inubos ang laman nito. This is the 6th emptied bottles of stallion redhorse na nasa table ko. "Oh bro, anong meron?" napabaling ako ng tingin sa nagsalita. It's Jace. Walking straight papunta sa'kin with his slightly worried face."Nag-away kayo ng misis mo no?" Agad niyang tanong kaya inilihis ko nalang ang tingin ko papunta sa ibang direksyon.Umupo si Jace sa bakanteng upuan sa harap ko. Nagbukas ng dalawang stallion, para sa kan'ya at inabot naman sa'kin ang isa. Si Jace lang ang tinawagan ko ngayon para makipag inuman, at para itanong kung may update na sa pabor na hiningi ko sa kan'ya a month ago."Alam mo, naiintindihan ko kung bakit ka nagkakagan'yan ngayon. Bakit kaba kasi pumayag ka sa kasalang 'yan kahit alam mong hindi ka niya mahal." nabigla ako sa tanong niya. Seryoso siyang nakatingin sakin na para bang handa akong pangaralan. I laughed bitterly at iniling-iling ko ang ulo ko. "Isn't it obvious Jac

Reign's POV"Just give me a chance, langga. Please." Itinama niya ang mga mata niya sa mata ko. His eyes shows sincerity, pero hindi iyon sapat. It's not acceptable reason para magpadala ako sa kan'ya.I slapped him again. Yumuko siya, alam kong masakit na ang pisnge niya sa paulit-ulit na sampal na ginawa ko simula ng hinalikan niya ko. Kung tutuusin ay kulang pa 'yan sa lahat ng paghihirap ko. Sa lahat ng sakit na nararamdaman ko."Please..." His voices become whisper. "Please," paulit ulit niyang bulong. Sandali siyang umangat at do'n ko narealize na umiiyak siya. Sa muling pagtama ng mga mata namin ay siyang pag dausdos ng kan'yang mga luha niya.Inabot niya ang kamay ko, akmang babawiin ko ito ngunit mahigpit niya itong hinawakan at iginaya papunta sa basa niyang pisnge.Kumirot ang dibdib ko. Nasasaktan ba'ko dahil umiiyak siya? I erased my thoughts at itinatatak sa isipan kong he also deserves to suffer like I do. "Hayaan mo kong mahalin ka, langga. Hayaan mo ko... kahit san

Zandrie's POVKinurap-kurap ko ang mga mata ko bago tuluyang iminulat. Agad na sumalubong sa akin ang sinag ng araw na nagmumula sa bintana."Aray," ngiwi ko ng dahil sa pagkirot ng sintido ko. Napaupo ako sa kama at akmang titingin sa relo na nakapatong sa bedside table nang mapansin kong tila iba ang ayos ng kwartong kinahihigaan ko.Shit! Asan ako? Sana namang walang nangyaring di maganda habang tulog ako."Good Morning sir!" biglang sulpot ni Ynna sa harap ko na may dalang tasa ng kape. Bigla akong kinabahan, "Anong nang—" sasabat sana ako ng bigla siyang nagsalita ulit."Una sa lahat, wala po tayo sa office. Nandito po tayo sa apartment ko.""Pangalawa, na-wrong call po kayo sakin kagabi kaya kahit labag sa loob ko ay kinuha ko kayo sa bar na yun at dinala dito. Ayaw ko masesante ako kung sakali.""Pangatlo, kailangan erefund niyo po yung pamasahe kagabi kasi naman sir, ang mahal ng bilihin ngayon at mayroon akong pamilyang umaasa sakin. Pang-apat pati itong kape may bayad at—" b

Reign's POV “Palagi kang kumain ng mga masusutansyang pag-kain Mrs. And stay away from your source of stress," napatingin ako kay Zandrei na nakatayo sa likuran ko na parang kinakausap ko siya ng tahimik gamit ang mga titig, 'layuan daw kita.'"Yes po. Thank you po Doc."Pasasalamat ko, ang totoo'y nag-alala ako sa baby ko. Baka lumaki siyang iyakin, dahil puro iyak ako. Minsan pinipigan ko naman talagang lukubin ng lungkot pero hindi ko talaga naiiwasan, lalo na kapag pumapasok sa isip ko si Kier. Nag paalam na kami sa OB ko at nauna na akong nag lakad habang nakasunod lang sa likod ko si Zandrie.Pumasok na ako sa sasakyan at gano'n din siya. Walang salita ang namagitan sa aming dalawa habang bumabyahe, pero teka? Parang hindi yata ito ang daan pauwi sa bahay namin."Sa'n mo ko balak dalhin, Zandrie? Ano ba pagod ako!" imik ko. Ngumiti lang siya bilang sagot.At dahil ayaw kong i-stress ang sarili ko kay kumalma ako at hindi nalang din siya napansin. Sinaksak ko nalang sa taenga k

Zandrie's Point Of View Hindi ko alam kung tama ang naging desisyon ko. I know, nagpapakamartyr ako dahil sa ginawa ko but still I don't want to hand her over him. Hindi ko kaya. Mahal ko Reign, pero hindi ko kayang basta-basta nalang siyang isauli sa ex niya. Asawa ko na siya. But shit! Ano ba tong ginagawa ko? Dahan-dahan kong binuksan ang pinto, naroon siya. Nakatalikod lang siya sa'kin but I know she's crying again. She's suffering, and I need to stop her from being stressed right now, even if it hurts my ego. "Reign," tawag ko sa kan'ya pero hindi siya sumagot. Ano bang aasahan ko? I'm just his unwanted husband. "Reign." tawag ni Kier sa kan'ya na nasa likod ko. Pinilit kong maging kalmado, h'wag magpadala sa emosyon ko at selos— kasi ako naman ang nagdala kay Kier dito. Agad na lumingon sa gawi namin si Reign. Her face was shocked. Nanlalaki ang mugto niyang mata. But I can clearly see her excitement. Shit! Parang tinurok ng milyon-milyong karayom ang puso ko. Naiyukom ko