Semua Bab His Secretary By Day, His Wife By Contract: Bab 1 - Bab 6

ENCOUNTER“Tita, maawa po kayo... Wala na po ako ibang mapupuntahan,” I begged, my voice cracking.Lumuhod pa ako para magmakaawa pero mas lalo lang nag-alab sa galit ang mga mata ni Tita Carmen. Sunod-sunod ang pagtulo ng mga luha ko. Gamit ang isang kamay ay kinulong niya ang aking mukha. My heart pounded loudly. Ramdam ko sa hawak niya ang panggigigil.“Wala akong pake! Kung sana ay pumayag ka na lang sa kasal mo kay Mr. Vueno, hindi ka sana masasaktan pero dahil masyado kang maarte, binastos at tinakasan mo siya, ang tanga mo! Pera na ‘yon, Rain! Pera! Sinayang mo lang!” galit na galit niyang sigaw.Tears blurred my vision. It hurts so bad. Lalo na noong marahas niyang binitawan ang panga ko at nagpakawala ng malakas na sampal. Hindi pa siya nakuntento, hinila niya ang aking buhok at pilit akong kinakaladkad palabas ng bahay. Napasigaw ako sa sakit. Ang pinsan kong si Cath ay nasa gilid lang, nanonood at nakangisi.Simula nang namatay sina Mommy at Daddy, hindi ako kailanman pina

DECISION Marriage is a sacrament. I grew up believing that. It’s sacred, not something to rush or fake, only for the kind of love that’s real and lasting. Gusto kong magpakasal sa taong kayang higitan, o kahit pantayan man lang, ang katangian ni Papa. Someone who makes me feel safe. Someone who knows how to love and care without conditions.Kaya noong umabot sa standard ko ang ex ko, I thought he was it. I thought I found someone I could build something with. Not necessarily marriage, not yet… but a future. A shared space. A quiet kind of forever.He was there when I was at my lowest, noong sabay na nawala ang mga magulang ko at halos mawalan ako ng dahilan para mabuhay. And when someone stays through that kind of pain, you start to believe it means something. You begin to trust. To hope.So I fell. But I never imagined that he’d be the one to break me.I never thought he could cheat on me, and worse, with my own cousin.And most of all, never, not even in my wildest thoughts, did

RUNTahimik akong nakaupo pa rin sa hapag, habang hawak-hawak ang kutsarang kanina pa nanlalamig sa kamay ko. Hindi ko na magawang galawin ang pagkain, kahit isang subo. Hindi ko rin alam kung gaano na ako katagal na nakatulala sa mesa.Bakit ba siya nagalit?Pilit kong inalala ang naging usapan namin. Wala naman akong nasabing masama. Tahimik lang akong kumain, kagaya niya. Hindi naman kami nagtalo. Wala ring kakaibang nangyari…We ate silently… Then he stopped eating and looked at me.Muli kong binalikan sa isip ko ang eksenang ’yon. He scanned me… and then his eyes locked on my chin.Napakunot ang noo ko. Dahan-dahang umangat ang kamay ko at hinaplos ang aking panga.Bahagya akong napadaing nang mapisil ko 'yon. May mga pasa nga pala ako roon! He saw it. Is that the reason why he suddenly got mad? Pero... bakit naman siya magagalit sa pasa ko? Isang ideya ang namuo sa isip ko.Did he just realize that I’m not worth the deal? That I’m a walking problem he should’ve never offered